ตอน ไออุ่น | พิษหึง จาก พลาด2 – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
ไออุ่น | พิษหึง คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนซ์ พลาด2 ที่เขียนโดย โนเนจัง เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
ซะ… เซ็กส์บำบัด
“ไอ้คนลามก!” ฉันรีบคลานหนี แต่เขากลับจับข้อเท้าฉันไว้ ก่อนจะเอื้อมมือมา… รูดซิปชุดเดรสสีแดงฉัน จนหมดตัว!
ม่าย!
ฉันรีบดึงชุดตัวเองไว้ทันที ก่อนที่แผ่นหลังมันจะเย็นวูบ... แล้วหันกลับมองเขาตกใจ คะ… คืออะไรวะ? โหมดไหน บอกฉันที!
“ลามก? ฉันจะหิ้วสาว เธอก็จะหิ้วผู้ชาย... อืม พอกัน” ฉันรีบถดตัวหนี และถอยไปห่าง ๆ เขา เมื่อสายตานิ่ง ๆ คู่นั้นมองมาไม่ประสบอารมณ์
“ก็… ก็ฉันมีสิทธิ์ไม่ใช่เหรอ! แฟร์ ๆ ไง นายจะเอาอะไรอีกเวียร์!” ฉันตวาดเขากลับอย่างกล้า ๆ กลัว พร้อมขยับตัวหนีเขาไปด้วย
“เอาเธอไง!” หะ!? ฉันตกใจเบิกตากว้าง จน…
“ว้าย… เวียร์!” อยู่ ๆ เขาก็ดึงข้อเท้าฉันไปหา ก่อนที่จะโน้มตัวลงมา กดข้อมือฉันสองข้าง… ไว้แนบเตียง
“เธอเดทกับใคร... ตอบ!” ฉันหลับตาปี๋ ไม่กล้าสบตาเขา ให้ตาย! เหมือนเขาเอามีดมาจี้ฉันเลย
“...”
“ฉันถาม!” ตะคอกใส่ฉันด้วย นี่ไม่ใช่เวลางานนะ!
“นะ… นายไง!” แล้วลมหายใจอุ่น ๆ ก็รดลงแก้มฉัน... ก่อนที่มันจะไล่ลงไปเรื่อย ๆ จนถึงลำคอขาว
“ถ้าเธอเดทกับฉัน ก็รู้ไว้ซะ! ว่าฉันไม่ใช่คนอย่างที่เธอคิด!”
ฉันหันกลับมามองเขาทันที จนริมฝีปากนุ่มที่ตวาดฉันเมื่อกี้… ก้มลงมาประกบจูบ!
อื้อ~
รสแอลกอฮอล์จาง ๆ จากลิ้นอุ่น เริ่มเข้ามาทักทายฉันอีกครั้ง แต่ทว่ามันกลับรุนแรง และเต็มไปด้วยอารมณ์
ฉันได้แต่ตีขาไปมาใต้ร่างใหญ่ จนริมฝีปากคู่สวยที่ประกบค่อย ๆ คลายออกไป
เขามองตาฉันเนิ่นนาน ก่อนจะโน้มลงมาอีกครั้ง แล้วไซร้ไปตามซอกคอขาว... ไล่เอาจมูกโด่งเรียวสวย คลอเคลียสลับซ้ายขวา จนฉันค่อย ๆ หลับตา... แล้วหยุดต่อต้านเขา
อื้ม~ เสียงครางเบา ๆ ทำให้มือหนาปล่อยฉันเป็นอิสระ ก่อนที่เขาจะดึงชุดเดรสสีแดงเร้าใจลงมา… แล้วนวดคลึงทรวงอกทั้งสองสลับกัน
จนฉันทนแรงปรารถนาต่อไปไม่ไหว รีบเอื้อมมือขึ้นไป ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตเขา ทีละเม็ด ทีละเม็ด...
ก่อนจะลูบไล้ไปตามแผงอกกว้าง ช้า ๆ แล้วดึงเสื้อเชิ้ตเขาออกมาจากตัว
เมื่อทุกอย่างหลุดพ้น เขาก็โน้มลงมาขบ… ยอดอกชันฉันสองข้าง ก่อนจะเอามือไล่สัมผัส บีบตามบั้นท้ายงอน ๆ กระตุ้นอารมณ์เราสองให้ปรารถนา
“อื้อ~” จนฉันกระเส่าครางเบา ๆ ออกมา เมื่อลิ้นนุ่ม ๆ เริ่มลิ้มรสลงมาซ้ายขวา ก่อนที่เขาจะตวัดไป ตวัดมา หยอกล้อจนยอดชมพู แดงระเรื่อ
ร่างบางกระสับกระส่ายไม่ติดเตียง พร้อม ๆ กับมือหนา..ที่กระชับบีบเรียวขาสองข้าง แล้วลูบไล้เบา ๆ ไปตามท้องขา ก่อนจะขยับใกล้ ๆ เข้ามา คลึงตุ่มสวาทตรงกลาง.
