พลาด2 นิยาย บท 2

“ไทม์!” ปลายฟ้าหันขวับไปมอง ก่อนจะกระโดดกอดไทม์แน่น...

ฉันกับไออุ่นมองเป็นตาเดียว สองคนนี้เป็นพี่น้องกัน แต่ไม่ใช่พี่น้องกันแท้ ๆ หรอก ปลายฟ้าเป็นลูกบุญธรรมพ่อแม่ไทม์ สองคนนี้สนิทกันมาก... ฉันยังแอบคิด ว่ามันมีซัมติงจิงกาเบลอะไรกันรึป่าว

“โหย ๆ กอดกันแน่นเชียว ไม่ใช่แค่พี่น้องมั้ง” ไออุ่นเริ่มชงเหล้าให้ไทม์ ไทม์ยิ้มกว้าง ก่อนจะยกมือขึ้นพลักหัวพวกเราทีละคน

ส่วนปลายฟ้าหน้าแดง... ไม่รู้เมาหรือเขิน!

“พูดไปเรื่อย กินเหล้ากันเข้มจริง ๆ ผู้หญิงพวกนี้” ไทม์ยกเหล้าที่ไออุ่นชงให้ ดื่มพรวดเดียวจนหมด

“ไปแล้ว ๆ เพื่อนรออยู่ บาย” เรารีบโบกมือบ้ายบายไทม์ ที่เดินไปโต๊ะโซฟาในมุมมืดอีกฝั่ง

“อุ้ย ที่ฉันบอกว่าเห็นคนหล่อ... เขาเดินไปทางนั้นเหมือนกัน” ปลายฟ้าชี้ตามหลังไทม์ไป ฉันพยายามเพ่งดู คือมันมืดมาก แต่ยังพอเห็นอะไรลาง ๆ อยู่ เห็น... ออร่านั่น

‘ตึก ตึก ตึก ตึก’ ทำไมใจสั่นแบบนี้ ใจสั่นทั้งที่ยังเห็นอะไรไม่ชัด

“เฮ้ย! ซินน์ไปไหน” อยู่ ๆ ขาฉันมันก็ก้าวออกมาโดยไม่รู้ตัว... ฉันอยากเดินไปมองโต๊ะโซฟานี้ชัด ๆ อีก

มาถึงฉันก็เห็นไทม์นั่งอยู่ และคนนั้น… คนที่ทำให้ใจฉันเต้นรัว

ฉันหยุดมองไม่ได้เลย ให้ตาย เขาหล่อมาก ขาวมาก จมูกโด่งมาก หน้าเขาคือเป๊ะ เป๊ะทุกอย่างเหมือนถูกวาดออกมาให้ลงตัว สมส่วนไปหมด

และฉัน ต้องหลุดออกจากภวังค์ความหล่อทันที เมื่อมีสาว ๆ เดินมานั่งข้าง ๆ เขา แล้วควงแขนเขาซ้ายขวา

“ซินน์ มาทำอะไร” ไทม์ลุกขึ้น เดินมาถามฉันใกล้ ๆ จนผู้ชายคนนั้นเงยหน้าขึ้นมามอง

“เอ่อ ป่าว ๆ เราจะมาบอกไทม์ ว่าเราจะกลับแล้ว”

“ไทม์ เด็กนั่งดริ้งค์เหรอวะ” เด็กนั่งดริ้งค์! ฉันหันไปมองเขาทันที ความหล่อที่ฉันชื่นชมเมื่อกี้ มันหายไปกับตา!

“ไม่ใช่!” เขายกเหล้าขึ้นมาจิบ ก่อนจะขมวดคิ้วมองฉันอีกรอบ

“โทษที เห็นแต่งตัวคล้าย ๆ” ตรงไหน! ชุดฉันตัวละสามหมื่น ตาบ้านี่เป็นใครกัน ไม่มีรสนิยม!

