พลิกชะตาหมอยา เฟิ่งชิงหัว นิยาย บท 136

เฟิ่งชิงหัวแบะปาก บ่นพึมพำ : “ทองและหยกอยู่นอก ดอกฝ้ายที่เน่าอยู่ใน”

“เจ้ากำลังพูดบ้าอะไรอีก” จ้านเป่ยเซียวขมวดคิ้ว น้ำเสียงยกขึ้น แววตาล้ำลึก

เฟิ่งชิงหัวคลี่ยิ้ม : “ท่านอ๋องกล่าวนั้นเป็นจริง จริง ๆ แล้วข้ากำลังพูดเรื่องบ้าอยู่”

จ้านเป่ยเซียวเหลือบมองเฟิ่งชิงหัว : “เข้ามา”

เฟิ่งชิงหัวมองความแตกต่างข้างในและข้างนอกฉากกั้น ข้างนอกเป็นพื้นวัสดุไม้ ข้างในฉากกั้นกลับเป็นผ้าห่มขนสัตว์หนา ๆ ปกคลุมพื้นทั้งหมด มองไปปราดเดียวเป็นแผ่นสีขาวโพลน

เช่นนี้ทั้งชั้น ในใจรู้สึกฟุ่มเฟือยยิ่งนัก แต่ก็ยังถอดรองเท้าและเหยียบอย่างมีความสุข

เฟิ่งชิงหัวเดินไปนั่งข้างจ้านเป่ยเซียว จ้องเขาตาไม่กะพริบ

จ้านเป่ยเซียวขมวดคิ้ว : “เกิดอันใดขึ้นจึงมองข้าเช่นนี้ ?”

เฟิ่งชิงหัวร้องเสียงต่ำอย่างเย็นชา : “เจ้าบังคับข้ามาที่นี่ทำไม ?”

“บังคับ ? พวกเขาบังคับเจ้า ?” จ้านเป่ยเซียวคิ้วขมวด

ท่าทางนั้น บอกไม่ถูกว่ายั่วเย้าหรือเดือดดาล

เฟิ่งชิงหัวขี้เกียจที่จะวิเคราะห์ โบกมือไปมา : “เรื่องไร้สาระนั้นไม่ต้องพูดแล้ว เจ้าพูดมาเถอะ เจ้าเรียกข้ามาจะทำอะไร ?”

“แน่นอนว่าปราบปราม ในกฎของบ้านบอกอย่างชัดเจนว่าไม่มีสาเหตุไม่สามารถออกจากจวน คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะปลอมตัวเป็นหลิวหยิ่ง หนานกงเยว่ลั่ว ข้าปล่อยเจ้ามากเกินไปหรือ ?” จ้านเป่ยเซียวมองเฟิ่งชิงหัว สายตาจริงจัง หากเป็นคนปกติ ในเวลานี้คงจะโดนมองจนวิญญาณสั่นเทิ้ม แต่เฟิ่งชิงหัวกลับจ้องมองตอบ ถึงขั้นหัวเราะเบา ๆ

“ท่านอ๋อง อย่าแสดงเลย หากเจ้าต้องการเรียกข้ามาปราบ เหตุใดยังตั้งใจต้มชารอข้าที่นี่” เฟิ่งชิงหัวพูดไป ก็หยิบถ้วยชาข้างหน้า เคารพจ้านเป่ยเซียวไกลลิบ จากนั้นก็ดื่มอย่างสง่างาม กล่าวชม : “ศิลปะชาของท่านอ๋องช่างดีจริง”

จ้านเป่ยเซียวดึงสายตากลับ จากนั้น ชำเลืองมองนางอีกครั้ง กล่าวอย่างจืดจาง : “ช่างประจบสอพอ”

“ไม่รื่นหูยิ่ง” เฟิ่งชิงหัวไม่ยอมน้อยหน้า

จ้านเป่ยเซียวยกมือขึ้นไปทางเฟิ่งชิงหัวกระตุกนิ้วมือ

เฟิ่งชิงหัวเอียงตัวเล็กน้อย และได้ยินจ้านเป่ยเซียวกล่าวถามเสียงเบา : “คิดดีแล้วหรือยัง ?”

เฟิ่งชิงหัว : “!”

เฟิ่งชิงหัวจ้องมองจ้านเป่ยเซียวอย่างตกใจ ตาแทบจะถลนออกมา ยังไงก็คิดไม่ถึง จ้านเป่ยเซียวปูเรื่องมายาวเช่นนี้ คาดไม่ถึงว่าจะเพื่อถามนางประโยคนี้

ตอนนี้เฟิ่งชิงหัวคิดถึงจ้านเป่ยเซียวตอนเริ่มแรกสุดเล็กน้อย

เขาแต่เดิม เย็นชา ขรึม แปลกแยก ดูถูกคนอื่น สามารถใช้สายตาแสดงออกไม่ต้องพูดสักคำ