พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 941

‘แต่ตอนนี้ฉันตัดสินใจแล้ว ไม่มีอะไรต้องเสียใจอีก!’

‘นอกจากนี้การแต่งงานของฉันกับอี้เหมิงจะดีที่สุดสำหรับตระกูลเซียว!’

“ไปเถอะ ไปที่ทักทายท่านประธานหวางและคนอื่น ๆ กัน” เซียว จื่อฉีพยายามหยุดการทะเลาะวิวาท

ทว่า เซียว จื่ออี้กลับไม่ยอมให้เรื่องนี้จบลง “พี่คะ พี่หมายความว่ายังไง? พี่จะให้หลิง อี้หรานดูถูกตระกูลห่าวอย่างนั้นเหรอ? พี่ช่วยยืนหยัดเพื่อพี่อี้เหมิงหน่อยไม่ได้เหรอ?”

“เธอลืมเรื่องในอดีตของเธอไปแล้วหรือไง?” เซียว จื่อฉีตะคอก

“นั่นเป็นเพราะตอนนั้นอี้ จิ่นหลีคอยคุ้มครองเธอ แต่ตอนนี้เธอเลิกกับเขาแล้ว จะว่าไปตอนนี้เธอก็เป็นแค่ยัยบ้าเท่านั้นแหละ” เซียว จื่ออี้พูดเสียงดัง เธอต้องการให้ทุกคนรอบตัวได้ยินเรื่องนี้

ทุกคนต่างหันไปมองที่เกิดเหตุ ผู้คนบางส่วนเห็นอกเห็นใจและบางส่วนอยากรู้อยากเห็น แต่เซียว จื่ออี้ไม่ได้คิดอะไรมาก เธอคิดว่าผู้คนกำลังรู้สึกเห็นใจหลิง อี้หราน

เซียว จื่ออี้เริ่มพูดลำเส้นมากยิ่งขึ้น "อี้ จิ่นหลีก็แปลกคน เขาดันมาสนใจผู้หญิงที่พี่เขี่ยทิ้ง น่าแปลกใจเป็นบ้า แต่เขาก็หมดความสนใจกับยัยบ้านี่แล้ว หลิง อี้หราน ฉันได้ยินมาว่าตอนที่เธออยู่คุก เธอต้องคุกเข่าตลอดเวลา เลียและกินของเหลือเหมือนสุนัข ทำไมเธอไม่ทำ...”

ก่อนที่เธอจะพูดจบ ใครบางคนก็ตบหน้าห่าว จื่ออี้อย่างแรงจนเธอล้มลงกับพื้น เธอใช้เวลาสักพักถึงจะดึงสติตัวเองกลับมาได้ “มันเป็นใคร? ใครกล้าตบฉัน?”

เซียว จื่ออี้แหกปากตะโกน เธอรู้สึกเจ็บปวดบริเวณแก้มและปาก จนสัมผัสได้แก้มที่ร้อนผ่าว