ฉันจ้องเขาไม่ละสายตา จนไทม์บีบไหล่เบา ๆ ให้ฉันใจเย็นลง

“ใจเย็น ๆ เพื่อนฉันเอง เพิ่งกลับจากเรียนเฉพาะทางมาที่อังกฤษ ไอ้หมอนี่ซินน์เพื่อนกู ซินน์นี่ไอ้นาวิน รู้จักกันไว้ดิ”

ฉันไม่สนใจที่ไทม์แนะนำให้รู้จัก รีบหันหลังเดินกลับโต๊ะเซ็ง ๆ ฉันหมดความมั่นใจลงไปในพริบตา บ้าจริง! หมอเหรอ? เหอะ ปากปีจอชะมัด อยากล้างสมองและความคิดตัวเองที่ เผลอไปชมว่ามันหล่อ!

“อะไรของมึงซินน์” ฉันยกเหล้าดื่มพรวดเดียว ก่อนจะยื่นแก้วให้ไออุ่นชงใหม่

“เพื่อนไทม์ ทักกู ว่ากูเป็นเด็กนั่งดริ้งค์!” ฉันกระแทกแก้วที่หมดลงโต๊ะ จนไออุ่นรีบชงให้อีกรอบ

“เฮ้ยมึง เนี่ยนะ บ้า มันมืดมั้งเลยไม่เห็นความออร่าของคุณหนูซินน์” ปลายฟ้ารีบปลอบใจฉัน ส่วนไออุ่นหัวเราะลั่น

“บอกพ่อมึงยิงทิ้งเลย พ่อมาด้วยนิ ฮ่า ๆ”

“อย่าท้ากูนะ ไปหาคุณพ่อแป๊บ” ฉันยกเหล้าซดอีกรอบ ก่อนจะเดินหน้ามุ่ย ไปหาคุณพ่อบนห้องวีไอพีชั้นสอง

เปิดประตูมาก็เห็นลุงเอส พ่อของไออุ่นนั่งอยู่ด้วย

“สวัสดีค่ะคุณลุง” ฉันรีบยกมือไหว้ จนคุณพ่อเงยหน้ามอง

“อย่าให้เห็นว่าแต่งตัวแบบนี้อีก...” คุณพ่อมองฉันนิ่งเหมือนเดิม ดุตลอด!

ฉันเดินก้มหน้าไปนั่งข้าง ๆ คุณพ่อ แล้วเอาหัวไปชนไหล่ท่าน

“ลูกมึงขี้อ้อนนะเซ็น ฮ่า ๆ” จนลุงเอสแซวเบา ๆ แต่คุณพ่อไม่ตอบ หันมามองฉันแทน

“ต้องการอะไร…” ใครจะกล้าขอล่ะ ถ้าคุณพ่อทำเสียงเย็นแบบนี้ ฉันทำหน้ามุ่ยเหมือนจะร้อง จนคุณพ่อเริ่มถอนหายใจรำคาญ

พูดก็ได้

“มีคนว่าซินน์เป็นเด็กนั่งดริ้งค์ค่ะ คุณพ่อจัดการให้ซินน์หน่อยสิคะ” คุณพ่อมองฉันหัวจรดเท้า ลุงเอสนั่งหัวเราะเราไม่หยุด

“สมควร... กูกลับแล้วเอส ลูกกูเหมือนณีเวียไม่มีผิด” อยู่ ๆ คุณพ่อก็ลุกขึ้นเดินออกไปจากห้อง ทิ้งฉันอีกแล้ว!

ฉันรีบยกมือไหว้คุณลุงก่อนจะวิ่งตามคุณพ่อออกไป คุณพ่อเดินล้วงกระเป๋าก้าวยาว ๆ เดินนำฉัน

“คุณพ่อ รอซินน์ด้วยค่ะ คุณพ่อ...” คุณพ่อเดินออกจากผับไปแล้ว ฉันจึงรีบวิ่งไปบอกเพื่อน ๆ ที่โต๊ะทันที

“ไออุ่น ปลายฟ้ากลับแล้วนะ อุ้ย อีกสักแก้ว! อึก...” ฉันรีบคว้าเหล้าเต็มแก้วของปลายฟ้ามาซด จนสองคนนั้นมันงง เป็นไก่ตาแตก ก่อนจะพยักหน้าโบกมือไล่ฉัน