พลิกชะตาหมอยา เฟิ่งชิงหัว นิยาย บท 12

เฟิ่งชิงหัวเดินทางจากตำหนักของฮ่องเต้เซวียนถ่งไปยังตำหนักบรรทมของฮองเฮาค่อนข้างราบรื่น

นางทำการคำนับฮองเฮาก่อนเป็นอันดับแรก จากนั้นก็ถูกฮองเฮาดึงมือทั้งสองข้างอย่างเป็นกันเอง ไล่นางกำนัลทั้งหมดออกไป บอกว่ามีเรื่องส่วนตัวต้องการจะคุยกับนาง

เฟิ่งชิงหัวเองก็เพิ่งจะนึกขึ้นได้ ฮองเฮาเหนียงเหนียงองค์นี้ เหมือนจะเป็นลูกพี่ลูกน้องของเฉิงเซี่ยง เป็นท่านป้าของหนานกงเยว่ลั่ว

หรือว่าท่านป้าคนนี้จะมีความสัมพันธ์ที่ดีมากกับหนานกงเยว่ลั่ว

เรื่องนี้นางไม่เคยได้ยินหนางกงจี๋พูดถึงเลย

ในขณะที่กำลังรู้สึกสงสัย ก็เห็นว่าฮองเฮาเหนียงเหนียงที่เมื่อครู่ยังแสดงความสนิทสนมรักใคร่ต่อกันอยู่ชักสีหน้าขึ้นมาทันที ปล่อยมือของเฟิ่งชิงหัวและพูดเสียงเย็นว่า

“ท่านอ๋องดีกับเจ้าหรือไม่”

เฟิ่งชิงหัวยิ้มเย็นในใจ ที่แท้ก็เสแสร้งนี่เอง

“ก็ ก็ดีมาก”เฟิ่งชิงหัวจงใจทำท่าทีอ่อนแอพูดจาตะกุกตะกัก

“เจ้ากล้าโกหกข้าหรือ”ทันใดนั้นฮองเฮาก็พูดด้วยเสียงที่หนักแน่นขึ้น “อ๋องเจ็ดตอนนี้กลายเป็นคนพิการไปแล้ว เขาจะดีกับเจ้าได้อย่างไร หรือว่า ที่แท้ขาของเขาไม่ได้เป็นอะไรเลย”

เฟิ่งชิงหัวเข้าใจขึ้นมาทันที รู้สึกว่าฮองเฮาคนนี้คิดว่านางเป็นคนอ่อนแอ ใช้วิธีการบังคับเช่นนี้ในการหลอกถามเรื่องของจ้านเป่ยเซียว

โชคดีที่มีใบหน้าที่ดูน่ารังแกนี้ของตนเอง เฟิ่งชิงหัวก้มหน้าแสร้งทำเป็นไร้เดียงสา เอ่ยเสียงอ่อนว่า “ท่านอ๋องให้ข้าไปอยู่ที่เรือนด้านข้าง ไม่ ไม่เคยปฏิบัติไม่ดีต่อข้า ฮอง ฮองเฮาเหนียงเหนียง อย่าทรงกริ้วเลยเพคะ”

สายตาแหลมคมที่อยู่เหนือศีรษะของนางกำลังมองอย่างวิเคราะห์ ราวกับกำลังครุ่นคิดว่าสิ่งที่นางพูดนั้นจริงหรือไม่ เฟิ่งชิงหัวตัวสั่นเล็กน้อย สั่นไปทั้งตัว ดูน่าสงสารมาก

ผ่านไปชั่วครู่ ฮองเฮาจึงดึงของเฟิ่งชิงหัวขึ้นมาอย่างสนิทสนมอีกครั้ง เอ่ยปลอบใจว่า “เยว่ลั่ว ที่ป้าดุเจ้าก็เพราะหวังดีกับเจ้า สะใภ้ราชวงศ์ไหนเลยจะเป็นกันได้ง่ายๆ ป้าเกรงว่าเจ้าจะทำเรื่องอะไรผิดพลาดไปแล้วจะทำให้จวนเฉิงเซี่ยงพลอยลำบากไปด้วย ความตั้งใจดีของป้า เจ้าเข้าใจหรือไม่”