พลิกชะตาหมอยา เฟิ่งชิงหัว นิยาย บท 234

เฟิ่งชิงหัวกำลังครุ่นคิดอยู่ ทันใดนั้นเอง ก็รู้สึกว่ากำลังมีคนขยับใกล้เข้ามาที่ด้านหลัง นางได้แกล้งทำเป็นไม่รู้ตัว จากนั้นก็ได้เหวี่ยงหมัดเข้าใส่

หมัดได้ถูกคนจับเอาไว้ที่กลางทาง เสียงเคร่งขรึมเย็นชาของบุรุษได้ดังขึ้น: “หากต่อยจนเป็นอะไรขึ้นมาเจ้าก็จะใช้วิธีช่วยเหลือของเจ้าอีกเล่นนั้นหรือ?”

เฟิ่งชิงหัวเพ่งมองดู เหนือความคาดหมายชายที่อยู่ตรงหน้าคือจ้านเป่ยเซียว

เฟิ่งชิงหัวมองไปดูรอบ ๆ : “ท่านเข้ามาจากทางไหนกัน? เหตุใดถึงไม่มีสุ้มเสียงเลยเล่า?”

จ้านเป่ยเซียวกล่าวอย่างเย็นชา: “อยากจะรู้หรือ?”

เฟิ่งชิงหัวพยักหน้า นางมั่นใจว่าเมื่อสักครู่ประตูไม่ได้ขยับ หน้าต่างเป็นแบบกึ่งซ่อน ถ้าหากมีคนเข้ามาจะต้องได้ยินเสียงแน่

“เจ้าบอกข้ามาก่อน เจ้าคิดจะทำอะไรกันแน่”

“บอกท่านไปแล้วนี่ ท่านไม่เชื่อเอง ข้ายังจะทำอะไรได้อีก?” เฟิ่งชิงหัวแบมือกล่าว

“คนโกหก”

“คนหน้าตาย!” เฟิ่งชิงหัวตอกกลับ

“เอาล่ะ ท่านรีบออกไปเถอะ ถ้ายังมีเรื่องต้องทำ อีกสักครู่ถ้าหากมีคนเข้ามาเห็นท่านอยู่ที่นี่คงยากที่จะจัดการแน่”

“อยากที่จะจัดการอย่างไร?” จ้านเป่ยเซียวกล่าวอย่างเย่อหยิ่ง ทั่วทั้งวังหลวง มีที่ไหนที่เขาไปไม่ได้บ้าง?

เฟิ่งชิงหัวมองเขาราวเขาราวกับมองคนปัญญาอ่อน: “อยากที่จะจัดการแน่นอนอยู่แล้ว ท่านคิดดูสิ ท่านมีฐานะเป็นท่านอ๋องเจ็ด ท่านมีพระชายา กลับได้มาอยู่ที่ตำหนักขององค์หญิง ให้คนอื่นพบเข้า จะต้องคิดว่าท่านมาลักหยกขโมยบุปผาเป็นแน่ พอถึงตอนนั้นข้าในฐานะพระชายาของท่านจะทำเช่นไร? พระสวามีของตนไปอยู่ที่ตำหนักของหญิงอื่น ใครจะเชื่อว่าระหว่างพวกท่านไม่มีอะไร”

“หรือว่าตอนนี้เจ้าคิดจะมีอะไรกับข้าเช่นนั้นหรือ?” จ้านเป่ยเซียวกล่าว และเดินขยับเข้าไปหาเฟิ่งชิงหัวหนึ่งก้าว มือใหญ่ ๆ พยุงเอวของนางเอาไว้ และค่อย ๆ กดนางลง แววตาร้อนแรง

เฟิ่งชิงหัวต่อยเข้าที่หน้าอกของเขาเบา: “ตอนนี้ข้าเป็นองค์หญิงซีหลัน ท่านอย่าเข้าใกล้ข้าจนเกินไป ช่วยรักษาจารีตของผู้เป็นสามีหน่อยจะได้ไหม ข้าไม่ชอบให้ผู้ชายของตัวเองเข้าใกล้ผู้หญิงอื่นจนเกินไป ถึงจะเป็นผู้ชายของข้าเพียงในนามก็ไม่ได้”

“ที่นี่ไม่มีคนอื่นเสียหน่อย เจ้าจะอยู่ในฐานะใครมันเกี่ยวอะไรด้วยหรือ ข้ารู้ดีว่าเจ้าคือผู้ใด”

เฟิ่งชิงหัวเกือบจะเวียนศีรษะเพราะคำพูดนี้ของเขา เมื่อเห็นจ้านเป่ยเซียวกำลังจะขยับใกล้เข้ามาอีกครั้ง เฟิ่งชิงหัวก็ได้รีบยื่นมือออกไปขวางเขาเอาไว้

