พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 966

“หน้าตาดียังไง?” ไป๋ ทิงซินถามขึ้นขณะเลิกคิ้ว

“ถ้าฉันอายุน้อยกว่า 20 ปี ฉันจะตามจีบเขาแน่ ๆ! ฉันล่ะสงสัยว่าถ้าเขาได้ไปโรงเรียนแล้ว สาว ๆ จะมารุมล้อมเขาสักกี่คน!” ชิน เหลียนอีพูดราวกับว่าเธอเป็นแฟนคลับของเด็กน้อย

ไป๋ ทิงซินขมวดคิ้ว ‘หน้าตาดีและน่ารัก... เธอจะตามจีบเด็กเหรอ? ทำไมฟังดูพิลึกชอบกล?’

“ถ้าคุณอายุน้อยกว่า 20 ปี คุณจะตามจีบเขาไปจริง ๆ เหรอ?”

“ใช่ คุณยังไม่เคยเจอเขาเลย ถ้าครั้งหน้าอี้หรานพาเขามา ทำไมคุณไม่ลองไปเจอเขาด้วยกันล่ะ? อี้หรานยังบอกอีกว่าตัวจริงเขาดูดีกว่าในรูปอีก...” ชิน เหลียนอีหยุดพูดก่อนจะตระหนักได้ว่าไป๋ ทิงซินมีท่าทีเปลี่ยนไป เธอเริ่มรู้ตัวและพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริงว่า “แต่ไม่ว่าเขาจะหล่อและน่ารักแค่ไหนเขาก็เทียบคุณไม่ได้อยู่ดี!”

เธอรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนจะถอนหายใจกับตัวเอง ‘ฉันลืมไปเลยว่าเขาคิดมากและขี้หึงง่ายแค่ไหน!’

“เธอคิดว่าฉันหน้าตาดีเหรอ?” เขามองมาที่เธอ

“ใช่ ๆ เขาเทียบคุณไม่ได้เลย มีคนพูดไว้ว่าต่อให้คนเราฉลาดในตอนเด็ก แต่ก็ไม่ได้แปลว่าโตมาแล้วจะประสบความสำเร็จ และคนที่หน้าตาดีตั้งแต่เด็ก โตไปก็อาจจะไม่หล่อก็ได้” เธอยังคงพูดให้เขารู้สึกดีขึ้น

“ถ้าอย่างนั้น คุณจะบอกว่าตอนเด็ก ๆ ผมไม่หล่อเหรอ?” เขาถาม

ชิน เหลียนอีถึงกับพูดไม่ออก เธอรู้สึกอยากจะบ้าตาย “ไม่มีทาง คุณหล่อตั้งแต่ยังเด็ก แล้วคุณก็ดูดีที่สุด! คุณก็รู้ว่าฉันตกหลุมรักคุณทันทีที่สบตาคุณ ฉันอดนึกถึงคุณไม่ได้เลยตลอดหลายปีที่ผ่านมา…”

เธอรู้สึกถึงลำคอที่แห้งผากและคำพูดเยินยอของเธอเองทำให้เธอถึงกับพูดไม่ออก โดยปกติแล้วผู้หญิงมักจะชอบคำหวาน ๆ แต่มันกลับตรงกันข้ามกับคู่ของเธออย่างสิ้นเชิง เพราะไป๋ ทิงซินมักจะชอบคำเยินยอพวกนี้

จนบางทีเธอก็รู้สึกเหนื่อยกับการทำเช่นนี้

แต่เพราะเธอชอบเขา เธอจึงทำได้เพียงอดทนและพูดเกลี้ยกล่อมเขา