พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 963

“แน่นอน ฉันจะช่วยพี่ค่ะ” หลิง อี้หรานพูดขึ้น อย่างน้อยที่สุด เธอก็สามารถช่วยพี่โจวประหยัดเงินได้บ้าง แต่ว่า... “ฉันไม่มั่นใจใจว่าฉันจะเอาชนะคดีนี้ได้ไหม เพราะมันยังมีอีกหลายปัจจัยที่ไม่เอื้ออำนวย” หลิง อี้หรานพูดตามความเป็นจริง

“เข้าใจ ฉันเข้าใจ” โจว เชียนหยุนพูดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ปัจจัยที่ไม่เอื้ออำนวยเหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของอดีตที่เธอไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ เธอรู้สึกขอบคุณอี้หรานที่เข้ามาช่วยเธอในคดีนี้! “ขอบคุณนะอี้หราน”

“ว่าแต่พี่จะอยู่เมืองเฉินต่อใช่ไหมคะ? พี่ได้พูดคุยกับโรงเรียนอนุบาลของอาหยันน้อยแล้วหรือยัง?” หลิง อี้หรานนึกขึ้นได้ว่าอาหยันน้อยตั้งตารอที่จะไปโรงเรียนอนุบาล

“ยังเลย” โจว เชียนหยุนเริ่มรู้สึกกังวล เธอพยายามอย่างมากในการส่งใบสมัครของลูกชายไปที่โรงเรียนอนุบาลเอกชนหลายแห่ง ทว่า เมื่อพวกเขารู้ว่าลูกชายของเธอเป็นคนหูหนวก พวกเขากลับบอกปฏิเสธ แม้ว่าเธอจะยืนกรานซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าเขาสวมเครื่องช่วยฟังและสามารถสื่อสารได้อย่างสมบูรณ์แบบแล้วก็ตาม

หลิง อี้หรานพึมพำถึงเรื่องนี้ “ฉันจะลองดูว่าฉันสามารถทำอะไรได้บ้าง”

“เธอจะทำอะไรเหรอ?” โจว เชียนหยุนตกตะลึง

“ฉันจะถามเพื่อนของฉันให้นะคะ บางทีเราอาจจะยังมีหนทาง” หลิง อี้หรานพูดขึ้นขณะจับจ้องไปที่ อาหยันน้อยที่ยังคงหลับสนิท

การมองหาโรงเรียนอนุบาลเป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้น เด็กที่พิการทางการได้ยินจะต้องเผชิญกับสิ่งที่โหดร้ายกว่าที่เขาจินตนาการไว้

เธอเพียงต้องการปกป้องความไร้เดียงสาของเด็กน้อยเท่านั้น เพียงเพราะเธอเอ็นดูรอยยิ้มอันแสนหวานที่เด็กน้อยยิ้มให้เธอตั้งแต่แรกเจอที่ร้านก๋วยเตี๋ยว

ในชีวิตนี้เธออาจจะไม่มีลูกเป็นของตัวเอง ดังนั้นเธอจึงอยากจะให้ความรักแก่เด็กคนนี้

...