“อื้ม~” แล้วแพนตี้ตัวจิ๋ว ก็ถูกนิ้วยาว… กระตุกเชือกทั้งสอง ก่อนที่เขาจะพรมจูบเบา ๆ ไปตามท้อง... แล้วก้มลงไปลอง เขี่ยเม็ดกระสันตรงกลางร่อง… เน้น ๆ
“อ๊ะ!” ความเสียว ทำฉันสะดุ้ง~ จนกระตุกเอวบาง ๆ ร่อนรับนิ้ว ก่อนที่เขาจะตวัดกิน และส่งนิ้วทั้งสองเข้ามา
และนิ้วยาวก็เคลื่อนไหวเข้าออกช้า ๆ ช้า ๆ เกี่ยวเรียกน้ำรักออกมาอาบไปทั่ว...
ทำฉันดิ้นพล่าน... ทรมานใจจะขาด ทั้งนิ้วและลิ้นนัดแนะกันทรมาน ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ฮือ~ เสียว...
ฉันกัดนิ้วเล็ก ๆ หลับตาปี๋ เสียว... จนเริ่มทนไม่ไหว ก่อนจะกรีดร้องครางกระเส่าออกไป... อย่างทรมาน
“อ๊ะ โอ้ย~ เสียว! เสียว” ความร้อนรุ่มแผดเผาพร้อมนิ้วยาว ยิ่งฉันครางกระเส่า เขายิ่งเร่งจังหวะเร็วขึ้น เร็วขึ้น
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ!” จะตายแล้ว! จะตายจริง ๆ กรี๊ด... ฉันเกร็งไปทั้งตัว จนนิ้วยาว ๆ และลิ้นของผู้บริหารหนุ่มส่งฉันขึ้นสวรรค์ กระตุก ‘ตุบ ๆ’
เฮ้อ... เฮ้อ... ฉันนอนหอบเอามือกุมขมับ หมดแรง รู้สึกเปียกไปทั่วร่องสวาท จนเขาค่อย ๆ ถอดกางเกงตัวเอง แล้วดึงแก่นกายแข็งผงาดออกมาให้ฉันทักทายอีกครั้ง
ฉันนอนจับมัน... รูดขึ้นรูดลง... ไม่รู้สึกรู้สาหรือเขินอะไรทั้งนั้น จนเขาขยับขึ้นมานั่งข้าง ๆ แล้วดันหัวฉัน... เข้ากลืนกิน
“ปิดปาก คนชอบเถียง” ฮือ! ฉันเหลือบมองเขาแว๊บนึง ก่อนจะตวัดลิ้นในปากเลียแท่งยาว ๆ ขึ้นลงตามจังหวะช้า ๆ
“อ่าส์~” ทำเสียงครางทุ้ม ๆ ของเขาดังออกมา จนเขาหลับตา... ลูบคลำหน้าอกสองข้างฉัน
เขาเขี่ยมันไปมาไม่หยุด กระตุ้นไฟสวาทฉันให้พุ่งพล่านซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนฉันเม้มปากรัดแก่นกายเขา แล้วรีดน้ำหวาน ๆ ออกมาเต็มปาก
“อื้ม!” เขาเกร็งกระตุก ฉีดมันใส่ปากฉัน ‘ตุบ ๆ’ หลายที จนฉันกลืนน้ำอุ่น ๆ นั้นลงคอ และจับแก่นกายเขา เข้าปากอีกครั้ง
จนเจ้าของมันมองฉันตกใจ รีบจับแก้มฉันดึงออกมา
“พอแล้ว!” ดุฉันเสร็จ เขาก็เคลื่อนตัว แทรกกลางเข้าหว่างขา ก่อนที่จะจับแก่นกายนั้นออกมา ถู... ช้า ๆ
จนฉันลุกขึ้นจับมือเขาไว้
“ถุงยาง!” เขาหยุดนิ่งทันที ก่อนจะหันมองซ้ายมองขวา แล้วหยุดมองหน้าฉัน
ส่ายหน้าเบา ๆ
“ไม่มี” ฉันตกใจเบิกตากว้าง กำลังจะอ้าปากห้าม แต่เขา!
อื้อ! ดันมันเข้ามาแล้ว! แถมยังร่อนเอวใส่ฉัน... จนฉันตัวสั่นไปทั้งตัว!
‘ปึก ปึก ปึก ปึก~’
“อ๊ะ อ๊า… ทำไม ไม่ใส่!” ฉันพยายามดันตัวที่สั่นคลอนลุกขึ้นถาม แต่เขากลับรั้งขาเข้ากระแทก อ๊า!
