พลิกชะตาหมอยา เฟิ่งชิงหัว นิยาย บท 209

ห๊ะ? จ้านเป่ยเซียวโดนจับ? มันเรื่องบ้าอะไรกัน

ครอบครัวของเขาเป็นคนก่อตั้งกรมคลังขึ้นมาไม่ใช่หรือ

ใครจะมาจับตัวเขาไปได้  เขาไม่เพียงเป็นถึงโอรสของฮ่องเต้เท่านั้น แต่ยังคนที่เอาไว้สักการะบรรพบุรุษ ใครกันที่กล้าท้าทายเขา?

ไม่ว่าคนผู้นั้นจะไปเอาความกล้าหาญมาจากไหนก็ตาม คนอย่างจ้านเป่ยเซียวจะยอมให้คนอื่นเอาตัวไปหรือ? องครักษ์ของจวนอ๋องเจ็ดไม่ทำอะไรบ้างเลยหรือ

เฟิ่งชิงหัวกระโดดลงมาจากเตียงแล้วเปิดประตูออกไป “เกิดเรื่องอะไรขึ้น”

“พระชายา เมื่อคืนวานท่านออกไปข้างนอกมาใช่หรือไม่ขอรับ”

“ใช่แล้ว” เฟิ่งชิงหัวตอบอย่างไม่เข้าใจ เรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกับเรื่องที่จ้านเป่ยเซียวถูกจับตัวไปได้อย่างไร

“เมื่อคืนวานท่านอ๋องมอบไหมสวรรค์ให้พระชายาใช่หรือไม่ขอรับ”

“ใช่แล้ว”

“ใช่ขอรับ หลังจากนั้นวันนี้ตอนที่ท่านอ๋องไปว่าราชการ ไหมสวรรค์ปรากฏอยู่ที่ตัวของท่านอ๋อง ใต้เท้าเฉิงเซี่ยงจึงจำได้แล้วบอกว่าท่านอ๋องมีความเกี่ยวข้องกับการสังหารสตรีของเขา ด้วยเหตุนี้ท่านอ๋องจึงถูกคนจากกรมคลังจับตัวไป”

อะไรนะ?

หนานกงจี๋จะจำไหมสวรรค์นั่นได้อย่างไร?

อีกอย่างเมื่อคืนวานจ้านเป่ยเซียวโยนไหมสวรรค์นั่นทิ้งแล้วไม่ใช่หรือ หลังจากนั้นนางก็เก็บเอาไว้

แล้วเขาจะเอาไหมสวรรค์นั่นไปทำไมอีก

เอาไปอวดงั้นหรือ

เฟิ่งชิงหัวกุมหน้าออกของตนเองเอาไว้อย่างไร้คำพูด เกิดเรื่องนี้ขึ้น การที่จ้านเป่ยเซียวถูกจับตัวดูเหมือนว่านางจะมีส่วนเกี่ยวข้องด้วยอย่างไม่ต้องสงสัย

“ฝ่าบาทว่าอย่างไรบ้าง”

“ท่านอ๋องพยักหน้ายอมรับว่าเขามีความข้องเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นจริง ต่อให้ฝ่าบาทอยากช่วยเขาพ้นผิดก็คงทำอะไรไม่ได้” หลิวหยิ่งร้อนใจอย่างมาก ตอนนั้นเขายกให้เฟิ่งชิงหัวกลายเป็นบุคคลสำคัญในตอนนี้

“ไหนเจ้าลองเล่ามาอย่างละเอียดสิว่า ตอนว่าราชการ เรื่องราวเกิดอะไรขึ้นบ้าง เดินไปคุยไปเถิด พวกเราลองเดินไปดูสถานการณ์ทางด้านกรมคลังด้วย” เฟิ่งชิงหัวรีบเดินมุ่งหน้าออกไปทางประตูใหญ่อย่างรวดเร็ว

หลิวหยิ่งเล่าสรุปเหตุการณ์ให้ฟังโดยสังเขป เฟิ่งชิงหัวได้ยินดังนั้นคิ้วของนางก็ขมวดแน่น นางคิดอยู่นานกว่าจะกล่าวออกมา “ทำไมท่านอ๋องของเจ้าถึงพูดอะไรโง่ๆ แบบนั้นเล่า! จะปฏิเสธสักหน่อยก็ไม่ได้ ทีเรื่องแบบนี้ล่ะยอมรับแต่โดยดี เขาไม่พูดว่า ‘เมื่อคืนผู้หญิงที่เข้าไปในหมู่บ้านของพวกเจ้าก็คือพระชายาของข้าเอง’ ข้าก็ขอบคุณมากแล้ว

หลิวหยิ่งรีบเดินตามไปพลางแก้ตัวแทนท่านอ๋องของตนเอง “หลายปีมานี้นายท่านมักจะอยู่คนเดียวมาตลอด นายท่านจะมัวต่อปากต่อคำทำไม แม้แต่ท่านเองกว่าจะได้มาอยู่ที่นี่ก็ทำให้นายท่านต้องโมโหไปแล้วกี่รอบ”

เฟิ่งชิงหัวได้ยินดังนั้นก็แทบจะหายใจไม่ออก แสดงว่านางเป็นคนรังแกจ้านเป่ยเซียวงั้นสิ?

เมื่อเดินไปถึงประตู ทั้งสองก็รีบขึ้นรถม้ามุ่งหน้าไปยังกรมคลังทันที เมื่อไปถึงจึงเห็นว่ามีคนกลุ่มหนึ่งกำลังมามุงดูอยู่แถวนั้น

จ้านถิงเฟิง จ้านชิงอิงและยังมีอีกหลายคนที่เฟิ่งชิงหัวไม่รู้จัก นางเอามือผลักคนพวกนั้นเพื่อที่จะได้เข้าไปข้างใน

“ใครน่ะ แค่มามุงทำไมต้องทำตัวไร้มารยาทแบบนี้” คนที่โดนเฟิ่งชิงหัวผลักเกิดอาการโมโหขึ้นมา