พลิกชะตาหมอยา เฟิ่งชิงหัว นิยาย บท 116

เพราะเหตุการณ์ผีตามหลอกหลอนเมื่อคืนนี้ ทุกคนจึงอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าใดนัก โดยเฉพาะเจียงเทา เขามีอาการหงุดหงิดมาก คอยปั่นป่วนอยู่กับเฟิ่งชิงหัวตลอดทั้งวัน บอกว่าต่อให้ต้องตายก็จะหาคนมารับผิดเรื่องนี้ให้ได้

เฟิ่งชิงหัวคร้านจะสนใจ วุ่นวายกับธุระของตนเอง นางกำลังจะตอบกลับจดหมายของใต้เท้าเหยียน เดิมที่ใต้เท้าเหยียนที่ควรจะมาในวันนี้อยู่ดี ๆ ก็ได้รับคดีที่ซับซ้อน ดังนั้นวันนี้จึงไม่สามารถมาที่นี่ได้แล้ว

ภายในพลับพลา เจียงเทาหลังจากรับประทานอาหารก็เริ่มเข้ามาวนเวียนพูดกับเฟิ่งชิงหัวไม่หยุดหย่อน

“เอ้ย เจ้าได้ยินหรือไม่? เจ้าไม่เชื่อสิ่งที่ข้าพูดแม้แต่สักนิดเลยหรือ ข้าจะบอกเจ้าให้ หากข้าเป็นผู้ต้องสงสัย ทุกคนก็ต้องเป็นผู้ต้องสงสัย โดยเฉพาะอย่างยิ่งองค์ราชทายาทน่าสงสัยมากที่สุด! หรือว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลเจียงกับตระกูลหนานกงทั้งสองคนยิ่งน่าสงสัยยิ่งกว่า ข้าเห็นพวกนางอยู่ตามลำพังกับนาง หนำซ้ำยังข่มขู่นางอีกด้วย หากไม่มีข้าอยู่ เกรงว่าในวันนั้นนางก็คงถูกฆ่าตายไปแล้ว”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของเขา เฟิ่งชิงหัวเงยหน้าขึ้น “ระหว่างพวกเขายังมีการบาดหมางต่อกันด้วย?”

“หรือไม่ใช่? สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นข้าที่ค้นพบ ข้าจะบอกเจ้าให้ เซียวรัวสุ่ยผู้นั้นหลงใหลองค์ราชทายาท กระทั่งบุกเข้าไปในห้ององค์ราชทายาทหลายครั้ง องค์ราชทายาทก็ทรงรำคาญเหลือทนมานานแล้ว ส่วนหนานกงเยว่หลีก็เคยเป็นคู่หมายขององค์ราชทายาท ข้าได้สอบถามกับคนรับใช้แล้วมาก่อนแล้วว่า ที่นางมาที่นี่ก็เพื่อยื้อองค์ราชทายาทคืนมา ส่วนคุณหนูใหญ่ตระกูลเจียง ตระกูลเจียงก็ใจกล้าไม่น้อย สถานะไม่ได้สูงส่ง แต่กลับฝันถึงตำแหน่งชายาแห่งองค์ราชทายาท”

น้ำเสียงของเจียงเทาเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน แต่กลับสอดคล้องกันกับความคิดในใจของเฟิ่งชิงหัว

แต่เฟิ่งชิงหัวก็พูดพร้อมเอ่ยปาก “แล้วเจ้าเล่า หรือว่าเจ้าไม่ได้ทำสิ่งใดต่อเซียวรัวสุ่ยเลย? ไม่เช่นนั้น เหตุใดนางจึงมาหาเจ้าด้วย?”

เจียงเทาได้ยินดังนั้น สีหน้าก็พลันไม่เป็นธรรมชาติขึ้นมา ราวกับว่าเขาไม่ต้องการพูดสิ่งใดเลย

“ถึงอย่างไร ฆาตกรก็คือหนึ่งในพวกเขาสามคน ไม่ผิดแน่นอน!” เจียงเทายืนยันหนักแน่น

“เจียงเทา ข้าวสามารถกินส่ง ๆ ได้ แต่คำพูดไม่สามารถพูดไปอย่างส่ง ๆ ได้” เฟิ่งชิงหัวพูดตอบน้ำเสียงนิ่งเรียบ

เจียงเทาเมื่อเห็นว่าเฟิ่งชิงหัวไม่เชื่อคำพูดของตน ก็สะบัดชายแขนเสื้อเดินจากไป

ในตอนที่เจียงเทาออกไปได้ไม่นาน หนานกงเยว่หลีก็เข้ามาในพลับพลาด้วยการพยุงจากผู้คน ราวกับเพิ่งเห็นว่าในพลับพลามีคนอยู่ พูดด้วยน้ำเสียงตกใจ “คาดไม่ถึงว่าท่านชายเฟิ่งอยู่ที่แห่งนี้ด้วย”