พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 925

“พ่อจะอยู่กับแม่ ยาย และผมต่อจากนี้ไปไหมฮะ?” คำถามใสซื่อบริสุทธิ์ออกมาจากปากของอาหยันน้อย คำถามที่เต็มไปด้วยความปรารถนา

เขาเห็นในการ์ตูนว่าสมาชิกในครอบครัวจะต้องอาศัยอยู่ด้วยกัน!

เย่ เหวินหมิงจ้องมองลูกชายของเขา เขากำลังจะพูดบางอย่าง แต่โจว เชียนหยุนก้าวไปข้างหน้าแล้วพูดว่า “เอาล่ะ อาหยันน้อย เขา... พ่อ... มีบางอย่างที่ต้องทำและต้องไปแล้ว ทำไมเราไม่บอกลาพ่อล่ะ?”

เธอใช้ความพยายามอย่างมากในการพูดคำว่า ‘พ่อ’

“พ่อจะไม่อยู่ที่นี่กับเราเหรอฮะ?” เสียงของเด็กน้อยเต็มไปด้วยความผิดหวัง

“ที่นี่เล็กมาก ถ้าพ่ออยู่กับเรา... มันจะแออัดเกินไป” โจว เชียนหยุนพูดขณะที่เธอมองเย่ เหวินหมิงด้วยสายตาอ้อนวอน

เธอหวังเพียงว่าเย่ เหวินหมิงจะหยุดพูดและหยุดทำลายโลกอันแสนบริสุทธิ์ของเด็กน้อย

เย่ เหวินหมิงขมวดคิ้ว คำพูดที่เขาตั้งใจจะพูดติดอยู่ในลำคอของเขาทันทีที่เขาจองมองสายตาของเธอ

‘นี่ฉันกำลังล้อเล่นกับตัวเองเหรอ? ทำไมฉันต้องสนใจแววตาของเธอด้วย?’

‘ฉันไม่เคยเป็นหนี้อะไรเธอเลย เธอต่างหากที่เป็นหนี้ฉัน!’

ทว่า เย่ เหวินหมิงกลับไม่ได้พูดอะไร

โจว เชียนหยุนรีบโพล่งขึ้นอย่างรวดเร็วว่า “อาหยันน้อยมาบอกลาพ่อกันเถอะ มันดึกแล้ว ลูกควรเข้านอนได้แล้วนะ”

เด็กน้อยเชื่อฟังและโบกมือให้เย่ เหวินหมิง จากนั้นเขาก็พูดถึงความหวังของเขาว่าพ่อแม่ของเขาจะอยู่ด้วยกันได้