พลาด2 นิยาย บท 134

‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’ ฉันที่นั่งตักสามีอยู่ หันขวับไปมองที่ประตู ก่อนจะพยายามลุกขึ้นหลายรอบ แต่หนักพุงฉิบ ฮึบ! ฮึบ! โอ้ย… ลุกไม่ไหว ช่วยด้วย!

“เชิญครับ” เดี๋ยวสิ! นี่ก็รีบจริง ๆ

‘แอด’

“เวียร์ อ้าว!” นี่ไง แม่ผัวมาเห็นช็อตฉันกำลังลุกจากตักเขาพอดี หวังว่าท่านจะไม่เข้าใจผิด... คิดว่าฉันควบม้าเขาอยู่นะ!

ฉันจึงรีบยิ้มให้แม่สามี ก่อนที่จะจับขอบโต๊ะลุกขึ้น เดินไปนั่งที่โซฟาแทน

“คุณแม่มีอะไรด่วนเหรอครับ มาถึงที่นี่” ป้าณีเวียปิดประตู แล้วเอามือกอดอก

“น้องแอทมิทแล้วนะ” ห้ะ! ทำไมรีบขนาดนั้น นัดกันไว้ตั้งเดือนหน้า

ฉันมองสามีตกใจ แต่เขาไม่พูดอะไรเลย พยักหน้าตอบแม่ตัวเอง แล้วก้มทำงานต่อ จนท่านหันมาถามฉันแทน

“หนูไออุ่น ท้องกี่เดือนแล้วล่ะ?”

“7 เดือนครึ่งค่ะ”

“อืม… ป้าก็คลอดก่อนกำหนด ตอนปวดท้อง ทรมานมากเลยนะ กว่าจะลงจากตึกหลาย ๆ ชั้นนี้ได้”

หมายความว่าไง? ฉันหันไปมองเวียร์สงสัย และเหมือนคุณผู้บริหาร เขาจะเข้าใจสิ่งที่แม่เขาต้องการแล้ว แต่…

ฉันไม่!

“ค่ะ แหะ ๆ ลำบากน่าดูนะคะ” ป้าณีเวียยิ้มหวาน แล้วเดินมาใกล้ ๆ ฉันอีก

“จ้ะ สนใจไปนอนเป็นเพื่อนซินน์ไหมจ๊ะ” เฮือก! ฉันกะจะยกมือปฏิเสธทันที แต่สมองพลันคิดได้ถึงความเกรงใจ คือ… ฉันเกลียดโรงพยาบาล ให้ฉันไปนอนแช่บนเตียงนาน ๆ รอคลอด ฉันไม่ไหว! แล้วที่นัดกับเพื่อนไว้ มันไม่ได้เร็วขนาดนี้ บวกวันที่ต้องนอนที่นั่นไปอีกก็ โอ้โห กูต้องนอนเกือบสองเดือน!

“คือ...”

“โอเค ไม่สะดวก ไม่เป็นไรจ้ะ เวียร์... ไปให้กำลังใจน้องด้วยล่ะ โดนนาวินบังคับแล้ว วันนี้น้องท้องแข็ง แม่ว่า... ไม่น่าเกินอาทิตย์นาวีกับนิวเยียร์ออกมาแน่ ๆ”

เขาเงยหน้าขึ้นแว๊บนึง แล้วพยักหน้าเบา ๆ

“ครับ คุณแม่” แล้วแม่เขาก็เดินออกไป ทิ้งฉันไว้กับความรู้สึกอึดอัดคนเดียว ยังไงดี... กูต้องตามใจแม่ผัวไหม?

“เวียร์...” เมื่อฉันเรียก เขาก็วางปากกา ก่อนจะประสานมือไว้บนโต๊ะมองฉัน

“หืม... ทำไมหน้าบึ้ง อย่าหาเรื่องงอนฉัน ตอนนี้เธอกินชานมไข่มุกไม่ได้ ฉันง้อไม่ถูกใจขึ้นมาทำไง”

เออ!

