พลาด นิยาย บท 50

ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดี ฉันขอบคุณอาจารย์ทุกคน ก่อนจะเดินลงมานั่งกับเพื่อน มือฉัน ยังจับสร้อยข้อมือกำลังใจนี้ตลอดเวลาฉันนึกถึงเขา

ขอบคุณนะคะ แต่รอหวานหน่อยนะ

เราสามคนแทบจะกระโดดฉีกเสื้อผ้าตัวเอง เพราะเรียนจบแล้ว! เรียนจบแล้วค่า!

กรี๊ด... ใครจะมีหลัว ก็มีได้แล้วน๊า!

ณีเวียกับแตงโม ต่างคนต่างรอแฟนมารับ ฉันเองก็รอเขามารับเหมือนกัน คุณหมอผู้งานยุ่งคนนั้น

“นี่ถ้าเป็นแต่ก่อน เราไปหลังมอกินเหล้าแล้วฮ่า ๆ” ณีเวียเขย่าแขนพวกเราทุกคน ใช่สิ แต่ก่อนสอบเสร็จเที่ยวเฮฮา ไม่สนใจอะไร ตอนนี้ทำไม่ได้แล้ว มีลูกกันแล้ว ส่วนฉันก็ปลง สงสัยแก่

“เราไปฉลองกันมั้ย ๆ” ณีเวียดี๊ด๊า ไม่ดูพุงตัวเองเลยนะชะนี

“เดี๋ยวสวามีก็มารับแล้วนิ จะไปไหนได้ ดูท้องด้วยจ่ะสาว ๆ” พวกมัน

ทำหน้ามุ่ย

“เห็นมั้ยพอท้องก็หมดเวลาสนุก รู้งี้ป้องกันดีกว่า พร้อมเมื่อไหร่ค่อย

มีเนอะ” ณีเวียหันไปบ่นพึมพำกับแตงโม

“พวกแกไม่ตั้งใจเรียนเพศศึกษาเหมือนฉัน ฮ่า ๆ ท้อปฟอร์ม เรื่องเกรดบอกเลย”

“นั่นสิ ได้หมอสูติมาเป็นแฟนคงท็อปฟอร์มไปอีก ฮ่า ๆ”

ณีเวียล้อฉันจนฉันเบะปากใส่ เบื่อทะเลาะกับมัน เรื่องเถียงกับณีเวียเป็นเรื่องปกติจริง ๆ เถียงไปมา

แต่เราไม่เคยทะเลาะกันจริง ๆ เลยสักครั้ง สงสารแค่แตงโมนี่ล่ะ ที่คอยห้ามทัพเราตลอด

“ยังก่อน ๆ นู้น ๆ พี่เอสเดินมาแล้ว” ฉันเห็นพี่เอสเดินมา เขาจอดรถอีกฝั่ง

“หมวย ๆ มาแล้ว มา ๆ” พี่เอสแย่งของแตงโมไปถือ เหอะ หมั่นไส้

“แกกลับเลยไหม ไปสิ” ณีเวียปัดมือไล่

“ไม่เอารอกลับพร้อมกัน ไม่อยากห่างพวกแกเลย ฮือ เราเรียนจบแล้วนะ” ดราม่าอีกแล้ว พี่เอสได้แต่ งง หาทิชชูให้

“เจออยู่แล้ว อ่ะนั่นคุณหมอมาแล้ว” ณีเวียชี้นิ้วเล็ก ๆ ไปที่รถคุณหมอ คุณหมอผู้งานยุ่งกำลังเดินมา

“สวัสดีครับ” หมอหันไปยิ้มทักทายทุกคน

“ดีครับโอปป้า” พี่เอสทักหมอนาย และหันมาทำหน้าแซวฉัน ให้ตายเถอะ พี่เอสยังเป็นพี่เอสเหมือนเดิม!

