พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 913

หลิง อี้หรานตกใจกับคำว่า ‘จองทั้งร้าน’ แม้ว่าตระกูลที่ร่ำรวยและมีอำนาจตระกูลอื่นในเมืองเฉินจะต้องการจองร้านอาหารทั้งร้านเช่นนี้ แต่ร้านอาหารก็ไม่เคยยินยอม

มีเพียงไม่กี่คนในเมืองเฉินเท่านั้นที่สามารถทำเช่นนี้ได้

เธอไม่เข้าใจว่าทำไมอี้ จิ่นหลีถึงต้องลงทุนจองร้านอาหารทั้งร้านแบบนี้ด้วย

เธอเดินตามเกา ฉงหมิงไปที่ชั้นสามและเห็นอี้ จิ่นหลีกำลังมองดูเมนูในมือ เขานั่งอยู่ที่ด้านหนึ่งของโต๊ะ มันเป็นเพียงโต๊ะตัวเดียวในห้องโถงใหญ่

ทันทีที่เขาได้ยินเสียงฝีเท้า เขาก็เงยหน้าขึ้นและมองไปที่เธอ

ดวงตาสีเข้มเป็นประกายในขณะที่ริมฝีปากบางยกยิ้มอย่างสดใส ท่าทางของเขาในตอนนี้อาจทำให้ใครหลายคนอาจประทับใจได้ เป็นรอยยิ้มที่ยากจะลืมเลือน

‘นี่คือสิ่งที่พวกเขาเคยพูดกันว่าแค่สบตาเพียงครั้งเดียวก็จดจำไปชั่วนิรันดร์ใช่ไหม?’

หลิง อี้หรานสูดหายใจเข้าและเดินไปหาอี้ จิ่นหลี “ฉันมาแล้ว ฉันต้องการให้คุณช่วยพี่โจวกับอาหยันน้อยจากเย่ เหวินหมิง ได้ไหม?”

อี้ จิ่นหลียิ้มอย่างอ่อนโยน “นั่งลงก่อน”

หลิง อี้หรานเม้มปาก ขณะที่เกา ฉงหมิงดึงเก้าอี้ของเธอออกมา

เธอลังเลก่อนจะนั่งลง จากนั้น อี้ จิ่นหลีก็ยื่นเมนูให้เธอและพูดว่า “ลองดูสิ มีอะไรที่เธออยากกินไหม?”

“ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อกิน!” เธอพูด

“แต่ฉันมาที่นี่เพื่อกินข้าว” เขามองดูเธออย่างไม่ใส่ใจและพูดว่า “เธอจำสิ่งที่ฉันบอกเธอก่อนหน้านี้ได้ไหม? ฉันบอกว่าถ้าฉันหาเงินได้ ฉันจะเลี้ยงอาหารค่ำดี ๆ ให้เธอ”