พลาด นิยาย บท 18

ผับ S

‘ตึง ตึง ตึง’ เสียงเพลงดังกระหึ่มไปทั่วทั้งผับ ตั้งแต่กลับจาก Work and Travel ฉันรู้สึกคิดถึงผับประเทศไทยชะมัด วันนี้ฉันเลยไม่พลาดออกมาแฮงค์เอาท์กับกลุ่มเพื่อนสาว และพวกผู้ชายทั้งหลายของพวกหล่อน นึกแล้วก็เศร้า ทุกคนมีคู่ มีแต่ฉันที่นั่งเฉาเป็นหอยเปื่อยอยู่

“แตงมึงเลิกทำหน้าเป็นตูดสักที เนี่ยคุณเซ็นเลี้ยงเหล้าเชียวนะ

ร่าเริงหน่อย” น้ำหวานค้อนฉัน นางคือเพื่อนสาวคนที่หนึ่ง นางเป็นสาวเปรี้ยว

ชอบทาลิปสติกสีแดง อะไรแรง ๆ มันชอบหมด นางมาพร้อมกับแฟนที่เจอบนเครื่อง คือพี่ที กว่าจะตะครุบเขามาเป็นแฟนได้ เสียตัวให้ไม่รู้กี่รอบ ฉันล่ะยอมใจมันจริง ๆ

“ก็มากันเป็นคู่ ๆ ดูฉันสิ เซ็ง” ที่มากันเป็นคู่ ๆ อีกคู่คือ เพื่อนสาวคนที่สอง ของฉันณีเวีย นางสวยน่ารัก Popular Vote ดาวคณะ แต่แฟนไม่เคยมีกับชาวบ้าน จนอยู่ ๆ ทะเลาะกับพ่อ หนีออกจากบ้านมาหางานทำ ดันไปตกลงสัญญาผิดกับคุณเซ็นซะงั้น ซื่อบื้อกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว... แต่ฉันไม่สงสารมันเลย! สงสารคุณเซ็น! พลาดมาก ทั้งหล่อ ทั้งรวย ขนาดนั้น ดันโชคร้ายได้ณีเวียไปควง ช้ำใจเขามีคู่กัน ส่วนฉันก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่ขนาดนั้น ไปหาเอาข้างหน้าก็ได้วะ โถ่~

“มึงจะไปไหนแตง เดี๋ยวเพื่อนก็มาแล้ว” น้ำหวานถามทันที ที่เห็นฉันลุกขึ้นจากโซฟา

“ไปบริหารเสน่ห์ข้างล่าง... ณีเวียมาถึงก็โทรมาแล้วกัน ไปละ” ฉันโบกมือบายน้ำหวานที่ซบพี่ทีอยู่ ก่อนจะเดินลงมาจากชั้น VIP ของผับ

อื้อหือ~ อยากจะกรีดร้อง คนเยอะมาก ผู้ชายแซ่บ ๆ ทั้งนั้นเลย เสียงเพลงดังกระหึ่ม บวกกับแสงไฟหลากสีที่สาดส่องลงมายังนักดื่มข้างล่าง โต๊ะบาร์สูง ๆ

ที่ฉันจะไปนั่งหว่านเสน่ห์ถูกจับจองหมดแล้ว แล้วฉันจะไปนั่งไหนเนี่ย~

“ขอโทษครับ มาคนเดียวเหรอ” อยู่ ๆ ก็มีผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งเดินมาสะกิดไหล่ฉัน

“อ๋อค่ะ มากับเพื่อนค่ะ มะมีอะไรมั้ยคะ” เขาหันไปหยิบแก้วเหล้าที่โต๊ะตัวเองส่งให้ฉัน

“อ่ะ กินก่อนสิ เหล้าเราเยอะ ยินดีที่ได้รู้จัก เราบีม” โห... มีน้ำใจจัง ก็ดีไปอีกแบบไม่ต้องไปนั่งดริ้งก์คนเดียวที่บาร์ให้เสียเงิน เพราะมันแพงมาก!

“ขอบคุณมาก ๆ เราแตงโมนะ” ฉันกล่าวขอบคุณก่อนจะหยิบเหล้าแก้วนั้นขึ้นมาดื่ม ฉันพูดคุยกับบีมสักพักก็รู้ว่าเขาเรียนมหาลัยเดี๋ยวกับฉันแต่เป็นรุ่นน้อง คนละคณะ อย่างน้อยการลงมาข้างล่างนี้ก็ได้มิตรภาพมาแล้วหนึ่งนะจ๊ะ

ขณะที่ฉันกำลังสนุก อยู่ ๆ เพลงก็ถูกเบาลง... ทุกคนหันขึ้นไปมองบนเวทีว่าเกิดอะไรขึ้น บางคนก็โวยวาย บางคนบ่นเซ็ง ๆ

