พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 991

ความเจ็บปวดค่อย ๆ คืบคลานเข้ามาหาเธออย่างเชื่องช้า

เธอเห็นเพียงเขาจับมือของเธอไว้ทันทีที่เธอลืมข้าขึ้นมา ดูเขามองมาที่มือของเธอ ก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “เจ็บไหม?”

เธอรู้สึกถึงความรู้สึกบางอย่างที่ยากจะอธิบาย น้ำตาค่อย ๆ เอ่อล้นออกมาจากดวงตาใส ๆ

เขาทำให้เธอเข้าใจว่าเขาห่วงใยเธอมากแค่ไหน แต่จริง ๆ แล้ว เขากลับละทิ้งเธออย่างง่ายดาย!

“อี้ จิ่นหลี อย่าจูบฉันถ้าคุณไม่ได้รักฉัน อย่าถามฉันว่ามือข้างที่ตบหน้าคุณนั้นเจ็บไหม เพราะมันทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยง!”

เธอจ้องมองเขาอย่างเหลืออด ก่อนจะสะบัดมือออกจากข้อมือของเขา

ผมยาวของเธอดูยุ่งเหยิง ขณะที่ใบหน้าของเธอแดงก่ำ ดวงตารูปอัลมอนด์สีดำสนิทคู่นี้ปรากฏให้เห็นถึงความไม่ยินยอมต่อการกระทำของเขา

ใบหน้าของอี้ จิ่นหลีเผยให้เห็นสีซีดเซียวทันทีที่ความรู้สึกแย่ ๆ พุ่งเข้ามาหาเขา เขาเอามือปิดปากและลุกจากเตียง เดินโซซัดโซเซไปห้องน้ำ

หลิง อี้หรานได้ยินเสียงอาเจียนในห้องน้ำในวินาทีถัดมา

‘เขาคงเมามากจนอ้วกออกมาแบบนั้น อย่างน้อยเขาก็คงจะรู้สึกดีขึ้นบ้าง!’

หลิง อี้หรานลุกจากเตียงและมองดูมือข้างขวา ความเจ็บปวดจากก่อนหน้านั้นยังคงเหลืออยู่บนฝ่ามือของเธอ

เธอยิ้มเหยเกและนึกย้อนดูว่าการใช้กำลังกับใครบางคนก็สามารถทำให้เธอเจ็บปวดได้เช่นกัน

เสียงอาเจียนในห้องน้ำค่อย ๆ เบา ทว่า อี้ จิ่นหลียังคงไม่ได้ออกจากห้องน้ำทันที หลิง อี้หรานจึงคาดเดาว่าเขาอาจจะหมดสติไป

หลิง อี้หรานเดินไปที่ห้องน้ำ เธอเคาะประตูก่อนถามว่า “อี้ จิ่นหลี... คุณเป็นอะไรไหม?”