พลาด2 นิยาย บท 105

น้ำปั่นสะกิดไหล่ฉัน แล้วทำปากถามเบา ๆ ว่า…

‘เอาไงดี?’

‘เปิดเลยไหม’ ไอ้ซินน์

‘จะได้ดูหนังสดไหมเนี่ย?’ ฉัน

‘บ้า นี่มันบันไดหนีไฟนะ’ น้ำปั่น

‘กลับเข้างานเถอะ’ ไทม์

“ทำอะไรกัน...” เชี่ย! หลัวกู อยู่ ๆ เวียร์เขาก็เดินมาหาพวกเรา แถมยังถามออกมาปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ซึ่งฉันคิดว่า... คนข้างในคงได้ยินแน่

ชู่ว~ และไอ้ซินน์ก็เอานิ้วชี้จุ๊บากให้เขาเงียบ

“อะไร ไออุ่นจะถึงฤกษ์เข้าหอแล้ว เธอมายืนทำอะไรตรงนี้” ยังอีก ยังถามต่อ! พวกเราทุกคนมองหน้ากัน ก่อนที่เขาจะมองไปที่ประตูบันไดหนีไฟนั้น แล้ว... เปิดเข้าไปเลย!

แอด…

หน้าพวกกู

หน้าปลายฟ้า

ภาพที่เห็นคือ! ปลายฟ้ายืนหลังชิดผนัง โดยมีนาวาเอาแขนล็อกไว้สองข้าง แถมลิปสติกที่ปาก ยังเลอะไปหมด

เวียร์รีบดึงประตูปิดทันที ก่อนที่จะดึงมือฉัน ให้เดินออกไป

เรื่องอะไรฉันจะไป! ฉันรีบแกะมือเขาออก แล้วถกกระโปรงวิ่งกลับไปหาเพื่อน ๆ

“ยังไงมึง กับพี่กูยังไง” น้ำปั่นยืนกอดอกมองปลายฟ้า ที่ก้มหน้าก้มตาเช็ดปากตัวเอง

“ไม่ไง คือ…” เหมือนนาวาจะเริ่มรำคาญ เดินออกมามองหน้าพวกเราเซ็ง ๆ และพูดว่า

“เราคบกัน” พวกผู้ชายยืนนิ่งไม่ตกใจอะไรทั้งนั้น มีแต่พวกเรา ที่ตกใจจนยกมือทาบอก ถึงจะพอรู้ว่าเขามีซัมติงกัน แต่มันก็อดตกใจไม่ได้ ไม่คิดว่านาวาจะเป็นคนบอกพวกเราเอง

“ถ้าไม่เห็นกับตาคงไม่บอกใช่ป่ะ” ไอ้ซินน์มองปลายฟ้ายิ้ม ๆ แล้วส่งทิชชูให้มันเช็ดปากอีกรอบ

“คือ กูยังไม่พร้อม และอีกอย่าง...”

“พอเถอะ… มึงไม่ต้องอธิบายอะไรหรอก มึงคงไม่พร้อมบอกจริง ๆ เข้าใจมึงนะ แต่มีอะไรไม่สบายใจปรึกษาพวกกูได้ ถ้ามึงไม่พูด… พวกกูไม่รู้นะ เพราะมึงเก็บความรู้สึกเก่งมาก เฮ้อ… พวกกูอยากอยู่ข้าง ๆ มึงนะปลายฟ้า ไว้มึงพร้อมเมื่อไหร่ค่อยเล่าก็ได้ ไปส่งไออุ่นเข้าหอกัน เรื่องอื่นไว้ทีหลัง”

น้ำปั่นเดินไปจับมือปลายฟ้า แล้วยิ้มให้ ก่อนที่มันจะพยักหน้า แล้วค่อย ๆ ก้าวออกมาหาพวกเรา

ส่วนนาวาได้แต่ยืนถอนหายใจ

“ขอบใจนะ พวกมึง”

ไม่ใช่ไม่อยากฟังปลายฟ้าอธิบาย อยากมาก! แต่น้ำปั่นมันคงไม่อยากให้ปลายฟ้าอึดอัด เราจึงเดินไปห้องหออย่างเงียบ ๆ ก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไป แล้วนั่งลงที่พื้น มองพ่อแม่เราที่นั่งอยู่

