พลิกชะตาหมอยา เฟิ่งชิงหัว นิยาย บท 121

“ความบริสุทธิ์ของนางยังไงก็ไม่ใช่ข้าที่เป็นผู้ทำลาย ใช่ ตอนนั้นข้าอาจจะตาบอดเคยชอบนาง คิดว่านางก็เป็นนังหนูที่ใสซื่อบริสุทธิ์คนหนึ่ง ดังนั้นทุกครั้งตอนที่นางถามถึงร่องรอยขององค์รัชทายาทกับข้า ข้าก็จะบอกนางหมด คิดว่านางก็แค่รู้สึกไม่ดีเท่านั้น ดังนั้นก็เลยสืบร่องรอยจากข้าในทางอ้อม ใครจะไปรู้ว่าอันที่จริงแล้วเจตนาเดิมของเขานั้นมิใช่อยู่ที่จุดนี้แต่อยู่ที่จุดอื่น เก็บแหวนหยกขององค์รัชทายาทได้เป็นการส่วนตัว ยังยืมเอาโอกาสนี้เข้าใกล้องค์รัชทายาทอีก” ตอนที่สวีกว่างพูดประโยคนี้ ดวงตาทั้งสองข้างแดงก่ำ เห็นได้ชัดว่าเรื่องนี้มีผลกระทบอย่างแรงต่อเขามาก

เฟิ่งชิงหัวเลิกคิ้วขึ้น: “งั้นเหตุใดเจ้าจะต้องให้นางแสร้งทำเป็นฆ่าตัวตาย?”

“เป็นเพราะว่าแหวนหยกวงนั้น ในตอนที่ข้าได้รู้ธาตุแท้ของนางนั้น ข้าก็เลยขอสิ่งนั้นจากนางดีๆ แต่ว่านางกลับไม่ให้ อีกทั้งยังบอกว่าหากข้าไม่ช่วยนางให้เป็นคนขององค์ท่าน งั้นนางก็จะไปป่าวประกาศว่าตนเองนั้นเป็นผู้หญิงขององค์ท่าน ข้าจะให้นางมาทำให้ชื่อเสียงขององค์ท่านด่างพร้อยได้อย่างไรกัน ดังนั้นคราวนี้ก็เลยฆ่านางทิ้งซะ แล้วก็เลยจัดฉากให้กลายเป็นว่าฆ่าตัวตาย แต่กลับไม่คิดมาก่อนว่าจะทำให้นกหายนะในห้องของนางตกตะลึง แล้วเลียนแบบคำพูดนางก่อนตายได้ เป็นพยานทางอ้อมที่มากล่าวโทษข้าได้” สวีกว่างหัวเราะออกมาอย่างดูถูกตัวเองเล็กน้อย: “นกตัวนี้ตอนนั้นที่พวกเราพบกันครั้งแรกเก็บมาได้ นางดูแลใส่ใจอย่างดีมาตลอด ข้าคิดว่านี่คือนกแห่งความรักของพวกเรา แต่กลับคิดไม่ถึง......”

คำพูดในตอนท้ายแม้ว่าจะไม่ได้พูดออกมา แต่ก็เห็นได้ชัดว่าคนที่อยู่บริเวณนั้นต่างก็เข้าใจความหมายอันลึกซึ้งในคำพูดที่ไม่ได้พูดออกมานั้นเป็นอย่างดี

หากไม่ใช่เพราะนกหายนะจู่ๆ ก็บินออกมาแล้วเลียนเสียงคน ส่งเสียงดังทำให้ทุกคนต่างอกสั่นหวั่นไหวไปตามๆ กัน เกรงว่าสวีกว่างผู้นี้ก็จะยิ่งเก็บซ่อนเอาไว้ลึกยิ่งกว่านี้อีก ก็จะไม่ถูกจับได้ง่ายดายเช่นนี้

“ดังนั้นคนที่ลักลอบมีอะไรกับนางก็คือเจียงทาว หลังจากเจ้าทราบแล้วก็เลยอาศัยนกหายนะทำเป็นที่กำบัง แล้วก็วางยาพิษเขา ทำให้เขาเกิดเป็นภาพหลอนขึ้นมา แล้วก็รัดคอตัวเองตาย ข้าถามเจ้าหน่อยว่ายาของเจ้าเอามาจากไหน?”

พอถามถึงจุดนี้ คราวนี้เฟิ่งชิงหัวจึงจะนับได้ว่าถามถึงจุดสำคัญ

ในตอนนี้สวีกว่างกลับดูไม่ค่อยสบายใจนัก ท่าทางดูลังเลไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็กล่าวว่า: “คนข้าเป็นคนฆ่าเอง พิษข้าก็เป็นคนวางยาเอง เจ้าจับข้าเถอะ ส่วนที่นอกเหนือจากนี้ข้าไม่รู้อะไรทั้งนั้น!”