พลาด นิยาย บท 17

เขายิ้มเจ้าเล่ห์ใส่ฉัน ก่อนจะบดกินเจ้าตัวดีฉันอีกรอบ ทำไมลิ้นของเขาถึงมีพลังทำลายล้างฉันแบบนี้นะ ทรมานจริง ๆ ฮื้อ

“อื้อ อ๊ะ ๆ” เขาส่งลิ้นตัวแสบทำร้ายฉันอยู่สักพักก่อนที่จะโน้มตัวลงมา

“อ๊ะ” ฉันจับเอวหนานั้นแน่น เขาเริ่มเร่งมันช้า ๆ และดันเข้าลึกสุดแก่นกายเขา เขาค่อย ๆ เน้นมัน เน้นมันอยู่อย่างนั้น อื้อ~ มันชนผนังมดลูกฉันแน่ ๆ

ชนแน่ ๆ เสียว

“อื้ม~ กลัวโดนลูก” เขาเอาศอกค้ำเตียง จ้องหน้าฉัน ทั้งคราง

ทั้งบ่นพึมพำ

“อ๊ะ โดนแล้วมั้งคะ อ๊ะ มะ เหมือนรู้สึกว่ามันชน อ๊ะ อะไรสักอย่าง”

เฮ้อ... เสียว~ จนฉันตอดตุบ ๆ หมดแล้ว ให้ตายเถอะ

“หยุดไหม”

“ไม่!” ฉันตะเบ็งสุดเสียง กลัวเขาจะถอดมันออกไป...

“อื้ม ไม่ก็ไม่” เขาเน้นเอวหนาเข้ามาอีกรอบ ก่อนจะเร่งมันมาเบา ๆ จังหวะเหล่านั้นมันเนิ่นนานแค่ไหนไม่รู้ แต่รู้แค่ว่า มันนาน... นานจนฉันใกล้จะทนมันไม่ไหว

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ คะ คุณ... ไม่ไหวแล้วค่ะ อื้อ ไม่ไหวแล้วจริง ๆ อ๊ะ อ๊ะ”

ฉันจิกแผ่นหลังเขาแน่นจนเป็นรอยเล็บ ร่องในตัวตอดตุบ ๆ กระตุกซ้ำ ๆ อย่างนั้นหลายระรอก

พอฉันถึงฝั่งฝัน เอวหนาไม่หยุดพัก... เขาเริ่มทำร้ายฉันอีกครั้ง ฉันจับสองแขนกำยำเขาแน่น ก่อนจะปล่อยให้แรงกระแทกนั้นถาโถมเข้ามา...

“อ๊ะ ๆ คุณ อ๊ะ...”

“อื่ม~ เฮ้อ” เขาปล่อยน้ำอุ่น ๆ ใส่ในรูสวาทฉัน ก่อนจะล้มตัวลงมา

นอนข้าง ๆ

มือหนาดึงฉันเข้าไปกอดแนบอก ก่อนจะเอื้อมมือมาลูบท้องฉันเบา ๆ

“ลูกหลับยัง” คนเห่อลูก

“ยังมั้งคะ พ่อเขากวน คงหลับไม่ลง... แถมเมื่อกี้ยังส่งเพื่อนไปกวนอีก” เขาหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะหอมแก้มฉันฟอดใหญ่...

“พรุ่งนี้ไปฝากครรภ์กันนะ อยากเห็นลูกแล้ว”

“เมื่อไหร่จะยก บริษัทให้คะ ลูกบอกอยากได้แล้ว”

“ยกให้ตอนนี้ น่าจะเละ... แม่บริหารไม่เป็น ทำโปรเจคยังผิดแล้วผิดอีก” ฉันตีแขนเขาเบา ๆ ถึงเขาจะพูดความจริงก็เถอะ

“คุณไม่ต้องให้ลูกขนาดนั้นก็ได้... ให้เขาลองหาเอง เขาอาจจะเก่งเหมือนคุณ สร้างธุรกิจใหม่ของตัวเอง” ทำไมเงียบ?