“สวัสดีครับ ผม เอส เจ้าของที่นี่ ต้องขออภัยด้วยนะครับ เมื่อสักครู่ระบบเสียงมีปัญหา เราขอเวลา 15 นาทีปรับปรุง เพื่อเป็นการขอโทษวันนี้ทางเราแจกเหล้านำเข้าใหม่ เหล้า ZER ให้ทุกคนได้ลองกันฟรี ๆ โต๊ะละขวดเลยครับ ขออภัยจริง ๆ ครับ” จากเสียงบ่นฮือฮา เป็นเสียงตะโกนดีใจ อะไรกันผับอะไรไม่ได้มาตรฐาน

“มึงเอ้ย ถ้าเจ้าของหล่อขนาดนี้ กูไม่กินแล้วเหล้ากูอยากกินเจ้าของผับแทน อ๊าย ๆ” ผู้หญิงโต๊ะข้าง ๆ กรี๊ดกร๊าดมองไปบนเวทีกัน อะไรกัน ที่เห็น ๆ ก็มีแต่เจ้าของเป็นเสี่ยแก่ ๆ ลงพุงทั้งนั้นล่ะ ทำเป็นเวอร์จริง ๆ

ฉันจึงหันขึ้นไปมองบนเวทีเพื่อดูให้สนิทใจ ไอ้เจ้าของผับที่ชะนีโต๊ะข้าง ๆ ว่าหล่อ มันจะขนาดไหน! ถ้าไม่หล่อนะจะขำให้ฟัน ระ... ร่วงเลย...

เชี่ย! ทะ ทำไมหล่อวะ ทำไมมันหล่ออะ อกแตงโมจะแตกตาย

‘ตึก ตึก ตึก’ โอ้ยหัวใจฉันเต้นรัวไปหมดแล้ว นี่มันเนื้อคู่ฉันใช่มัั้ย ทำไมมันมีผลต่อหัวใจฉันขนาดนี้ ความหล่อแบดบอยของเขามันมีเสน่ห์จริง ๆ ลายสักนั้น ฮือ

มันกระชากใจฉันไปแล้ว~ โอว อยากให้เพื่อน ๆ มาเห็น ความดีงามของผู้คนนี้

“แตงโม เหล้าหมดแล้วนิ อ่ะ อีกแก้ว” ขณะที่ฉันเพ้อฝัน ก็ต้องหลุดออกจากภวังค์... เมื่อบีมยื่นเหล้าให้ฉันอีกแก้ว บีมมีน้ำใจจริง ๆ คนแบบนี้หายากนะ

ฉันหยิบแก้วจากบีมมาดื่ม แต่ตายังจ้องไปเวทีไม่ละสายตา... เขาซ่อมเองด้วยเหรอเนี่ย เท่จัง...

ตะ แต่... เดี๋ยวนะ... ทำไมร้อนแบบนี้ แอร์เสียด้วยเหรอ? ร้อน...

ร้อน ทำไมทุกคนดูปกติ ทำไมฉันร้อน ฮือ

ฉันเริ่มใช้มือพัดหน้า เพราะเหงื่อเริ่มย้อยแล้ว... ร้อน ฉันร้อน ฮื่อฉันไม่ไหว ฉันครั้นเนื้อครั้นตัว ฉันเวียนหัวไปหมดแล้ว...

“บีมเดี๋ยวเรามานะ” ฉันไม่รอบีมตอบ รีบเดินมาห้องน้ำข้างเวที ฉันอยากล้างหน้า... ฮือ แล้วฉันก็อยากถอดชุดบ้า ๆ นี้ทิ้ง ฉันอึดอัด ฉันไม่ไหวแล้ว

ฟุบ! ขณะที่ฉันพยายามถอดเสื้อตัวเองหน้าห้องน้ำ อยู่ ๆ รู้สึกเหมือนตัวเองเดินชนอะไรบางอย่าง...

“เธอ เธอจะถอดเสื้อตรงนี้ไม่ได้นะ!” ฉันปรือตาที่หนัก ๆ มองตามเสียง...

เขา~ เขาคนนั้น เขาคนนั้นบนเวที ขะ... เขาหล่อจัง ยิ่งใกล้ยิ่งหล่อ ลายที่เขาสัก... อืม ฉันอยากกินเขา อยากกินแก้ม อยากกินปาก อยากกินทุกส่วน...

“อะไรของเธอ มองอะไร ให้ไปส่งที่โต๊ะมั้ย” ฉันส่ายหน้า ได้แต่ยืนมองเขาอยู่แบบนั้น ฉันต้องการเขา ต้องการคนนี้ และก็ตอนนี้เลย...

