พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 896

เด็กในวัยอาหยันชอบฟองสบู่ โดยเฉพาะของเล่นที่มีรูปร่างเหมือนปืน

ไม่นานนักฟองสบู่ก็ปรากฏอยู่เต็มบ้าน

เมื่อมองดูฟองอากาศภายในบ้าน กวอ ซิ่นหลี่ก็รู้สึกเขินอายเล็กน้อย “ผม... เอ่อ... บางทีผมควรจะพาอาหยันน้อยออกไปเล่นข้างนอกสักพัก แล้วผมจะพาเขากลับมานะครับ”

“ได้จ้า ขอบใจนะ” โจว เชียนหยุนพูดด้วยรอยยิ้ม

“ไม่เป็นไรครับ ผมชอบเล่นกับอาหยันน้อย” กวอ ซิ่นหลี่พูด

อาหยันน้อยตื่นเต้นที่จะได้เล่นกับฟองสบู่ข้างนอก ดังนั้นเขาจึงออกไปกับกวอ ซิ่นหลี่อย่างมีความสุข

จากนั้น โจว เชียนหยุนจึงถามหลิง อี้หรานว่า “ทำไมวันนี้เธอถึงมากับเขาได้?”

“ฉันไปเจอเขาเรื่องงาน แล้วเขาก็อยากเอาของขวัญมาให้อาหยันน้แยพอดี เราเลยมาด้วยกันน่ะค่ะ” หลิง อี้หรานเล่า จากนั้นเธอก็เหลือบมองที่กระเป๋าเดินทาง “แล้วพี่ล่ะ? พี่จะไปเมืองจีเมื่อไหร่?”

“อีกสามวัน เราเพิ่งหาบริษัทขนย้ายเฟอร์นิเจอร์บางส่วนได้ ส่วนฉันจะขึ้นรถไฟความเร็วสูงไปกับแม่และอาหยัน” โจว เชียนหยุนพูด

“รถไฟออกกี่โมงคะ? ฉันจะได้ไปหาพี่” หลิง อี้หรานถาม

“ไม่เป็นไรหรอก ขอบใจนะ อีกอย่างมันไม่ใช่วันหยุด เธอต้องทำงาน ยังไงก็ขอบใจ ไว้ฉันจะบอกเธอทันทีที่เราไปถึงเมืองจี นอกจากนี้ ถ้าเธอมาหาฉัน อาหยันน้อยอาจจะไม่ยอมไป” โจว เชียนหยุนพูด

หลิงอี้หรานยิ้ม “ถ้าอย่างนั้นฉันจะขอให้พี่เดินทางปลอดภัยนะ!”

“ขอบใจมาก หวังว่าเราจะเดินทางอย่างปลอดภัยเช่นกัน” โจว เชียนหยุนยิ้ม ‘ฉันหวังว่าการย้ายไปเมืองจีจะทำให้ฉันได้เจอกับความสงบสุขที่ตามหาเสียที’

‘ฉันหวังว่า... ฉันจะไม่ต้องพบเจอเย่ เหวินหมิงอีก!’

…

“เหวินหมิง สร้อยเส้นนี้สวยไหมคะ?” คง จื่ออินเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยเพื่อเผยให้เห็นสร้อยคอเพชรที่คอของเธอ