“...” เขาหลับไปแล้ว หลับทั้งที่มือจับท้องฉันอยู่

“ฝันดีนะคะ รักคุณค่ะ”

วันนี้ฉันตื่นมาหาหมอแต่เช้าเพราะคุณชายเห่อมาก! ก่อนหน้านี้ก็สั่งช่างรื้อห้องอีกฝั่ง เตรียมทำห้องให้ลูก

ตอนนี้เราอยู่ในห้องตรวจกับคุณหมอ เราสองคนจ้องมองจอ

อัลตราซาวด์ อย่างใจจดใจจ่อ ฉันมองไม่ถนัด มองเห็นแค่ก้อนเนื้อเล็ก ๆ อยู่ในมดลูกฉัน

“เด็กเกาะผนังมดลูกดีครับ แต่เอะ?” คุณเซ็นรีบลุกขึ้นยืนไปจ้องตามเม้าส์ที่หมอจุดไว้

“อะไรครับหมอ? คืออะไรครับ?” เขาตื่นเต้นตกใจก่อนหมอจะพูดอะไรทั้งหมด! ใจเย็นค่ะคุณพ่อ

“แฝดครับ มีอีกคน หัวใจเต้นสองดวง” ฝะ แฝด! คุณพระแฟนฉันเก่งจัง สงสัยคงเลิกด่าตัวเองไม่มีน้ำยาไปตลอดชีวิต... มาดูปฏิกิริยาเขาดีกว่า

“หะ...” เขายื่นนิ่ง ก่อนจะเผยยิ้มออกมา ดวงตาเป็นประกายคู่นั้น ตอนนี้เอ่อล้นไปด้วยน้ำตาลูกผู้ชาย

เขาหันมายิ้มให้ฉัน จน... จนน้ำตาหยดเพาะลงมา

“ดีใจเหรอคะ” ฉันอดยิ้มตามไม่ได้จริง ๆ ฉันไม่เคยเห็นเขาดีใจขนาดนี้ ดีใจจนร้องไห้ออกมา

“ดีใจสิ ดีใจมาก... ดีใจที่สุด” เขาเอาแต่จ้องจออัลตราซาวด์ไม่มองหน้าฉัน ริมฝีปากสวยนั้นไม่หุบยิ้มสักวินาที...

“อายุครรภ์เก้าสัปดาห์แล้วครับ อยากรู้เพศไหม เจาะเลือดตรวจได้แล้วนะ อีกทั้ง ได้ตรวจความผิดปกติของโคโมโซมเด็กจากเลือดแม่ด้วย”

ฉันอยากรู้จัง จะได้ตรวจลูกไปในตัว

“ตรวจเลยค่ะหมอ ตรวจทุกอย่างเลย” เขาหันมายิ้มให้ฉัน ก่อนที่จะเอื้อมมือมาจับมือฉันแน่น

“ไหวไหม... อดทนนะ” ฉันพยักหน้า ก่อนจะทำนิ้วโอเคส่งให้ เมื่อฉันเจาะเลือดเรียบร้อย ก็ฝากครรภ์ คุณเซ็น ก็เซ็นรับรองเป็นพ่อ

ผลตรวจเลือดออกพรุ่งนี้ คนข้าง ๆ กระสับกระซ่ายตั้งแต่ถึงบ้านฉัน ตื่นเต้นอยากแวะเอาแผ่นอัลตราซาวด์ไปให้พ่อฉันดู...

บ้านที่ฉันไม่ได้กลับมานาน ยังเหมือนเดิม... ฉันเดินเข้ามาในบ้านที่คุ้นเคยพร้อมคุณเซ็น ก่อนจะเดินขึ้นบันไดไปหาพ่อที่ห้องทำงาน

“นี่ ยังจะกลับมาอีกเหรอ!” ฉันหันไปตามปลายเสียงที่เดินตามมาข้างหลังติด ๆ หล่อนท้องเหรอเนี่ย? ฉันกำลังจะมีน้องเหรอเนี่ย!

ฉันหันไปมองหน้าคุณเซ็นทันที เขาได้แต่พยักหน้าเบา ๆ ไม่พูดอะไร นี่เขารู้ตั้งนานแล้วเหรอ ทำไมไม่มีใครบอกฉันเลย?

