พลิกชะตาหมอยา เฟิ่งชิงหัว นิยาย บท 118

จ้านเป่ยเซียวมองเฟิ่งชิงหัวด้วยสายตาเย็นชา สายตานั้นราวกับกำลังพูดว่า อยากตายหรือ?

รังสีความเย็นชาในร่างกายของเขาแรงเป็นพิเศษ กระจายไปยังคนรอบข้าง เจียงหยูหวันและเจียงเทาที่อยู่ใกล้ที่สุด ทั้งสองคนต่างตกใจจนตัวสั่น

“มะ ไม่ ไม่เช่นนั้น ละ ลง ลงคะแนนที่ข้าเถอะ” เจียงเทาพูดออกมาด้วยความระมัดระวัง

เฟิ่งชิงหัวรี่ตาพูด “เจียงเทา เช่นนั้นเจ้ายอมรับว่าเจ้าคือมนุษย์หมาป่าหรือ?”

เจียงเทารีบตอบกลับ “ข้าไม่ใช่”

“ท่านอ๋อง ขอมีจิตวิญญาณของเกมสักนิดเถอะ ชัยชนะหรือความพ่ายแพ้เป็นเรื่องธรรมดาของทหาร เรื่องแค่นี้ไม่ถึงกับแพ้ไม่ได้หรอกใช่หรือไม่?” เฟิ่งชิงหัวหันไปยิ้ม

จ้านเป่ยเซียวไม่พูดอะไรต่อ ดังนั้นเกมนี้จึงให้คะแนนเป็นเอกฉันท์ว่าเป็นจ้านเป่ยเซียว เมื่อมองดูบนกระดาษที่เขาหยิบออกมา ด้านบนกลับเขียนว่าคำว่าชาวบ้านเอาไว้

สีหน้าของเฟิ่งชิงหัวมืดไปทันที ทันใดนั้นก็หันหน้าไปทางเจียงเทา เจียงเทาจึงได้เอากระดาษที่เขียนว่ามนุษย์หมาป่าออกมา พูดอย่างระมัดระวัง“ข้าไม่ได้ ทำลายกฎของเกมใช่หรือไม่?”

“……” เฟิ่งชิงหัวมองไปทางจ้านเป่ยเซียว อีกฝ่ายไม่แม้แต่จะมองหน้านางเสียด้วยซ้ำ

เฟิ่งชิงหัวยิ้มอย่างกังวลใจ “ท่านอ๋อง ก่อนหน้านี้พวกเราไม่ได้คุยกันไว้แล้วหรอกหรือ สามารถป้องกันตัวเองได้ก่อนที่จะลงคะแนน เหตุใดคุณเอาแต่จ้องมองผู้คนไม่ยอมพูดจาเล่า?”

จ้านเป่ยเซียวไม่อยากจะพูดกับนางอีก จึงหันไปหาจ้านถิงเฟิงที่เป็นมนุษย์หมาป่าข้าง ๆ จับกลุ่มกันหัวเราะอย่างร่าเริงเป็นพิเศษ “เสด็จพี่ดูเหมือนจะยังไม่เข้าใจกฎใช่หรือไม่ ฮ่า ๆ เล่นอีกสักสองรอบก็เข้าใจเอง ฮ่า ๆ คาดไม่ถึงว่าเกมนี้จะสนุกเช่นนี้ เล่นต่อ ๆ”

เฟิ่งชิงหัวคิดไปคิดมา “ไม่เช่นนั้นพวกเรามาเปลี่ยนเกมเล่นกันเถอะ”

จ้านถิงเฟิงเลิกคิ้ว “เหตุใด เกมที่เจ้าเสนอขึ้นมาเอง กลับไม่อยากเล่นเสียแล้ว?”

เฟิ่งชิงหัวสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ “เช่นนั้นก็มาเล่นกันอีกสักรอบ เริ่มเลย”

พูดจบ ก็รวบรวมกระดาษมาอีกครั้ง ให้แต่ละคนจับไปคนละแผ่น

เมื่อถึงคราวมนุษย์หมาป่าลืมตาขึ้น เฟิ่งชิงหัวลืมตาขึ้น สายตาประสานกลับจ้านเป่ยเซียว ทั้งสองคนชี้ไปยังจ้านถิงเฟิงอย่างไม่ลังเล

แม่มดช่วยจ้านถิงเฟิงเอาไว้

จ้านถิงเฟิงรีบเอ่ยพูด “ต้องเป็นการฆ่าล้างแค้นแน่นอน! เฟิงเซียว เป็นเจ้าใช่หรือไม่?”

เฟิ่งชิงหัวยกมือขึ้นฟาดจ้านถิงเฟิงไปทีหนึ่ง เอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบเป็นที่สุด “เจ้าทำผิดกฎแล้ว! เจ้าถูกฆ่าแล้วไม่ควรพูดออกมา”

ฝ่ามือนี้เป็นการตบที่จริงแท้แน่นอน ต่อให้จ้านถิงเฟิงจะมีศิลปะการต่อสู้ที่ไม่ได้อ่อนแอก็ยังถูกตีจนตัวสั่น

เฟิ่งชิงหัวเอ่ยปาก “นักพยากรณ์สามารถรายงานได้แล้ว”

ในเวลานี้เอง จ้านถิงเฟิงชี้ไปยังเจียงเทา “ข้าคือนักพยากรณ์ พบว่าเขาคือคนดี”

เจียงเทารีบเอ่ยขอบคุณทันที “ขอบพระทัยองค์ราชทายาท”

เฟิ่งชิงหัวเอ่ยขึ้นอย่างช้า ๆ “ข้าต่างหากที่เป็นนักพยากรณ์ เมื่อคืนตรวจพบว่าการฆ่าองค์ราชทายาท เขาน่าจะฆ่าตัวเองเพื่อโกงยาถอนพิษ”

จ้านถิงเฟิงได้ฟังเช่นนั้นก็รีบพูด “ไม่ใช่! เฟิงเซียว เจ้านั่นแหละที่เป็นมนุษย์หมาป่า”

ทุกคนต่างสับสนมึนงงเมื่อได้ยินว่ามีนักพยากรณ์สองคน สายตาสอดส่องไปมาระหว่างคนทั้งสอง ชั่วขณะหนึ่ง กลับยังไม่สามารถบอกได้ว่าใครคือตัวจริง

ในเวลานี้ทำได้เพียงปฏิบัติตามกฎเท่านั้น นักพยากรณ์สองคนต่างก็ยังอยู่ ทิ้งการลงคะแนน

มนุษย์หมาป่าออกฆ่าคนอีกครั้ง ครั้งนี้คนที่ถูกฆ่าคือเจียงหยูหวัน เจียงหยูหวันก่อนตายยังเอาหนานกงเยว่หลีไปด้วย