คุณหมอดึงของในมือฉันไปถือ

“รอแฟนณีเวียมาก่อนนะคะ” เขาพยักหน้าเบา ๆ เราคุยเล่นสักพัก

พี่เอสชวนหมอนายคุยไม่หยุด จริง ๆ แตงโมคงอารมณ์ดีทั้งวัน มีแฟนทะเล้นแบบนี้ ไม่นานรถคุณเซ็นก็มา

อื้ม... สามหนุ่มตอนนี้ สูทเรียบหรูสุขุม เสื้อเชิตสีดำหลวม ๆ มีรอยสัก เสื้อเชิ้ตเรียบ ๆ สีขาวน่าเกรงขาม ถ้ามายืนเรียงกันไม่ต้องพูดเลย

“ตายเถอะ อาร่าพรุ่งปรี๊ดด!” ฉันหลับตาปี๋ ส่ายหัว รับไม่ได้กับความหล่อ ทั้งหลายเหล่านี้

“ฮ่า ๆ แฟนพวกเราหล่อ ๆ ทั้งนั้นเลย” ณีเวียยิ้มร่าก่อนจะเดินไปขวงแขนแฟนหนุ่มนักธุรกิจ

“กลับแล้ว ๆ” ณีเวียกับแตงโมทำท่าจะเดินไป

“นี่! กอดกันก่อน” ฉันยืนทำหน้ามุ่ย อ้าแขนรอเพื่อนรักทั้งสอง

“อ๊าย...” ณีเวียเดินเสียงแจ๋นมากอดฉันกับแตงโม เรากอดกันแน่น

กอดกันกลม ก่อนจะพละออกมา

“เรียนจบแล้ว... ขอบคุณที่ช่วยกันเรียนนะ” ณีเวียยิ้ม

“ขอบคุณที่เช็คชื่อให้” ฉันหันไปบอกแตงโม

“ขอบคุณที่ดูแลกันมา เช็ดน้ำตา เช็ดเหงื่อ เช็ดเลือดเช็ดทุกอย่างฮ่า ๆ” ฉันขยี้หัวพวกมันสองคน

“ทำอย่างกับไม่ได้เจอกันอีกหน่ะ” แตงโมบ่นพึมพำ

“เจอไง แต่นี่เราจะเจอกันที่นี่วันนี้วันสุดท้าย บ้ายบายชุดนักศึกษา”

เราสามคนยิ้มให้กัน โบกมือบายมหาลัย ก่อนจะเดินแยกกันออกมา

ฉันกำลังเดินข้างหมอนาย ไปที่รถ จู่ ๆ

“หวาน! รีบท้องนะ ปรึกษาหมอด่วน!” ฉันหันไปค้อนณีเวีย ที่แกล้งฉัน

ไม่เลิก อายชะมัด

ส่วนคุณหมอสูติคนนี้ก็จ้องฉันไม่เลิกเหมือนกัน

“อะไรคะ” เขาจับมือฉันเดินมาที่รถ ก่อนจะเปิดประตูให้ ใกล้แล้ว

อีกนิดนึงจะได้เป็นเจ้าหญิงแล้ว

“สอบเป็นไงบ้าง อยากกินอะไรไหม” ฉันส่ายหน้า ก่อนจะเอื้อมมือไปนวดไหล่เขา

“เหนื่อยมั้ยคะคุณหมอ ทั้งเข้าเวร ทั้งมารับหวาน”

เขาเอามือขึ้นมาจับมือฉัน

“ถึงทำงานเหนื่อย และเครียดแค่ไหน มีคนนี้ข้าง ๆ ก็หายเป็นปลิดทิ้ง”

ฉันยิ้มให้เขา หัวใจเต้นดัง ‘ตึก ตึก’

“ดีแล้วค่ะ”

เขาปล่อยมือฉันก่อนจะขับรถมาส่งที่บ้าน แน่นอนแม่ฉันให้เขาเข้า

บ้านก่อน

“หมอเข้าเวรกี่โมงคะ” เขากึ่งนั่งกึ่งนอนพิงโซฟา ก่อนจะดูนาฬิกาที่ข้อมือ

“ดึกอีกแล้ว ผ่าตัดใหญ่สองเคสคืนนี้” เขาพูดทั้งหลับตา เหนื่อยขนาดนี้ยังมารับมาส่งอีก

ฉันเห็นเขาล้า ๆ เลยเอาผ้าเช็ดหน้าไปชุบน้ำ หวังจะไปเช็ดหน้าให้เขา

ฉันกำผ้าเช็ดหน้าแน่นค่อย ๆ หย่อนตัวนั่งลงข้าง ๆ เขา ตาชั้นเดียวคู่นั้นหลับตาพริ้ม ก่อนจะค่อย ๆ เอนตัวลงมานอนหนุนตักฉัน

ฉันตกใจนิดหน่อย พยายามหันซ้ายขวา ดันเจอแม่แอบยืนดูอยู่!

แม่พยักหน้ารัว ๆ ก่อนจะรีบเดินออกไปนอกบ้าน...