พลิกชะตาหมอยา เฟิ่งชิงหัว นิยาย บท 117

รอจนหนานกงเยว่หลีจากไปแล้ว สีหน้าของเฟิ่งชิงหัวค่อย ๆ กลายเป็นเข้าใจความหมาย

“น้องสาวของเจ้าผู้นี้ ช่างเจ้าเล่ห์เพทุบายยิ่งนัก เจ้าคิดที่จะช่วยนางจริง ๆ หรือ?” ด้านหลัง มีเสียงล้อเก้าอี้รถเข็นเข้ามาใกล้ เฟิ่งชิงหัวหมุนตัวกลับไปก็เห็นจ้านเป่ยเซียวที่ปรากฏตัวขึ้นภายในพลับพลา

เฟิ่งชิงหัวมุมปากยกขึ้นเล็กน้อย “ท่านอ๋อง แอบฟังผู้อื่นสนทนา ไม่ค่อยดีเลยหนา?”

จ้านเป่ยเซียวเลิกคิ้ว “เจ้าต้องการจะพูดว่า เมื่อครู่นี้เจ้าไม่รู้ว่ามีข้าอยู่ตรงนี้ตลอดเช่นนั้นหรือ? ไม่ใช่ว่าจงใจให้ข้าได้ยิน?”

เฟิ่งชิงหัวสองมือกอดอก “แน่นอนว่าจงใจให้ท่านได้ยินอยู่แล้ว เป็นเช่นไร ได้ยินว่าพี่สาวใหญ่ของข้าวางแผนจะใส่ร้ายคุณหนูเจียง รู้สึกเจ็บปวดใจหรือไม่? คิดจะออกโรงปกป้องคุณหนูเจียง?”

จ้านเป่ยเซียวราวกับว่าไม่ได้คำพูดของนาง สายตาของเขาจ้องไปที่ใบหน้าของเฟิ่งชิงหัวอย่างผิดสังเกต พูดตามจริง มันคือริมฝีปากของนาง

เมื่อเห็นรอยบวมแดงตรงนั้น ดวงตาของเขาก็หรี่ลง

เฟิ่งชิงหัวถูกเขาจ้องจนต้องถอยหลังไปหนึ่งก้าว ขมวดคิ้วพูด “ท่านอ๋อง สีหน้าอะไรของท่าน ใช่ว่าข้าจะจัดการกับคนในใจของท่านเสียที่ไหน”

“คดีนี้ของเจ้า ยังต้องใช้เวลาอีกนานเพียงใดจึงจะมีผลลัพธ์?” จ้านเป่ยเซียวดึงสายตากลับมา พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“นี่น่ะหรือ จะว่าเร็วก็เร็ว จะว่าช้าก็ช้า ท่านอ๋องคิดว่าอย่างไร?”

“เช่นนั้นก็เร่งมือเสีย ที่นี่ไม่ได้น่าอยู่สักเท่าใด”

“ท่านอ๋องเบื่อแล้วอย่างนั้นหรือ? ไม่เช่นนั้น? คืนนี้พวกเรามาเล่นเกมกัน?” เฟิ่งชิงหัวพูดพร้อมรอยยิ้ม

“เกม?” จ้านเป่ยเซียวขมวดคิ้ว

เมื่อตกกลางคืน จ้านเป่ยเซียวจึงได้รู้ว่า เกมที่เฟิ่งชิงหัวพูดนั้น หมายความว่าอย่างไร

องค์ราชทายาท หนานกงเยว่หลี เจียงหยูหวัน เจียงเทา รวมถึงจ้านเป่ยเซียวก็ถูกเฟิ่งชิงหัวนัดมายังห้องของเจียงหยูหวัน เพื่อดูว่าคืนนี้จะมีวิญญาณอาฆาตมาเอาชีวิตหรือไม่

คนเหล่านี้เห็นด้วยโดยไม่พูดอะไรสักคำ อยู่ด้วยกันหลายคน ย่อมปลอดภัยกว่าการแยกกันอยู่