พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 962

หลิง อี้หรานรู้สึกโล่งใจเล็กน้อยเมื่อคิดว่าคุณนายโจวอาจจะแค่ออกไปซื้อของในละแวกใกล้เคียงและคงจะกลับบ้านในไม่ช้า

หลิง อี้หรานจึงสอบถามเพิ่มเติมเกี่ยวกับสถานการณ์และพูดว่า “อาหยันน้อย ฟังน้านะ คลายเสื้อผ้าของแม่ให้หลวมแล้วเอาหมอนวางไว้ใต้ฝ่าเท้า ให้ขายกขึ้นเล็กน้อย น้าจะเรียกรถพยาบาลให้ ถ้าคุณยายกลับมาถึงบ้านแล้วก็บอกคุณยายด้วยว่าเกิดอะไรขึ้น เข้าใจไหม?”

“ฮะ เข้าใจแล้ว” อาหยันน้อยตอบ

หลิง อี้หรานโทรเรียกรถพยาบาลและให้ที่อยู่ปัจจุบันของโจว เชียนหยุนแก่พวกเขาหลังจากอธิบายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

15 นาทีต่อมา คุณนายโจวโทรมาบอกเธอว่ารถพยาบาลมาถึงแล้ว แพทย์ได้ตรวจร่างกายของโจว เชียนหยุนและบอกว่าไม่ใช่อาการรุนแรงอะไร แต่พวกเขาจะต้องส่งพี่โจวไปตรวจร่างกายที่โรพยายามต่อไป

หลิง อี้หรานรู้สึกโล่งอก หลังจากเธอเลิกงาน เธอก็รีบตรงดิ่งไปที่โรงพยาบาลดั่งกล่าวและเห็นว่าโจว เชียนหยุนนอนอยู่บนเตียง

หลังจากที่เธอไม่ได้พบโจว เชียนหยุนมาเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์ เธอพบว่าตอนนี้พี่โจวดูผอมซูบลงกว่าครั้งก่อนที่เธอเคยเจอมาก

เสื้อผ้าของโรงพยาบาลดูใหญ่เกินไปสำหรับเธอเล็กน้อย ใบหน้าซีดของเธอดูซีดเซียว แม้แต่ริมฝีปากของเธอก็ไม่มีสีสัน

“อี้หราน ขอบคุณที่โทรตามรถโรงพยาบาลให้นะ” โจว เชียนหยุนพูดขึ้น เธอลืมสอนเรื่องความรู้ทั่วไปให้กับลูกชาย ทำให้เขาตื่นตระหนกเมื่อต้องเผชิญกับสถานการณ์กะทันหันแบบนี้

“ทำไมจู่ ๆ ถึงเป็นลมได้คะ? หมอว่าไงบ้าง?” หลิง อี้หรานถาม

“หมอบอกว่าเธอขาดสารอาหารและพักผ่อนไม่เพียงพอ” คุณนายโจวพูดขึ้น

หลิง อี้หรานรู้สึกตกใจเพราะน้อยคนนักที่จะเป็นลมเพราะขาดสารอาหาร