พลาด2 นิยาย บท 132
ฉันพิมพ์กรี๊ดยาว ๆ ตอบปลายฟ้า ก่อนจะรีบปัดสายที่ประชุมค้างอยู่ คุยต่อ ปลายฟ้า... มันท้อง ปลายฟ้าท้อง แม่เจ้า พระเจ้า ฉันจะทำยังไงดี ไม่ให้ตัวเองหวีดไปมากกว่านี้ ฉันช็อกมาก!
น้ำปั่น: อะไรมึง พูดมา ปลายฟ้าส่งไลน์มาว่าไง กูตกใจมึง จนลูกถีบแล้วเนี่ย!
ซินน์: เร็ว ๆ ดิวะ
ขอกูหายใจก่อนได้ไหม!
ฉัน: พวกมึง ปลายฟ้า มันท้อง! และกำลังบินไปอังกฤษกับนาวา! กรี๊ด…
ฉันกรี๊ดลั่นห้องทำงานสามี จนลืมว่าเขากำลังนั่งอ่านเอกสารอยู่
ซินน์: มึง..กูหายใจไม่ทัน มึงกูตกใจมาก แป๊บ… จุก ลูกถีบ!
น้ำปั่น: ...
ฉัน: น้ำปั่น มึงยังอยู่ไหม น้ำปั่น! น้ำปั่น!
“ไออุ่นเงียบได้ไหม ฉันทำงานอยู่” ฉันเอามือปิดปากทันที เมื่อคุณสามี เขาเคาะปากกาลงโต๊ะ
“เงียบก็เงียบ...”
ฉัน: (กระซิบ) น้ำปั่น... น้ามป่าน…
น้ำปั่น: มึงแป๊บ… แม่กูรู้แล้ว พี่นาวาส่งรูปที่ตรวจครรภ์ให้แม่กูเลย แค่นี้ก่อนนะ กูกลับบ้านก่อน...
ซินน์: เออ รีบมา ๆ ตอนนี้ข้างล่างเริ่มวุ่นวายแล้ว
ฉัน: มึง ๆ ๆ เดี๋ยว… กูอยากรู้ ไปด้วยดิ มารับหน่อย
น้ำปั่น: คนละทางป่ะ มาเอง ให้ป๋ามาส่ง
รักกูมาก
ฉัน: เขาทำงานอ่ะ
ซินน์: งั้นรอฟังข่าวแล้วกัน แค่นี้ล่ะ
ซินน์วาง น้ำปั่นวาง ค่ะ เหลือแต่กู ที่เอาโทรศัพท์ออกจากหู แล้วมองหน้าจองง ๆ ฮือ... ต่อมอยากรู้อยากเห็นมันพลุ่งพล่าน ทำไงดีวะ ท้องก็โต อยากเผือกก็อยากเผือก
“คุณเวียร์คะ...” ฉันเก็บโทรศัพท์ แล้วค่อย ๆ ลุกขึ้นอย่างทุลักทุเลไปหาสามี ที่ตอนนี้มองฉันนิ่ง ๆ ราวกับรู้ว่า กูจะขออะไร
“ไม่” นั่นไง เขารู้!
‘ครืน ครืน~’ ฉันยืนหน้าบึ้ง มองโทรศัพท์เขาที่สั่นอยู่บนโต๊ะ ก่อนจะเห็นว่าสายที่โทรเข้านั้น คือไทม์... จนเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วมองฉัน
“เออ…”
“กูได้ยินไออุ่นคุยกับเพื่อนแล้ว อืม…” อะไรอีก ๆ ฉันเดินอ้อมไปนั่งตักสามี ก่อนจะกอดคอเขา แล้วเอียงหูแนบโทรศัพท์ฟังด้วย
ไทม์: ไอ้นาวามันร้าย
“อืม ที่บ้านน้ำปั่นโอเคเหรอวะ” นั่นไง ทำเป็นเงียบ ที่แท้ก็อยากรู้เหมือนฉัน นอนด้วยกันทุกวัน มันต้องติดเชื้อสายเผือกจากฉันไปบ้างล่ะวะ!
