พลาด นิยาย บท 43

โทรออก | พี่ที

ทำไมไม่รับโทรศัพท์ ช่วยหาให้ก่อนได้ไหม!

ฉันกดโทรหาพี่ทีรัว ๆ พี่ทีไม่รับ รถก็ติด อะไรวะ! เผื่อฉันจะมาถึงโรงแรมพี่ที ฝ่ารถมหาศาลมาได้ ก็แทบอึราด ฉันวิ่งตรงดิ่งไปที่ลิฟต์ ไหน ๆ แล้วขึ้นไปเข้าข้างบนแล้วกัน คงเงียบ ไร้ผู้คน!

ฉันนับชั้นกว่าจะถึงชั้นบาร์ ก็เหงื่อท่วมตัว ดีที่ไม่มีใครอยู่ พี่ทีก็ไม่อยู่

เฮ้อ... ฉันรีบบึ่งไปปลดทุกข์ก่อนเลย ตายเถอะ ท้องไส้ฉัน ต้องรีบแล้วล่ะ จะถึงเวลานัดอาจารย์แล้ว

‘ตึก ตึก ตึก’ เสียงรองเท้าใคร แม่บ้านเหรอ ดีเลยให้แม่บ้านช่วยหาได้

เร็ว ๆ โอ้ย ปวดท้องชะมัด!

‘ตึก ตึก ตึก’ เสียงรองเท้าเดินเข้ามาในห้องน้ำ พอฉันได้ยินใกล้ ๆ เอ๊ะ

มันเสียงรองเท้าส้นสูงนิ?

อยู่ ๆ เสียงรองเท้าก็หยุดแถวหน้าห้องฉัน ก่อนจะเปิดประตูเข้าห้องข้าง ๆ เฮ้อ นึกว่าจะได้อยู่เงียบ ๆ คนเดียวซะอีก

ฉันพยายามเก็บเสียงตัวเองที่สุด ทรมานชะมัด ห้องข้าง ๆ แกะกล่องอะไรไม่รู้ เหมือนไม่ได้มาอึเหมือนฉัน รีบ ๆ ออกไปได้แล้ว จะปลดทุกข์เข้าใจไหม!

“มึง... ฮือ ๆ กูท้อง จริง ๆ” ผู้หญิงข้าง ๆ ร้องไห้โฮ อะไรกัน

“กูไม่กล้าบอก กูเลิกกับเขาแล้ว” น่าสงสารจังเหมือนแตงโตตอนนั้นเลย เฮ้อ เข้าใจเลย

“แต่... พี่ทีเขาเพิ่งดีกับแฟนนะมึง” พี่ที ฉันเอามือปิดปาก หัวใจเต้นตึกตัก เสียงสะอื้นเริ่มดังขึ้น ฉันกดมือแน่นกว่าเดิม ฉันไม่ให้ใครได้ยิน อะไรคืออะไร

คนเดียวกันใช่ไหม ทีคนนั้นคือ แฟนกูใช่ไหม?

‘ฟึบ ฟึบ ฟึบ’ ฉันได้ยินเสียงเท้าคนอีกเดินเข้ามา

“เมย์ ออกมาคุยกันเมย์!” เสียง... เสียงพี่ที! อะไรวะ อย่าเป็นแบบนี้

ได้ไหม

ห้องข้างฉันกดชักโครก ก่อนจะบอกว่า

“แค่นี้ก่อนนะมึง ฮือ ๆ” จากนั้นเสียงรองเท้าส้นสูงก็ดังขึ้น ตามด้วยเสียงปลดล็อคเปิดประตูออกไป

“เมย์ อะไรอีก เราเลิกกันไปแล้วนิ อะไร?” เสียงสะอื้นผู้หญิงคนนั้นดังลั่นห้องน้ำ ฉันเองเริ่มปิดปากแน่น น้ำตาเริ่มไหลออกมา ไหลออกมาซ้ำ ๆ รอยเดิม

อยู่อย่างงั้น

“เมย์ ได้ไง พี่เพิ่งดีกับแฟน อย่ามาเล่นตลกนะเมย์ กับเมย์พี่ป้องกันตลอด!” ฉันหายใจติดขัด อยากจะกรี๊ด อยากจะทุบประตูพังให้หมด วันเวรกรรมอะไรวะ

“พี่ที วันที่พี่เมามาก พี่ไม่ได้ใส่ถุง ฮือ ๆ” กูอยากจะบ้า กูอยากจะบ้า

ตรงนี้! มึงไปไกล ๆ ได้มั้ย!

“เมย์ ลูกพี่รึเปล่าไม่รู้ อย่ามาพูดมั่วนะ” ฉันกัดปากจนรู้สึกชาไปหมด

มันจุกอก จุกมาก จุกจนหายใจไม่ออก

“พี่ที ที่ผ่านมาเมย์มีพี่คนเดียวฮือ ๆ เมย์ยอมเป็นที่สอง สาม สี่ แต่เมย์มีพี่คนเดียว! ฮือ ๆ” ฉันเอามือขึ้นมาทุบอกตัวเอง ที่มันปวดหนึบ ๆ พอได้ยิน มันยิ่งบีบหัวใจ ฉันเหมือนใจจะขาด

“อะไรวะ! พี่รักหวาน พี่รักแฟนพี่! ถ้าเมย์รู้ว่าพี่ไม่ใส่ทำไมไม่กินยา

พี่เลิกหมดแล้วเรื่องนี้ แล้วมันอะไรอีก ทำไมถึงเป็นแบบนี้!” พวกมึงไปคุยที่อื่นได้ไหม กูจะตายแล้ว กูจะตายแล้วจริง ๆ

“พี่ที ถ้าไม่เชื่อพี่ทีตรวจ DNA ได้ ฮือ ๆ ถ้าตรวจได้ตอนนี้ก็ตรวจเลย ฮือ ๆ เมย์ไม่ได้กิน เพราะเมย์คิดว่า หน้าเจ็ดหลังเจ็ด เมย์คิดว่าไม่ท้อง” พวกมึง มึงแม่ง! ไปตายให้หมด ๆ ไป!

“เมย์ยังไงพี่ก็เลือกแฟนพี่!”

“เมย์จะไปเอาออกก็ได้ ฮือ ๆ” ฉันกำหมัดแน่น ก่อนจะเอื้อมมือไปกดชักโครกช้า ๆ

“ไปที่อื่นเหอะ” เสียงพี่ที และเสียงรองเท้าส้นสูงดังออกไปเรื่อย ๆ เหมือนเขากำลังดึงผู้หญิงคนนั้นไป ฉันรีบทำธุระเสร็จ ก่อนจะเปิดประตูออกมา

แน่นอน ฉันเห็นเขาสองคนนั่งอยู่ที่โซฟาในบาร์

ฉันค่อย ๆ ก้าวไปยืนมองสองคนนั้นทะเลาะกัน

“พี่ที...” พี่ทีหันมามองฉัน ก่อนจะรีบดีดตัวจากโซฟา วิ่งมาจับมือฉันแน่น เขาตัวสั่น สั่นเหมือนกับฉันตอนนี้