“โตขึ้นอีกขั้นแล้วนะอุ่น ต่อไปนี้จะทำอะไรก็คิดให้ดี รู้จักอดทน มีสติกับทุกเรื่อง รักกันนาน ๆ นะลูก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จำไว้… พ่อกับแม่ยังอยู่ตรงนี้ รักลูก ห่วงลูก คอยซัพพอร์ตลูกเสมอ”

พ่อลูบหัวฉันเบา ๆ แล้วยิ้มให้ ก่อนที่ฉันจะหันไปมองแม่ที่นั่งเช็ดน้ำตาอยู่ข้าง ๆ

“ฮึก ๆ แม่ดีใจจังที่ไออุ่นได้เวียร์เป็นคู่ชีวิต แต่อย่าลืมนะลูก ว่าลูกต้องดูแลเขา ดูแลกันและกัน มีอะไรคุยกัน คิดเสียว่าเป็นคน คนเดียวกัน”

แม่ก้มลงโอบแก้มฉัน แล้วมองฉันทั้งน้ำตา ทำฉันเริ่มจะไม่ไหวเหมือนกัน ตอนนี้น้ำตามันไหลลงมาอาบแก้มแล้ว

“ค่ะแม่ อุ่นรักพ่อกับแม่นะ” ฉันลุกขึ้นไปกอดท่านทั้งสอง ก่อนจะกลับมานั่งปกติและปาดน้ำตาตัวเองอีกรอบ

จนลุงเซ็นกับป้าณีเวียอวยพรเราต่อ แล้วก้มลงมากอดฉันกับเวียร์สลับกัน

“มีหลานเลยนะไออุ่น ป้ารอนะ” ไม่ต้องรอค่ะ อยู่ในท้องเรียบร้อย พอเวียร์เขาได้ยินแบบนั้น เขาก็อมยิ้มเบา ๆ ให้แม่ตัวเอง แต่ตานี่เหมือนจะหลับเลย ไหวไหมนั่น!

“ครับ ไม่นานเกินรอ... ผมจะมีให้คุณพ่อคุณแม่ครับ” พ่อแม่เราถึงกลับยิ้มแก้มปริ ก่อนที่จะพยักหน้าแล้วลุกขึ้นเดินออกไป

และน้ำปั่นที่ยืนอยู่หน้าประตู ก็วางกล่องของขวัญไทม์ลงที่พื้น

“ไออุ่น มึงลืมของขวัญไว้ที่โต๊ะหน่ะ” ฉันไม่ทันอ้าปากถาม มันก็รีบเอื้อมมือดึงประตูปิดทันที และตอนนี้… ในห้องก็มีแค่ฉันกับเขาที่นั่งมองหน้ากัน

ไม่ใช่! กูมองเขา มองเขาเอาหัวพิงเตียงหลับอย่างหมดสภาพอยู่เนี่ย บ้าจริง! เจ้าบ่าว…

“เวียร์ ๆ ตื่น อาบน้ำก่อน” เขาค่อย ๆ เปิดตาขึ้น เมื่อฉันพูดคำว่า ‘อาบน้ำ’ ก่อนที่จะลุกถอดสูทออก แล้วดึงมือฉันให้ลุกขึ้นตาม

“เธอ... ไหวไหม” ถามตัวเองก่อนไหม!

“ไหว… นายล่ะ มา ๆ ฉันช่วย ๆ” ฉันค่อย ๆ ถอดเสื้อผ้าให้เขา เขาเองก็เหมือนกัน ช่วยฉันแกะผม ถอดชุดเจ้าสาวออกไป

“ต่อให้ไม่ไหวยังไง เราต้องอาบน้ำด้วยกัน” แหม กลัวกูลื่นสินะ สปิริตอิพ่อยังแรงกล้า แม้ว่าเมาแอ๋

“อาบก็อาบ ห้ามแอบมองนะพ่อเวียร์” เขาเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว แล้วรีบเดินตามฉันเข้าห้องน้ำ ก่อนที่จะพยุงฉันลงไปในอ่าง และเปิดน้ำใส่

“ไม่แอบก็เห็น มานี่สิ” พอเขาลงมาในอ่าง ก็ดึงฉันไปกอดจากด้านหลัง จากนั้นก็เอาคางมาเกยไหล่ฉัน แล้วถูเบา ๆ ไปมา

จั๊กจี้ชะมัด

“เวียร์... พอแล้ว จั๊กจี้อ่ะ” หยุดที่ไหน ไม่หยุดเลย แถมตอนนี้ยังปล่อยลมหายใจอุ่น ๆ รดลงไหล่ฉันอีก

“ทำไม… ไม่ชอบเหรอ”