“ฉันต้องไปนอนเป็นเพื่อนซินน์รึเปล่า”

“เดือนหน้าค่อยไป” ทำไมน้ำเสียงดูประชดกูจังวะ

“เกรงใจแม่นายอ่ะ แบบ... ฉันเป็นลูกสะใภ้ป่ะ ต้องทำตามใจแม่สามีสิ” เขาขมวดคิ้ว ก่อนจะลุกขึ้นล้วงกระเป๋ากางเกง เดินมาหาฉัน

“ทำไมต้องคิดมาก คุณแม่ไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อย ถ้าเธอไม่สบายใจ ก็ไปนอนสิ ไม่ได้นอนห้องคลอดซะหน่อย นอนห้อง VIP เธอจะดูทีวี ดูซีรี่ย์ ก็ตามใจ ดีไหมล่ะ ไม่ต้องทำงาน”

คำว่า ‘ไม่ต้องทำงาน’ ทำไมต้องกัดฟันพูดด้วยวะ งั้นก็ตามนั้นล่ะ ฉันจะขัดอะไรได้ เพราะฉันก็ขี้เกียจพอดี

“งั้นฉันไปก็ได้ นายทำงานเสร็จเมื่อไหร่ ไปส่งด้วยล่ะ เชอะ อย่าเอาใครมานอนด้วยแล้วกัน ระหว่างฉันไม่อยู่น่ะ”

“ไร้สาระ”

พอเขาทำงานเสร็จ เขาก็สั่งคนไปเก็บข้าวเก็บของให้ฉัน ก่อนจะขับรถไปส่งฉันที่โรงพยาบาล พอเรามาถึงห้อง ก็เห็นไอ้ซินน์นอนแอดมิทที่ห้อง VIP ในห้องกว้างมาก แบ่งเป็นโซนอย่างกับคอนโดหรู มีทีวี มีของกินเพียบ แถมในห้องยังมีสามเตียงอีก

เอ่อ สองเตียงที่เหลือคือ... รอกู กับน้ำปั่นใช่ไหม

“เพื่อน! มานอนเป็นเพื่อนกูใช่ป่ะ? น่ารักจริง ๆ” ฉันเดินไปเตียงข้าง ๆ ซินน์ แล้วกระโดดขึ้นไปนั่ง ห้อยขาลงมา

“คุณสามึงล่ะซินน์ ไปไหน?” ซินน์ยิ้มแล้วชี้ไปที่ครัว จนนาวินเขาเดินหล่อถือจานผลไม้ออกมา โห... ทำไมผัวกูไม่เป็นแบบนี้บ้าง! ทำแต่กับข้าวเป็น แต่เอาใจไม่เป็น!

“มาแล้ว... นาวี นิวเยียร์” จ้า... หมั่นไส้!

“ฮ่า ๆ ได้ยินเสียงพ่อปุ๊บ ลูกดิ้นเลย วางเลยค่า นาวี นิวเยียร์ พร้อมหม่ำแล้ว”

ฉันนั่งห้อยขา กอดอก มองคู่รักแห่งชาติตรงหน้า จนสามีฉันเขาเดินถือกระเป๋าเข้ามา วางลงที่เตียง

“ไงซินน์ จะคลอดแล้วสินะ” แล้วเขาก็เดินไปลูบหัวน้องสาว จนซินน์มันเงยหน้าขึ้น ยิ้มให้พี่ชายมัน

“อ่าฮะ ท้องแข็ง คงจะเร็ว ๆ นี้ล่ะ ขอบคุณน๊าพี่เวียร์ที่ยอมให้เมียมานอนเป็นเพื่อน” เขายิ้มเบา ๆ ที่มุมปาก ก่อนจะนั่งลง ถอดรองเท้าให้ฉัน