พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 895

“รกนิดนึงนะ” กวอ ซิ่นหลี่ยิ้มบาง ๆ

“เป็นเรื่องธรรมดาเวลาคนเราเริ่มต้นธุรกิจของตัวเอง จริง ๆ แล้วฉันอิจฉาคุณที่มีธุรกิจเป็นของตัวเองได้” หลิง อี้หรานพูด เธอเคยคิดที่จะมีธุรกิจเป็นของตัวเองเหมือนกัน โดยคิดว่าจะเปิดสำนักงานกฎหมายของตัวเองหลังจากสะสมประสบการณ์มากพอ

แต่ว่า... ตอนนี้เธอทำงานเป็นเพียงผู้ช่วยทนายเท่านั้น

เธอทำได้เพียงถอนหายใจและยอมรับว่าสิ่งต่าง ๆ ย่อมเปลี่ยนแปลงไปตามเวลา

“อ่านเอกสารนี้ก่อนนะคะ ฉันพิมพ์ประเด็นที่น่าสงสัยที่คุณพูดถึงก่อนหน้า เซ็นชื่อของคุณได้เลยถ้าคิดว่าเอกสารนี้ถูกต้อง” หลิง อี้หรานพูดขณะที่เธอส่งเอกสารให้กวอ ซิ่นหลี่

เธอได้โทรหากวอ ซิ่นหลี่เพื่ออธิบายความตั้งใจของเธอก่อนที่เธอจะมาที่นี่

กวอ ซิ่นหลี่หยิบเอกสารไปอ่านและเซ็นชื่อ

หลิง อี้หรานรับเอกสารกลับมา หยิบปากกาและเซ็นชื่อของเธอลงในเอกสารเช่นกัน เมื่อเธอเงยหน้าขึ้น เธอก็พบว่ากวอ ซิ่นหลี่กำลังมองมาที่เธอ

“มีอะไรเหรอ? มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?” เธอถาม

“คุณ… คงจะ… ทรมานมามากใน…” เขาพึมพำ เขาไม่ได้พูดคำว่า ‘คุก’ แต่หลิง อี้หรานรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร

“มันเป็นอดีตไปแล้วล่ะ” เธอส่งยิ้มบาง ๆ ให้เขา

ราวกับว่าอดีตได้จางหายไปในอากาศ

ทว่า กวอ ซิ่นหลี่กลับรู้สึกเศร้าเมื่อเห็นรอยยิ้มนั้น เขาเห็นเธอหยิบปากกาเซ็นชื่อเธอก่อนหน้านี้ กระดูกนิ้วของเธอนูนขึ้นมาเล็กน้อยและดูผิดธรรมชาติ ราวกับว่านิ้วพวกนั้นได้รับบาดเจ็บสาหัสและยังไม่หายดี