พลาด2 นิยาย บท 89

ฉันรีบเช็ดปากตัวเองแล้วจับแก่นกายเขาขึ้นมาอีกครั้ง...

“ถามตัวเองดู... ถ้าวันนี้โดนรีดพิษจนหมด จะเข้าพิธีหมั้นไหวไหม”

เขาตกใจเบิกตากว้าง และมองฉันที่กำลังขึ้นควบเอวตัวเอง และจับมังกรใหญ่เขาดันเข้าไปด้วย

แต่... อื้อ! เจ็บ! บ้าจริง จะแกล้งหน่อย แต่ดันไปเจ็บใส่เขาซะงั้น

“โอ้ยเจ็บอ่ะ” จนเขาหัวเราะฉันเบา ๆ แล้วเอื้อมมือลงมา เขี่ยตุ่มกระสัน กระตุ้นฉันอีกแรง

“ไทม์ไม่ไหวอ่ะ อื้อ! ไทม์… เสียว แต่ไม่กล้านั่ง อ๊ะ อ๊ะ ไทม์...”

ฉันหลับตาปี๋ส่ายหน้าไปมา จนมือใหญ่ที่บดขยี้อยู่เบื้องล่าง...เปลี่ยนไปจับบั้นท้ายฉัน กดเข้าแก่นกายตัวเอง

‘ปึก’

“อ๊ะ!” ริมฝีปากบางเม้มแน่น ก่อนที่เขาจะจับบั้นท้ายฉัน… ยกขึ้นลงช้า ๆ ช้า ๆ และเร็วขึ้น

‘ปึก ปึก ปึก~’

“อ๊าส์... อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ!” ฉันวางมือบนอกกว้าง และหลับตาร่อนเอวบาง ๆ ไปพร้อมมือเขา ก่อนที่เขาจะปล่อยให้ฉันควบคุมจังหวะทุกอย่างด้วยตัวเอง แล้วค่อย ๆ เค้นหน้าอกสองข้าง... ที่กระเพื่อมสั่นไปตามแรง

“อื้ม… ดีใจจังเลยค่ะ สัตวแพทย์มารักษาให้” ฉันอมยิ้มแล้วเหยียดตัวขึ้น ก่อนจะยกบั้นท้ายตัวเองร่อนขึ้น ร่อนลงเน้น ๆ จนเกิดเสียงเนื้อกระทบเนื้อ ดัง ‘ปึก ปึก ปึก’ ประสานเสียงครางกระเส่า

บ้าเอ้ย~ เสียวใจจะขาด

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ… โอ้ย~ เสียวจัง... อ๊ะ~” ขาสองข้างเริ่มดันขึ้นไม่ไหว เมื่อความเสียวซ่าน... เข้ามาทรมานฉันลึกกว่าเดิม

จนมือใหญ่เอื้อมมาจับมือฉันแน่น ให้ฉันปล่อยแรงทั้งหมดที่มีลงตัวเขา จนเนินชายที่ถูกร่อน ซ้ำแล้วซ้ำเล่า… เปียกเคล้าไปด้วยน้ำสวาท

‘ปึก ปึก ปึก ปึก ปึก~’

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ ไทม์... ซี๊ด~” ฉันกัดฟันแน่น… ได้แต่ปล่อยเสียงครางกระเส่า ผ่านไรฟันออกมาอย่างทรมาน ตอนนี้ฉันเหมือนใจจะขาด และเหมือนจะตายกลางอากาศอยู่รำไร

ยิ่งมือใหญ่กำแน่น ยิ่งกระตุ้นฉันขึ้นลงทรมานตัวเองซ้ำ ๆ อยู่แบบนั้น

โอ้ย~ เสียว ใจจะขาด ไม่ไหวแล้ว!

“อื้ม อื้ม~ ไหวไหมคะ ไหวไหม…” เขาหลับตาพริ้มถามฉันเสียงแผ่ว จนฉันกัดฟันและทิ้งบั้นท้ายตัวเองลงเน้น ๆ อีกครั้ง… ทรมานเขา

แต่ฉันกลับ จะ… จะไม่ไหวซะเอง!

“อ๊ะ~ มะ... เหมือน จะไม่ไหว อ๊ะ อ๊ะ ไม่ไหว~ กรี๊ด” ฉันบีบมือเขาแน่น ปล่อยร่างที่สั่นเทาลงแรง ๆ ทับเขา จนรูสวาทบีบฉันกระตุกเบา ๆ เหมือนตกจากหน้าผาสูงเสียวสะท้าน... เกร็งไปทั้งตัว

“อ๊ะ! อ่าส์....” ฉันวูบล้มทับเขา... จนเราปล่อยมือออกจากกัน

“เป็นไงบ้างคะคุณหมอ” เสียงเซ็กซี่ชะมัด ฉันหมดแรงแล้วจริง ๆ แต่ลึก ๆ ในใจ... กลับรู้สึกอยากขึ้นมาอีกรอบ

“หมอเสียว... หมดแรง แต่อยากต่อ” เขาหอมแก้มฉันทันที ก่อนที่จะพลิกฉันนอนหงาย

“เราเหมาะสมกันที่สุดแล้วที่รัก ร่างไม่... แต่ใจอยาก” เขาจ้องฉันตาเป็นประกาย และเอาแก่นกายที่เปียก ๆ ดันเข้ามาอีกครั้ง

“อื้อ~” แม่เจ้า! คนป่วยเขาจะเล่นงานฉันอีกแล้ว เพิ่งออกจากโรงพยาบาลมาหมาด ๆ จะได้แอ็ดมิทเข้าอีกรอบไหมเนี่ย

‘ปึก ปึก ปึก ปึก’ โอ้ย... ไม่แล้วล่ะ! ถึงไหนถึงกันจริง ๆ

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ~ สะ… เสียวอีกแล้ว อ๊ะ อ๊า” แขนกำยำ… รั้งฉันกระแทกรัว ๆ จนตัวสั่นกระเพื่อมไปตามจังหวะเขา

จนแล้วจนเล่า… จนคนป่วยเขาทนไม่ไหว ใช้มือใหญ่ ๆ เค้นสองทรวงอก ก่อนจะเร่งเอวบดเข้ากระแทกเน้น ๆ ‘ปึก ปึก ปึก’ และปล่อยน้ำรักกระตุกอยู่ข้างใน

“ไม่ไหว… ไม่มีแรงเลยค่ะ เฮ้อ…” ไหวก็แปลกแล้ว! ฉันเช็ดเหงื่อให้เขาช้า ๆ จนร่างหนาดึงแก่นกายออกมาแล้วล้มตัวนอนข้าง ๆ

เขาดึงฉันไปกอดแน่น ทั้งหอม ทั้งซุกหน้าขาว ๆ ลงซอกคอ

‘ฟอด~’ “แม่แมวหอมจังเลยค่ะ” เขาหลับตาพริ้มเหมือนเด็ก แล้วใช้มือเช็ด… เหงื่อที่ไหลตามคอฉัน

“อืม แต่วันนี้ต้องกลับบ้าน พรุ่งนี้หมัั้นแล้ว...” เขาเปิดตาขึ้นทันที

“จริงด้วย... เดี๋ยวไปส่งนะคะ”

จะรอดไหมเนี่ย ฉันกลัวเขาไม่ไหวระหว่างทาง

“นายไม่ไหวหรอก อย่าฝืนเลย เดี๋ยวฉันกลับแท็กซี่ก็ได้” เขาไม่ฟังฉัน รีบลุกขึ้นใส่เสื้อผ้า แล้วไปหยิบกุญแจรถทันที