“ท่านคิดจะทำอะไรกันแน่? ข้าสวมรอยเป็นองค์หญิงซีหลันมาที่นี่มันก็อันตรายมากอยู่แล้ว หากถูกพบเข้าว่าท่านอยู่ที่นี่ มีความเป็นไปได้สูงมากที่ตัวตนของข้าจะถูกเปิดโปง”

ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้ต่อให้ตายก็ยังไม่เอา ตอนนี้กลับมาปรากฏตัวที่เรือนบรรทม ไม่ว่าใครก็คงทั้งสงสัย

“องค์หญิง ผู้ส่งสารมาแล้วเพคะ” นอกตำหนัก ข้าหลวงได้ร้องกราบทูล

เมื่อเฟิ่งชิงหัวได้ยินก็ร้อนใจ คนที่มานั้นคือองค์ชายใหญ่ ใครจะรู้ล่ะว่าเข้าจะพบเข้าว่าจ้านเป่ยเซียวอยู่ที่นี่หรือไม่

“ท่านรีบไปซ่อนเร็วเข้า” เฟิ่งชิงหัวกระซิบ

“ซ่อน? เจ้าให้ข้าซ่อนตัวเช่นนั้นหรือ?” จ้านเป่ยเซียวเต็มไปด้วยความไม่พอใจ คำคำนี้ เขาไม่ชอบเป็นอย่างมาก

ตอนนี้เฟิ่งชิงหัวไม่มีอารมณ์จะไปพูดดีกับจ้านเป่ยเซียวแล้ว และดึงแขนของเขาเข้าไปที่ห้องด้านในทันที และผลักเขาลงไปบนเตียง

จ้านเป่ยเซียวยังไม่ทันได้ตอบสนอง เฟิ่งชิงหัวก็ได้ปิดม่านโปร่งทั้งสองข้างลงเป็นที่เรียบร้อย ส่วนตนเองก็ได้นอนตามลงไป

นางกำนัลผลักเปิดประตูเข้ามา แล้วทำความเคารพเฟิ่งชิงหัว: “องค์หญิง องค์ชายใหญ่มาแล้วเพคะ”

“อืม” เฟิ่งชิงหัวตอบรับคำ ลองปรับเสียง ถึงได้กล่าวขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเย้ายวนขององค์หญิงซีหลัน: “เชิญเสด็จพี่เข้ามาเถอะ”

ทันทีที่เฟิ่งชิงหัวเอ่ยขึ้น เอวก็ได้ถูกบุรุษหนุ่มกอดเอาไว้แน่น หลังแนบชิดติดกันกับหน้าอกของบุรุษหนุ่ม

เฟิ่งชิงหัวหันไปถลึงตาใส่เขา: “อยู่ดี ๆ หน่อย”

ตอนนี้จ้านเป่ยเซียวอารมณ์ไม่เลย จึงพยักหน้ากล่าว: “รับทราบ พระชายาของข้า”

ปากบอกเชื่อฟัง แต่มือกลับลูบไล้ไปตามเอวของนาง มุมปากก็จูบลงไปที่ลำคอของนางเบา ๆ อยู่หลายครั้ง

เฟิ่งชิงหัวกั้นจนหน้าแดง แทบทนไม่ไหวที่จะทุบตีเขาอย่างแรง

คนถือโอกาสก็คือคนประเภทนี้นั่นเอง

“มืออย่าจับไปมั่วซั่วสิ!” เฟิ่งชิงหัวตวาดเสียงเบา ดวงตาทั้งสองข้างกลับจับจ้องไปยังคนที่อยู่ด้านนอก

“ข้าคิดว่า เจ้าจงใจเชิญข้าเอง ไม่อย่างนั้นละก็ ในตำหนักมีที่ซ่อนตัวมากมาย เหตุใดต้องลากข้ามาที่บนเตียงด้วยเล่า?” จ้านเป่ยเซียวหัวเราะออกมาเบา ๆ ที่ข้างหูของเฟิ่งชิงหัว ลมหายใจอันร้อนระอุกระทบเข้าที่หูของนาง

“ห้ามส่งเสียง” เฟิ่งชิงหัวกล่าว พร้อมกับได้ยื่นมือออกไปกระแทกเอวด้านหลังของบุรุษเพื่อตักเตือน สีหน้าของจ้านเป่ยเซียวเปลี่ยนไปทันที พิงตัวเข้ากับแผ่นหลังของเฟิ่งชิงหัว

“เสด็จน้อง?” ที่ด้านนอกผ้าม่าน เสียงของบุรุษดังขึ้นมาภายใต้ความเงียบ

จากนั้น ก็ได้เห็นบุรุษร่างกายสูงใหญ่ในชุดผู้ส่งสารคนหนึ่งเดินเข้ามา เฟิ่งชิงหัวหรี่ตามอง เป็นคนที่เรียกร้องความเป็นธรรมให้กับองค์หญิงซีหลันในวันนั้นนั่นเอง