‘แล้วฉันได้ครอบครองพื้นที่ในหัวใจของเธอบ้างไหม?’
‘ความรู้สึกไม่สบายใจแบบนี้มันคือความรู้สึกหึงหวงใช่ไหม?’
“ถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ เธอจะมาหาฉันไหม?” เขาถามขณะจ้องมองเธอ
เธอเงียบและไม่พูดอะไร แต่การเงียบของเธอนั้นคือคำถามแล้ว
บรรยากาศเริ่มตึงเครียดมากขึ้น
โชคดีที่พนักงานเริ่มนำอาหารมาเสิร์ฟ
อาหารชั้นเลิศปรากฏอยู่บนโต๊ะอาหาร ราวกับภาพถ่ายในนิตยสารอาหาร
ทว่า หลิง อี้หรานไม่รู้สึกอยากอาหารสักนิด ทั้งหมดที่เธอนึกถึงมีเพียงพี่โจวและอาหยันน้อยเท่านั้น
‘ถ้าเย่ เหวินหมิงต้องการพรากอาหยันน้อยไป...’ หลิง อี้หรานนึกถึงครั้งล่าสุดที่โจว เชียนหยุนเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลด้วยอาการบาดเจ็บ
‘เย่ เหวินหมิงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอาหยันน้อยมีตัวตนอยู่ พี่โจวไม่อยากเกี่ยวข้องกับเย่ เหวินหมิงจนทำร้ายตัวเอง แล้วครั้งนี้...’
หลิง อี้หรานไม่อยากจะจินตนาการต่อไป
“กินสิ” เสียงเย็นชาของอี้ จิ่นหลีดังขึ้น นิ้วยาวหยิบตะเกียบที่อยู่ข้างหน้าก่อนจะคีบอาหารไปใส่ในชามของหลิง อี้หราน “ลองดูสิ อร่อยมาก”
หลิง อี้หรานพูดขึ้นอีกครั้ง “คุณช่วยพาพี่โจวกับอาหยันน้อยออกไปก่อนได้ไหม? อี้ จิ่นหลี ฉันขอร้องล่ะ ได้ไหม? ฉันกลัวจริง ๆ ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับพี่โจว”
“ขอร้อง?” เขายิ้มเล็กน้อย “วันนี้เป็นครั้งที่สองแล้วนะที่เธอพูดคำว่า ‘ขอร้อง’ กับฉัน”
เธอกัดริมฝีปากและยิ้มแหย ๆ เธอไม่คิดด้วยซ้ำว่าเธอจะต้องใช้คำนี้กับเขาหลังจากการเลิกกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
มาอัพต่อไวๆน๊าา...
สงสารเชียนหยุนมาก แฟนเชี่ยจริง ๆ ช่วยคนรักใส่ร้ายจนต้องเข้าคุกตั้งสามปี ส่วนตัวมันก็นอนกกคนรักสบายใจ ไม่เชียร์ให้กลับไปอยู่ด้วยเลย ส่วนนางเอก ตอนที่อยู่กับพระเอกน่าจะรีบจัดการถอดเล็บแฟนเก่ากับนังห่าว มันทำอะไรไว้ก็เอาคืนให้หมด...
ชอบมากค่ะ ถ้าจะอ่านจนจบเหลืออีกกี่ตอนคะ ต้องจ่ายเท่าไหร่คะ...