“ยังมองอีก ปะ... อุ๊บ!” ไม่ทันที่เขาจะพูดจบ ร่างกาย ริมฝีปากที่เร่าร้อนของฉัน มันทนไม่ได้ มันอยากกินเขาเกินห้ามใจ ฉันรีบประกบจูบปากนุ่มนั้น ก่อนจะส่งลิ้นร้อนเข้าไปทักทายเขา...

มือใหญ่พยายามดันตัวฉันออก

“อะไรของเธอ! ทำอะไร” ฉันผละออกมาหายใจถี่ มองริมฝีปากนุ่มเมื่อกี้อย่างกระหาย

“ฉันขอ... ขอกินคุณอีก นะ... นะคะ” ฉันจับแขนใหญ่เขาแน่น ก่อนที่เขาจะมองมาอย่างอึ้ง ๆ อย่ามองฉันแบบนั้น ได้โปรด... ฉันอยากกินคุณอีกแล้ว อยากอีกแล้ว

“บ้าเหรอเนี่ย เธอ... อุ๊บ!” ฉันประกบจูบปากนุ่มนั้นอีกครั้ง ก่อนจะกอดร่างหนานั้นแน่น ไม่อยากให้เขาหลุดหายไปไหน อย่าหายไป

ฉันใช้แรงทั้งหมดที่มีดันตัวเขาเข้าไปในห้องน้ำ เขาพยายามรั้งตัวเองไว้ ก่อนที่ฉันจะแกะมือนั้นออก และดันประตูล็อคกลอน ฉันบดจูบเขาอยู่อย่างนั้น

จนเขาเริ่มตอบสนองฉัน ทีละนิด ทีละนิด

มือเล็ก ๆ ผลักเขานั่งบนชักโครก ก่อนจะขึ้นไปนั่งคร่อมตัวเขาไว้

ฉันบดจูบเขาอีกครั้งก่อนที่อีกมือ จะล้วงไปปลดกางเกงยีนส์ตัวเก่ง

นั้นออก

เขาเลื่อนมาจับแขนฉันแน่นก่อนจะละริมฝีปากออกจากฉัน อย่าเอาออก ได้โปรด ฉันจะกิน

“ฉันไม่ได้พกถุงมา มันอยู่ในห้องทำงาน” ฉันใช้มือโอบสองแก้มเขา

มองนัยต์ตาคมนั้นอย่างเสน่หา

“เอาเถอะค่ะ ฉันสะอาด ฉันบริสุทธิ์ ฉันอยากให้คุณกิน” เราสบตากันสักครู่ก่อนจะประกบจูบส่งความเร่าร้อนจากลิ้นอุ่นให้กัน ฉันดันกางเกงเขาออกจากขา ก่อนที่เขาจะล้วงมือเข้าไปในกระโปรง ดึงกางเกงในน่ารำคาญตัวนั้นออก ฉันรีบลุกสลัดมันทิ้ง ก่อนจะนั่งคร่อมลงไปอีกครั้ง

เราบดจูบกันสักครู่ ก่อนที่มือหนาจะดึงความเป็นชายออกมา ฉันก้มมองแท่งแข็งรูปร่างประหลาดนั้น ก่อนความร้อนรุ่มในใจจะเรียกร้องให้สัมผัสมัน

ฉันเริ่มจับแท่งประหลาดจากกายเขาขึ้นลง จนมือใหญ่ใต้กระโปรงเปลี่ยนมายกสะโพกฉัน

“ช่วยจับมัน... ใส่ให้หน่อย” ฉันไม่รีรอรีบจับมันเข้ามาจ่อปากถ้ำ ก่อนมือหนากดสะโพกฉันลงไปเบา ๆ

“อื้อ... จะ เจ็บ เจ็บ!” ฉันกัดปากแน่น ความรู้สึกเจ็บกัดกินรูสวาทฉันยับเยิน... ฉันอยากจะพอ อยากจะพอ... แต่ความความเร่าร้อนในตัวไม่ยอมให้เป็นดังหมาย มันทำให้ฉันยิ่งต้องการเขา ยิ่งเจ็บ... ยิ่งต้องการ

“แน่น... จนเจ็บ” เขากระซิบเบา ๆ ข้างหู จนลมหายใจอุ่นกระตุ้นให้ฉันอยากรับรสสัมผัสเจ็บนั้นอีก...

“ฉันทำเอง... ไม่ไหวแล้ว” ฉันกอดคอเขาแน่น ก่อนจะขยับเอวที่สั่นเทาขึ้นลงช้า ๆ ช้า ๆ ความเจ็บปวดกลืนกินฉันแต่สุดท้าย... ดันแพ้พ่ายความกระเส่าที่กำลังเผชิญ

“อ๊ะ อ๊ะ อื้อ~” มือหนาเอื้อมมาปิดปากฉันไว้ก่อนที่เสียงครางของฉันจะหลุดออกไปให้ใครได้ยิน...