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ!” จนฉันทนไม่ไหว ทิ้งตัวลงเตียงไป... ปล่อยให้เขาบดแก่นกายใหญ่ ๆ เข้ามาทรมานแทน
“อื้ม~ ฉันไม่มี ให้ใส่อะไรล่ะ” ฮือ ๆ ฉันกัดปากแน่น อยากให้เขาเอามันออกไป แต่ร่างกายกลับตอบสนอง... ตอดรัดแก่นกายที่เข้าออกถี่ ๆ จนเจ้าของมัน… เริ่มไม่ไหว ร่อนเอวกระแทกเน้น ๆ และครางคำรามออกมา
“อื้ม!” ฉันส่ายหน้าไปมาและขยำหมอนแน่น... อยากผ่อนคลายไฟที่แผดเผา แต่กลับถูกมือใหญ่คลึงเค้นสองเต้า เคล้ากระตุ้นให้ฉันกระเส่า... ครางออกมา อีกระลอก อีกระลอก
“อ๊ะ อ๊า อ๊ะ อ๊ะ!” ก่อนที่ฉันจะตาย... เขาก็ค่อย ๆ ผ่อนเอวลงช้า ๆ จับเรียวขาฉันสองข้าง ดึงมา… ที่ขอบเตียง...
จนแก่นกายที่เข้ามาทรมาน มันเน้นถี่… เร็ว… และถูกดึงออกมา กระตุก ‘ตุบ ๆ’ ฉีดน้ำใส่ท้องฉัน
“อ่าส์...” ร่างใหญ่จับพนักโซฟาแน่น เขามองน้ำสีขาวขุ่นที่พุ่งออกมาซ้ำ ๆ แล้วหายใจหอบ
ทำฉันเปียกและเหนียวไปทั้งตัว... พอ ๆ กับเหงื่อที่เปียกโชก และลิปสติกสีแดงที่เปรอะเปื้อนไปทั่วปาก
จนเขาหันไปหยิบทิชชูมาเช็ดให้ แล้วอุ้มฉันเดินตรงไปที่ห้องน้ำ ก่อนจะวางให้นั่งบนเคาน์เตอร์
เขาค้ำเคาน์เตอร์จ้องหน้าฉันนิ่ง ๆ เพราะฉันง่วง จนตาจะปิดแล้ว!
“อาบน้ำ พรุ่งนี้ไปเที่ยว” อะไรนะ? ฉันตกใจ ลืมตาที่หนักอึ้ง มองหน้าเขาทันที
“นายไม่ทำงานรึไง? หรือปกติแล้ว… หิ้วสาวกลับมานอนด้วย เสร็จกิจก็พาไปเที่ยวแบบนี้?” พอเขาได้ยินแบบนั้น ก็ถอนหายใจใส่ฉันทันที
“ในหัวเธอคิดอะไรบ้าง นอกจาก… คิดแต่ประชดประชัน” บ่นไม่พอ เอานิ้วชี้จิ้มหน้าผากฉันอีก
“นายเคยหิ้วสาวกลับมาที่ห้องไหม ถามจริง” ฉันมองเขาไม่ละสายตา รู้สึกใจสั่น ๆ กลัวคำตอบยังไงไม่รู้
“ตอบ!” ฉันตวาดไปทันที จนเขามองฉันอึ้ง ๆ แล้วหันไปหยิบแปรงสีฟันตัวเอง ไม่สนใจ
นี่จะไม่ตอบคำถามกูใช่ไหม
“หูหนวกรึไง? ฉันถาม” เขาวางแปรงสีฟันลงทันที ก่อนจะหันมาขมวดคิ้วใส่… เหมือนรำคาญ จนฉันทนไม่ไหว น้ำตาไหลลงมาอาบแก้ม
“ฮือ ๆ แค่ตอบอ่ะ จะตายรึไง”
“ร้องไห้เป็นเด็ก ไม่เคย… เธอคนแรก!” ตอบฉันเสร็จก็จับหัวฉันโยกไปมา แล้วหันไปแปรงฟันต่อ ส่วนฉันได้แต่นั่งมองเขา ก่อนจะเริ่มไม่ไหว ลงจากเคาน์เตอร์ ไปอาบน้ำแปรงฟันนอน
ฉันตื่นก่อนเขา... นอนมองเพดานอยู่สักพัก... เสื้อผ้าก็ไม่ได้ใส่ เพราะเมื่อคืนอาบน้ำเสร็จ… เราก็ได้กันอีกรอบ เฮ้อ! มันทำฉันสับสนกับตัวเองมาก ทำไมฉันเริ่มรู้สึกน้อยใจ นอยด์ และอยากเป็นเจ้าของเขาแค่คนเดียววะ
หรือที่เราทำ ๆ กันอยู่ มันเกินกว่าสถานะที่เราเป็น?
‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก~’ ใครเคาะห้อง?
‘เวียร์ครับ ตื่นรึยัง ไม่ไปทำงานเหรอครับ วันนี้…’
สะ... เสียงป้าณีเวีย!
‘มาถึงก็ปลุกลูกเลยนะ...’
เสียงลุงเซ็น!
‘คิดถึงนิคะ คุณ… ฉันฝากกระเป๋าหน่อยค่ะ ขอเข้าไปปลุกลูกก่อน...’
ม่ายย!
ฉันรีบเขย่าแขนเขารัว แต่เขาไม่ตื่น! โอ้ย... กูจะทำยังไงดี ทำไงดีวะ! บรรลัยแล้ว!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พลาด2