พลาด นิยาย บท 45

ฉันไปสังสรรค์น้ำผลไม้กับน้ำหวาน แตงโม และหมอนายเสร็จ แตงโมก็ขอกลับมาตึกคุณเซ็นกับฉันด้วย บอกว่าพี่เอสมาที่นี่พอดี

ฉันเปิดประตูห้องเพนท์เฮาส์มากับแตงโมก็เห็นพี่เอส คุณเซ็น พี่ทีนั่งอยู่ เขานั่งคุยกัน ซึ่งพี่ทีกินเหล้าไม่หยุด ท่าทางจะเมา

ทุกคนหันมามองเราสองคน ฉันกับแตงโมเดินเข้ามาเงียบ ๆ เอาของที่ซื้อมาวันนี้ไปนั่งเปิดกันที่ครัว

“ณีเวีย แตงโม” อยู่ ๆ พี่ทีก็เรียกเรา เสียงสั่น ๆ

“คะ ค่ะ พี่ทีว่าไง” แตงโมตกใจทำถุงเสื้อผ้าหล่นลงพื้น ฉันหันไปมองเซ็ง ๆ พอฟังจากน้ำหวานมามันก็เซ็งไปซะหมด

“หวานเป็นไงบ้าง”

ฉันเดินไปนั่งข้างแฟนตัวเอง และถอนหายใจเฮือกใหญ่

พี่ทีเศร้ามาก เมาเละ ตาแดงก่ำ ฉันเห็นก็อดสงสารไม่ได้จริง ๆ แต่พี่ทีก็ทำตัวเองทั้งนั้น

“พี่ทีปล่อยหวานไปเถอะค่ะ” ทุกคนหันมองฉันเป็นตาเดียว คุณเซ็นบีบ

มือฉันแน่น

“ทำไมพูดแบบนี้เวีย” คุณเซ็นกระซิบฉันเบา ๆ

“พี่ที... คือหนูเห็นค่ะ ตอนที่หวานกลับไปคบกับพี่ไม่กี่วัน หวานดูไม่มีความสุขเลย หวานบอกว่าหวานระแวง หวานรู้สึกแปลก ๆ” ทุกคนตั้งใจฟังฉันพูด

“พี่ไม่รู้จะทำไง พี่น่าจะหยุด พี่ทำพัง พังจนเสียผู้หญิงที่พี่รักไป” จริงของ

พี่ที พี่ทีทำพังเอง

“พี่กำลังจะมีลูกนะพี่ รับผิดชอบเขาดีกว่านะคะ” แตงโมช่วยฉันเสริม

“อืม พี่รับผิดชอบแค่ลูก” พี่ทีเงยหน้ามามองฉันกับแตงโมสลับกัน ก่อนจะก้มมองดูท้องพวกเรา

“กูบอกแล้วให้เลิก” พี่เอสบ่นพึมพำ แต่สายตายังคงมองพี่ทีด้วยความเป็นห่วง

“ให้กูทำไงล่ะ ตอนแรกกูสนุก เฮ้อ... ไม่คิดว่าจะรักหวานได้ขนาดนี้” แตงโมเริ่มน้ำตาไหล ฉันเองก็ใจสั่น ๆ น้ำตาเริ่มคลอเหมือนกัน...

“พะ พี่ที ฮือ ๆ คือ พี่ไม่สงสารคนนั้นเหรอคะ คนที่เป็นแม่ของลูกพี่

ในฐานะที่แตงกำลังจะเป็นแม่คน เวลาแบบนี้มันโคตรเครียดจิตตก คือไม่รู้เขาจะรับผิดชอบมั้ย เดินต่อยังไง หรือเป็นซิงเกิ้ลมัมดีมั้ย ผู้หญิงคนเดียว แบกรับทุกอย่าง แตงว่ามันหนักไปมั้ยคะ พี่ไปรับผิดชอบเขาเถอะนะ”

พี่ทีถอนหายใจเฮือกใหญ่ และยกเหล้าสีเข้มขึ้นมาดื่มหมดแก้ว

“พี่ หวานมันโอเคนะคะ มันยิ้มมันหัวเราะ ถ้าพี่อยากพิสูจน์ ก็ให้เป็นเรื่องอนาคตเถอะค่ะ ให้ลูกคลอดก่อน บางที... พี่อาจจะรักและอยากอยู่กับแม่เด็กก็ได้ เช่น แต่งงานอะไรทำนองนี้”

“พี่ไม่แต่งกับเขาหรอก พี่จะรับผิดชอบแค่ลูก” ฉันเสียววูบในใจ ไม่รู้ผู้หญิงคนนั้นคิดยังไง ตั้งใจ ไม่ตั้งใจ พลาด แต่รู้สึกสงสารเขาเมื่อได้ยินที่พี่ทีพูดแบบนี้

“ถ้ามึงเลิกแต่แรกก็จบ ค่อยไปจีบน้ำหวานบางทีจริงจังกับใครสักคน

กูว่าก็ไม่ตาย” คุณเซ็นจากที่เงียบมานานพูดขึ้น ขนาดเรื่องฉันเห็นแค่นั้นยังรับแทบไม่ได้เลย ไม่อยากจะคิดถึงสภาพจิตใจน้ำหวาน มันยิ้มได้ตอนนี้ คือมันเก่ง

สุด ๆ แล้ว

“ก็หวาน... เข้าหากู กูเลยคิดว่าหวานง่าย แต่มันไม่ใช่ กูก็เพิ่งเคยเจอ

แบบนี้ เฮ้อ...” ฉันหูพึงทันที เหมือนเส้นอะไรมันขาดไป

“พี่ที ถ้าหวานง่ายก็ง่ายกันหมดนี่ล่ะ เนี่ยง่ายจนท้องป่องกันหมดแล้ว

พี่ทีไม่รู้จักพอเองค่ะ พี่ทีได้โอกาส พี่ทีไม่ทำอะ ใครเขาจะไปให้พี่ได้หลาย ๆ ครั้ง

ว่าไปครั้งเดียวก็เกินพอแล้วนะสำหรับเรื่องนอกใจ หวานมันใจดีนะ ถ้าเป็นเวีย ครั้งนึงเวียก็ไม่ให้ นอกใจเต็มประตู ขนาดเรื่องที่ผ่านมาเวียยังจิตตกอยู่เลย

บอกตรง ๆ”

ฉันรีบเช็ดน้ำตาออกจากแก้ม และหันไปจิกตาใส่แฟนตัวเองนิดหน่อย พาลไปหมดตอนนี้

“เฮ้อ... พี่คงดึงหวานกลับมาไม่ได้” พี่ทีพิงโซฟา เงยหน้าขึ้นมองเพดาน น้ำตาเขาไหลช้า ๆ

“...” ทุกคนเงียบนั่งมองพี่ที ว่าจะเอายังไงต่อ

“หวานคบกับหมอคนนั้นเหรอณีเวีย” ฉันถอนหายใจอีกรอบ ก่อนจะลุกไปหยิบมะม่วงในครัวมานั่งกิน ทุกคนมองตามฉันรอคำตอบ ฉันไม่สนใจใครฉันหิว

“ไม่ค่ะ หวานไม่คบใคร มันเข็ด เข็ดมาก”