“มีอะไรรึเปล่า” ฉันถามออกไปเรียบ ๆ

“เธอมาทำอะไรอีก ไม่ต้องกลับมาแล้วก็ได้นะ!” ฉันสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะกดอารมณ์ตัวเองไว้ หล่อนมีน้องของฉันอยู่ในท้อง ส่วนฉันก็มีลูกสองคนอยู่ในท้อง เรากำลังเป็นแม่เหมือนกัน

“มาหาพ่อ” แล้วฉันก็หันหลังกลับ เดินต่อ

“นี่เธอ...”

“นี่เธอ...” หล่อนยังตามเรียกฉันไม่หยุด

“มีอะไร” หล่อนหยุดนิ่ง จ้องมองสมุดฝากครรภ์สีชมพูในมือคุณเซ็น

“เธอท้องเหรอ?!” ฉันสูดหายใจเข้าลึก ๆ พยายามลืมทุกเรื่องที่ผ่านมา

ไม่อยากโมโห ไม่อยากโกรธ

“ใช่ นี่ในขณะที่เรากำลังจะเป็นแม่คนกันแล้ว หยุดทะเลาะกันสักพักนะ อีกสักหกถึงเจ็ดเดือนค่อยมาทะเลาะกันใหม่ เอ้อ! อย่าอารมณ์เสียบ่อยล่ะ

ฉันสงสารน้องฉันน่ะ ไปแล้วนะ แข็งแรงทั้งแม่และลูกล่ะ บาย”

หล่อนมองฉันอย่างอึ้ง ๆ ยืนนิ่งไม่ขยับไปไหน พอฉันหันมาก็เห็นพ่อยืนยิ้มอยู่ คุณเซ็นรีบเอาสมุดฝากครรภ์ไปโชว์พ่อฉันทันที

“แฝดด้วยครับพ่อ” พ่อยิ้มกว้างออกมา

“โอ้โห คุณเซ็นนี่เก่งจริง ๆ เลยครับ ฮ่า ๆ” ฉันนี่เขินไม่รู้หน้าแดงไปถึงไหน เมื่อเราหัวเราะกันอยู่ จู่ ๆ หล่อนก็เดินไปยืนข้าง ๆ พ่อ

“ไหน ขอดูหน่อย” ก่อนจะหยิบสมุดชมพูของฉันไปดูแผ่นอัลตราซาวด์

“ตัวเล็กนิดเดียว ท้องพอรึไง ตั้ง 2 คน” หล่อนกระแทกเสียงใส่ฉัน

“อ๋อ สบายมาก 3-4 คนก็น่าจะไหว” อย่าโมโหนะณีเวีย อดทน ๆ เดี๋ยวลูกโกรธไปด้วย

“อินทผลัม กินไปด้วยล่ะกัน จะได้มีนม! ให้ลูกกิน” หล่อนกระแทกคำว่า ‘นม’ ใส่อกฉันเต็ม ๆ อกฉันมันเล็กตรงไหนไม่ทราบ?

“อ๋อ มีอยู่แล้ว นมอ่ะ ได้มาเยอะด้วย ของแท้! แม่ให้มา” ฉันกระแทกเสียงกลับใส่อกหล่อนเหมือนกัน

พ่อและคุณเซ็นมองฉันกับแม่เลี้ยงสลับกันไปมา...

“ก็ดี๊! นึกว่าทำ” ดูถูกชะมัด

“ของแท้! แท้แบบเกรด A ผลิตน้ำนมดี ๆ มาให้ลูกสองคนกิน แต่สงสารน้องจัง น้องจะได้กินน้ำแม่ไหมนะ แม่ของน้องทำนมนิ”

“ไม่เป็นไร !เด็กสมัยนี้กินนมผงก็ได้ ห่วงตัวเองเถอะ” ฉันยิ้มเบา ๆ ก่อนจะกลอกตามองบน

“อีกกี่เดือนคลอด? เสียดาย... ถ้าไล่เลี่ยกัน จะได้ปั๊มน้ำนมแบ่งมาให้น้องบ้าง” หล่อนทำปากขมุบขมิบ อยากเถียงฉันใจจะขาด