พลาดรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 33

ด้านอรัณร่างสูงถึงกับพอใจที่คนตัวเล็กที่มิริณนั้นมีอารมณ์ร่วมไปกับตน แน่นอนเขารู้ว่าเธอไม่เคยผ่านมือชายใดมากก่อนเพราะเขาคือคนแรกของเธอ ครั้งแรกแค่รู้สึกอยากได้ และเข้าใจผิดคิดว่าเธอนั้นเป็นเด็กเลี้ยงของอคิณ แต่ครั้งนี้ยอมรับว่าเขาสามารถเรียกมิริณได้เต็มปาก ว่าเธอคือเมียของเขา ครั้งแรกอาจจะไม่นับ แต่ครั้งที่สองกระแทกหนักขนาดนี้จะไม่ใช่เมียได้ยังไง หึ...!

เอวสากหนาของคนตัวโตเคลื่อนเข้าๆ ออกๆ

จนคนใต้ร่างนั้นกับสั่นคลอไปตามแรงกระแทก ไหนเข้าบอกจะไม่รุนแรงไง

แต่นี้ฉันเริ่มไม่ไหวแล้วนะ มันทั้งเจ็บและเสียว ตอนนี้ฉันกลัวเหลือเกินกลัวว่าใครจะมาเห็นเข้า

ฉันรู้สึกเกลียดร่างกายตัวเองในตอนนี้ที่สุด

ที่ฉันไม่สามารถควบคุมอารมณ์ความต้องการที่ฉันมีต่อเขาได้เลย

ใบหน้าสวยหวานมีเหงือผุดขึ้นมาจนเต็มใบหน้า

พร้อมกับหายใจอย่างเหนื่อยหอบ ที่โดนคนตัวโตนั้นถาโถมเข้ามาไม่มีท่าทีจะหยุด

มือเรียวขย้ำเข้าที่ผมอันดกดำอย่างหลงลืมตัว

ลิ้นสากหนาดูดและขบไปทั่วเรือนร่างบางอันเปลือยเปล่า

จนเกิดรอยแดงไปตามผิวขาวของคนตัวเล็ก

"กลิ่นกายอันหอมหวานที่ครุ่นชินอรัณนั้นยากที่จะถอนตัว

ด้านมิริณเอง ฉันพยายามอย่างหนักที่จะต่อต้านสัมผัสของคนตรงหน้าแต่ก็ไม่เป็นผล

" อืม..."

เมื่อลำท่อนเอ็นขนาดใหญ่เสียดสีเข้าๆ ออกๆ กับจุดอ่อนไหวของฉันไปมา ฉันถึงกับหลุดเสียงครางออกมาด้วยความเสียวซ่านและทรมาน

พี่อรัณเข้าใช้เรียวลิ้นร้อนดุดและตวาดลิ้นเข้าที่หน้าอกเม็ดใหญ่จนแข็งตัวเด้งสู้รับลิ้นร้อนของเขาอย่างหน้าอาย

เขากำลังทรมานด้วยลิ้นร้อน ขณะที่สวนล่างยังคงขยับเข้าๆ ออก

ฉันรู้สึกได้ถึงความเปียกชื่นที่แฉะที่ดอกไม้งามของฉัน

"ผับ ผับ " เสียงเนื้อกระทบกันดังแข่งกับสายฝนด้านนอกที่โปรยปรายลงมาอย่างกับพายุหนัก

และอารมณ์ของพี่อรัณตอนนี้ก็ไม่ต่างจากพายุด้านนอก ที่โถมเข้ามาหาฉันอย่างหนักเช่นกัน

!! อ่าส์ มิริณ... แน่น อ่าส์ เธอตอดฉันเก่งมากซี๊ด

" เสียงทุ่มที่หลุดครางออกมา อย่างไม่ได้ศัพท์ พร้อมกับละใบหน้าออกจากที่เต้าอกอวบของฉัน

"มิริณ...อ่าส' ฉันรู้ว่าเธอเองก็ต้องการมัน เธอเองก็อยากมีความสุขไปกับฉัน" ฝ่ามือหน้าเกลี่ยที่ใบหน้าสวยหวาน

เข้าที่ปอยผมที่มีเหงื่อไหลซึมออกจากใบหน้าของคนตัวเล็ก

"ไม่...ฉันไม่ต้องการมัน" มิริณเอ่ยปฎิเสธ มาด้วยน้ำเสียงที่สั่นไหว ขณะที่อรัณยังแน่นย้ำเอวและซอยเข้าๆ ออก ๆ ร่างบางถึงกับสั่นสะท้านไปทั้งตัว แต่อรัณกลับรู้สึกไม่พอใจที่ได้รับคำปฎิเสธจากเธอ

!! อ่าส์ !! คนตัวโตถึงกับเสียวและคำรามออกมา เมื่อโดนร่องคับแคบบีบรัดเข้าที่สวนหัว

"ถ้างั้นฉันจะทำให้เธอต้องการมันเอง" พูดจบ ร่างสูงก็กระแทกเข้ามาอย่างหนักหน่วงอีกครั้ง และอีกครั้ง

"ผับ ผับ" ร่างสูงซอยเอวเข้ามาอย่างถี่ยิบ ในที่สุดอรัณก็พาคนตัวเล็กนั้นแตะถึงฝั่ง พร้อมกับน้ำขาวขึ้นที่พุงออกมาจากแท่งร้อนของเขาจนเต็มคอนดอม ล้นทะลักออกมาจนเต็มขาเรียวของคนตัวเล็ก

อรัณที่โดนคนตัวเล็กรีดน้ำออกจากตัว ร่างสูงถึงหมดแรงฟุบตัวลงข้างตัวของมิริณที่นอนหอบด้วยความหมดแรงไม่ต่างจากเขาเช่นกัน

"อ่าส์ สบายตัวชิบหาย" เสียงทุ่มเอ่ยออกมาเขารู้สึกพอใจกับผลงานตัวเอง

นับตั้งแต่วันที่เขาเอากับเธอในโรงแรมวันนั้น เขาก็ไม่ได้ต่อกับใครอีกเลย ห่างหายไปหลายวันมา

เจอเหยื่อในบ้านแบบนี้ มีหรือที่เขาจะยอมปล่อยเธอไปโดยที่ไม่ทำอะไร

ถึงก่อนหน้านี้จะรับปากบิดาและอคิณไว้เแล้วก็เถอะ กลับมิริณเขาปล่อยไม่ได้จริงๆ

ร่างสูงนอนลงข้างๆ คนตัวเล็กที่นอนหันหลังให้กับตน มือบางกระชับผ้าห่มคลุมจนมิดตัว

ราวกับไม่อยากจะคุยหรือเสวนากับเขา อรัณที่เห็นเช่นนั้นร่างสูงพลิกตัวของคนตัวเล็กและกระชากผ้าห่มออกจากตัวมิริณ

และให้หันมาเผชิญหน้ากับตน มิริณจ้องมองคนตัวโตมาด้วยสีหน้าอันโกรธจัด

"ทำไมโกรธเกลียดฉันจนไม่อยากจะมองฉันเลยเหรอ"

เสียงทุ่มเอ่ยถามคนตัวเล็ก แววตาที่มิริณมองมาเขาไม่ชอบมันเสียเลย