“พ่อจะอยู่กับแม่ ยาย และผมต่อจากนี้ไปไหมฮะ?” คำถามใสซื่อบริสุทธิ์ออกมาจากปากของอาหยันน้อย คำถามที่เต็มไปด้วยความปรารถนา
เขาเห็นในการ์ตูนว่าสมาชิกในครอบครัวจะต้องอาศัยอยู่ด้วยกัน!
เย่ เหวินหมิงจ้องมองลูกชายของเขา เขากำลังจะพูดบางอย่าง แต่โจว เชียนหยุนก้าวไปข้างหน้าแล้วพูดว่า “เอาล่ะ อาหยันน้อย เขา... พ่อ... มีบางอย่างที่ต้องทำและต้องไปแล้ว ทำไมเราไม่บอกลาพ่อล่ะ?”
เธอใช้ความพยายามอย่างมากในการพูดคำว่า ‘พ่อ’
“พ่อจะไม่อยู่ที่นี่กับเราเหรอฮะ?” เสียงของเด็กน้อยเต็มไปด้วยความผิดหวัง
“ที่นี่เล็กมาก ถ้าพ่ออยู่กับเรา... มันจะแออัดเกินไป” โจว เชียนหยุนพูดขณะที่เธอมองเย่ เหวินหมิงด้วยสายตาอ้อนวอน
เธอหวังเพียงว่าเย่ เหวินหมิงจะหยุดพูดและหยุดทำลายโลกอันแสนบริสุทธิ์ของเด็กน้อย
เย่ เหวินหมิงขมวดคิ้ว คำพูดที่เขาตั้งใจจะพูดติดอยู่ในลำคอของเขาทันทีที่เขาจองมองสายตาของเธอ
‘นี่ฉันกำลังล้อเล่นกับตัวเองเหรอ? ทำไมฉันต้องสนใจแววตาของเธอด้วย?’
‘ฉันไม่เคยเป็นหนี้อะไรเธอเลย เธอต่างหากที่เป็นหนี้ฉัน!’
ทว่า เย่ เหวินหมิงกลับไม่ได้พูดอะไร
โจว เชียนหยุนรีบโพล่งขึ้นอย่างรวดเร็วว่า “อาหยันน้อยมาบอกลาพ่อกันเถอะ มันดึกแล้ว ลูกควรเข้านอนได้แล้วนะ”
เด็กน้อยเชื่อฟังและโบกมือให้เย่ เหวินหมิง จากนั้นเขาก็พูดถึงความหวังของเขาว่าพ่อแม่ของเขาจะอยู่ด้วยกันได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
มาอัพต่อไวๆน๊าา...
สงสารเชียนหยุนมาก แฟนเชี่ยจริง ๆ ช่วยคนรักใส่ร้ายจนต้องเข้าคุกตั้งสามปี ส่วนตัวมันก็นอนกกคนรักสบายใจ ไม่เชียร์ให้กลับไปอยู่ด้วยเลย ส่วนนางเอก ตอนที่อยู่กับพระเอกน่าจะรีบจัดการถอดเล็บแฟนเก่ากับนังห่าว มันทำอะไรไว้ก็เอาคืนให้หมด...
ชอบมากค่ะ ถ้าจะอ่านจนจบเหลืออีกกี่ตอนคะ ต้องจ่ายเท่าไหร่คะ...