“อื้ม~” เสียงจากลำคอของชายตรงหน้า ทำฉันร้อนระอุ อยากได้ยินมันอย่างนั้น… ซ้ำแล้วซ้ำเล่าครางออกมาอีก ฉันอยากได้ยิน...

ฉันขยับเอวบางเร็วขึ้นปล่อยให้มันบดเบียดกันอยู่อย่างนั้น ซ้ำ ๆ

ตามจังหวะ…

“อื้อ อื้อ” ฉันกัดริมฝีปากแน่น อยากกดเก็บความเสียวซ่านที่ออกมาไม่หวังให้ใครได้ยิน... เขาล้วงเข้ามาจับสะโพกฉัน ก่อนจะช่วยฉันออกแรงเด้งรับแก่นกายเขา... เหงื่อฉันไหลท่วมตัว เหมือนความร้อนรุ่มนี้กำลังปลดปล่อยฉันให้หลุดออกจากทุกสิ่งทุกอย่าง~

ฉันกอดคอเขาแน่น ปล่อยให้ร่ายกายรับความเสียวจนสุขสม จนแล้วจนเล่า... อื้อ~ และไม่นาน... ทุกส่วนในร่างกายมันบีบบังคับให้รูสวาทอุ่น ๆ ของฉัน รัดกระตุกตอด ตุบ ๆ พร้อมแก่นกายที่อยู่ในตัว อื้อ...

เราสองคนนั่งอยู่อย่างนั้น หน้าร้อน ๆ ของฉันซบลงที่ไหล่เขา ทุกอย่างมันกำลังคลายตัว จนฉันอยากจะหลับมันตรงนี้...

“เธอลุกได้แล้วฉันหนัก” ฉันเปิดเปลือกตาหนาขึ้น นี่มันหลังผู้ชายนิ?...

นี่ฉันทำอะไรอยู่. ละ แล้ว โอ้ย! ฉันปวดหัว...

ฉันลุกขึ้นจากตักเขา ก่อนจะยืนกุมขมับร้อน ๆ ของตัวเอง ฉันทำอะไร

ลงไป... ฉันทำแบบนี้ได้ยังไง? แล้วเขา... เขาคนนี้บนเวที กับฉันเราสองคน

แบบนั้นเหรอ!

เหตุการณ์เมื่อกี้พุ่งเข้าหัวฉันเป็นฉาก ๆ ฉัน ทะ... ทำแบบนั้นเหรอ

ทำไมฉันควบคุมตัวเองไม่ได้... ทำไมตอนนั้นฉันควบคุมตัวเองไม่ได้!

‘ตึก ตึก ตึก’ หัวใจฉันเต้นรัว~ หน้าฉันร้อนผ่าวไปถึงใบหู ฉันหลับตาปี๋ พยายามตั้งสติอีกครั้งก่อนจะลืมตาขึ้นมารับความจริง...

เขายืนมองฉันอยู่!

“กรี๊ด! นายออกไปเลยนะ ออกไป!” ฉันทุบอกกว้างรัว ก่อนที่ตัวเองจะทนอยู่ที่แคบกับชักโครกในห้องน้ำนั้นไม่ไหว

ฉันวิ่งหนีมันออกมา วิ่งจนรู้สึกถึง ลมเย็น มันพัดความหวิวเข้ามาใส่น้องสาวฉัน! เดี๋ยว!

ฉันรีบหุบขาตัวเอง กวาดสายตามองรอบ ๆ ไม่จริงใช่มั้ย? หืม อย่าทำกับฉันแบบนี้สิ อย่าน๊า… ฉันใช้นิ้วเขี่ยสะโพกตัวเอง ทะ ทำไมไม่มีขอบ

กางเกงในวะ?

กางเกงในกู! กางในกูอยู่หนาย?

ฉันรีบเดินหนีบขาขึ้นบันไดมาชั้น VIP หัวใจร้องเรียกน้ำหวานสุดเสียง ใครก็ได้ไปซื้อกางเกงในให้กูที พลีส!

ฉันรีบขวานมือถือโทรหาน้ำหวาน ไม่กล้าไปบอกต่อหน้าพี่ที

โทรออก | น้ำหวาน

(อะไร อยู่ไหนกลับมาได้ละ)

“มึงออกมาหน้าห้องหน่อย”

(อะไรอีกแตง… เออ ๆ) ฉันยืนนิ่งเอาขาชิดกันไว้ไม่อยากขยับไป

ไหนจริง ๆ

“เป็นอะไร ทำไมยืนแบบนั้น?” น้ำหวานเปิดประตูออกมาบ่นพึมพำ

“หวาน... ไปซื้อกางเกงในให้กูหน่อย” มึงอย่าถามกูมากนะหวาน กูหนาวจะตายแล้ว