ไทม์: ไม่รู้ว่ะ รอน้ำปั่นแต่งตัว เมียกูแฝดสามเริ่มลำบากแล้วว่ะ กูไม่กล้าปล่อยไว้คนเดียว
เขาก้มลงลูบท้องฉันทันที เมื่อไทม์พูดถึงลูกแฝด
“อืม ของกูก็ลำบาก บวมชานมไข่มุก...” ฉันตกใจอ้าปากกว้าง ก็แกไม่ใช่เรอะ! เป็นคนเสิร์ฟชานมให้ฉันทุกวันน่ะ แถมยังเสกสองหนุ่มใส่ท้องฉันด้วย ถ้าหุ่นฉันพังไม่ต้องโทษใคร โทษตาเวียร์นี่ล่ะ!
ไทม์: ฮ่า ๆ แค่นี้นะ มึงไม่ไปเหรอวะ เห็นน้ำปั่นบอกว่า ไออุ่นอยากไปด้วยนี่หว่า
เวียร์มองหน้าฉันแว๊บนึง จนฉันรีบพยักหน้าหงึก ๆ ชวนเขา ไปเถอะนะ ไปเถอะ!
“ไม่ ไม่ใช่เรื่องของกู”
ไทม์: เออ งั้นแค่นี้ล่ะ
----- [น้ำปั่น] -----
“ไทม์ไปเถอะ เมื่อกี้คุยกับใครอ่ะ” เขาเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกง แล้วเดินมาพยุงฉันขึ้นรถ
“ไอ้เวียร์... ระวังนะแม่แมว ระวังหัวด้วยค่ะ” ฉันค่อย ๆ ขึ้นมานั่งบนรถ แล้วลูบท้องตัวเอง ท้องฉันใหญ่มาก เหมือนมันจะแตกเลย ยิ่งตอนลูก ๆ ฉันดิ้น รอยทงรอยเท้าไม่รู้กี่เท้าโผล่ขึ้นมา ฉันเสียวท้องและจุกสุด ๆ
เมื่อพ่อเขาขึ้นมาบนรถ... เขาก็โน้มดึงเข็มขัดมารัดให้ ฉันไม่ได้เป็นง่อยนะย๊ะ แค่ทำอะไรลำบาก เอี้ยวซ้ายทีขวาที มันอึดอัดเหมือนท้องจะระเบิดเลย
โชคดีที่สามีดูแลดีมาก... และรักลูกมากด้วย
“พร้อมยังสาว ๆ” เขาสตาร์ทรถ แล้วลูบท้องฉันตบเบา ๆ จนสามสาวข้างใน... ถีบ ‘ตุบ ๆ’ ตอบพ่อ
‘ตุบ ตุบ ตุบ’
โอ้ย... กูจุกรู้ไหมเนี่ย ฮึบไว้ ฮึบไว้... อดทน! มันคือความสุขสิ่งเดียวของสามี เพราะไอ้เรื่องบนเตียง ฉันถูกสั่งงดจนกว่าจะคลอด... นี่ไม่รู้อิไทม์ เขาแอบไปซื้อกินบ้างรึป่าวก็ไม่รู้!
‘ตุบ ๆ’ อึ๋ย~ ฉันเข้าใจแม่แล้วล่ะ ว่ามันทรมานมาก มีเด็กสามคนในท้อง ลูกขยับทีทำฉันปวดตามไปหมด ตอนนี้ฉันเริ่มค้ำคอนโซลรถทำหน้าเหยเกแล้ว จนไทม์เห็น เขาค่อย ๆ บีบไหล่ฉันเบา ๆ
“เจ็บเหรอ? ขอโทษนะคะแม่แมว ไม่ชวนลูกเล่นแล้ว” ฉันโบกมือปฏิเสธ ฉันทนได้... เล่นเถอะ เวลาเห็นเขาเล่นกับลูก ฉันก็มีความสุขเหมือนกัน
“ไม่เป็นไร ลูกแค่ดิ้นแรง เฮ้อ...” ไทม์เอี้ยวไปเบาะหลัง หาหมอนมาให้ฉันกอดผ่อนคลาย ก่อนเขาจะออกรถ แล้วค่อย ๆ ขับจนถึงบ้านฉัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พลาด2