พลาด2 นิยาย บท 106
ซินน์กับน้ำปั่นอ้าปากค้าง
“กูทะเลาะกันจริง เรื่องอาบน้ำ”
“ห้ะ? ทำไม มึงแย่งป๋าใช้สบู่เหรอ” น้ำปั่นมันช่างคิดนะ! กูจะไปทะเลาะอะไรเรื่องสบู่
“บ้า! เขากลัวกูลื่นในห้องน้ำน่ะสิ กลัวแบบเวอร์วัง!”
“ฮ่า ๆ ปกติ สามีกูก็เป็น..นาวินวางแผ่นกันลื่นเต็มห้องน้ำเลย” มนุษย์พ่อเป็นแบบนี้กันหมดเหรอเนี่ย
“มึงทะเลาะกับป๋ายังไง กูนึกไม่ออก”
“เขาพูดเสียงดัง ว่าทำไมอาบน้ำไม่รอ! กูเลยบอกว่า อะไรนักหนา ลูกกูเหมือนกันป่ะ เบื่อว่ะ”
“เบื่อว่ะ?” ทุกคนเบิกตากว้าง
“เออ… กูบอกว่า กูเบื่อ”
“แรงอ่ะ ป๋าน้อยใจตาย พูดอะไรไม่คิด ที่ป๋าบ่นมึงเพราะห่วงมึงห่วงลูกป่ะ” นี่กฺูผิดเหรอเนี่ย!
“แล้วทำไมต้องขึ้นเสียงวะ ตอนนั้นกูก็หงุดหงิดจริง ๆ นี่หว่า ซินน์พี่มึงอ่ะ เยอะเกิน”
“โอ้ย! ถ้าพี่กูเยอะ พี่น้ำปั่นคงโคตรเยอะ ทุกวันนี้แทบจะอุ้มกูอยู่แล้ว แต่พ่อเห่อลูก กูเข้าใจเขา”
ง่ะ... ทำไมเหมือนกูผิดอยู่คนเดียว
“ป๋าเยอะไปก็จริง แต่มึงก็พูดแรงไป…” กูจะมาเผือกเรื่องปลายฟ้าซะหน่อย ทำไมโดนเองวะเนี่ย
ผัวก็ไม่โทรมาง้อเลย หรือกูผิดจริง ๆ ฮือ… ถ้าโดนเทนี่ฮาเลยนะ คนอื่นจะคิดว่าไง จะคิดว่าผัวตกใจหน้าสดกูไหม!
“ทำไง กูต้องง้อเหรอ?”
“เออ!” ฉันล้วงมือถือในกระเป๋ามาดู อยากรู้ว่าเขาอัพสเตตัสด่ากูไหม จะโกรธจะงอนอะไรได้หมด แต่อย่าเทกันนะเว้ย หาผัวรวยว่ายากแล้ว นี่ผัวทั้งหล่อ ทั้งรวย ทั้ง... ใหญ่ (ตำแหน่ง ๆ)
“เออ ๆ ค่อยกลับไปง้อ ขอเผือกเรื่องเพื่อนก่อน พลาดไม่ได้ ๆ” พวกมันส่ายหน้าแล้วเริ่มโทรตามปลายฟ้า จนปลายฟ้ามันเดินเข้ามาในร้าน
“ไม่ต้องโทร กูมาแล้ว” ยิ้มมาเลย เมื่อคืนคงสนุกสนานเลยสิท่า อุ๊ย… กูคิดอะไร
“มึงกับพี่นาวาคือยังไง” พอปลายฟ้านั่งปุ๊บ น้ำปั่นก็เปิดประเด็นทันที
“น้ำปั่น มึงไม่อ้อมเลยนะ อืม… ก็คุย ๆ กันอยู่ ไม่ได้อะไร” ตอบแบบดารา กูหมั่นไส้ชะมัด
“เอาดี ๆ ได้กันยัง” น้ำปั่นคนตรง!
“...” เงียบ ปลายฟ้าเงียบและมองหน้าเราทุกคน
“ยังล่ะสิ มึงเรียบร้อยกูรู้” ไอ้ซินน์ตบไหล่ปลายฟ้าเบา ๆ แล้วยิ้มกว้าง จนปลายฟ้าส่ายหน้า
“กูไม่ได้้เรียบร้อยอย่างที่มึงคิด กูอยากมีผัวใจจะขาด แต่... กูไม่ไว้ใจใครเลย” หน้าปลายฟ้าเศร้าลงทันที จนฉันรู้สึกหน่วงในใจแปลก ๆ
เหมือนมันมีอะไรเก็บไว้เยอะมาก และดูอึดอัดมาก ถึงฉันจะโง่ แต่ฉันก็พอจะดูออก
“ทำไมวะ... มึงมีอะไร มึงเคยโดนเทเหรอ?” น้ำปั่นขมวดคิ้วสงสัย มันจะเคยโดนเทได้ไง เท่าที่จำได้มันไม่เคยมีแฟนเลยนี่หว่า
“ป่าว...” ปลายฟ้าเว้นช่วงพักนึง ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้น และมองพวกเราทุกคน
“แม่กูต่างหากที่ถูกเท... กูไม่มีพ่อแท้ ๆ พวกมึงก็รู้ เหมือนกูโอเคนะ แต่ไม่ใช่ว่ากูจะไม่อยากรู้ว่าพ่อกูเป็นใคร”
“ทำไมมึงไม่ตามหา” ไอ้ซินน์รีบเสนอทันที ตอนนี้น้ำตามันคลอเบ้าแล้ว
“แม่กูไม่ให้ยุ่งเลย ไม่พูด ไม่บอกอะไร กูไม่มีข้อมูลพ่อตัวเองสักอย่าง ทุกวันนี้ได้แต่มองหน้าตัวเอง แล้วจินตนาการว่าพ่อหน้าตาเป็นยังไง”
ปลายฟ้าไม่ร้องไห้เลยสักนิด ถึงสีหน้า และแววตามัน จะเศร้าแค่ไหนก็ตาม มีแต่พวกเราที่มองเพื่อนตัวเองที่เข้มแข็งจนทนไม่ไหว น้ำตาไหลลงมาอาบแก้ม
“ทำไม… แม่มึงไม่ยอมบอกวะ นั่นพ่อมึงนะ”
“แม่เคยบอกว่า... พ่อกูเลว ถ้ากูมีพ่อเลว ๆ แบบนั้น อย่ามีดีกว่า”
มันเลย... ไม่ไว้ใจใครงั้นเหรอ?
“ที่มึงไม่ไว้ใจ...”
“ใช่ ขนาดพ่อแท้ ๆ กู… แม่กูยังบอกว่าเลวเลย แล้วผู้ชายคนอื่นล่ะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พลาด2