ผมเป็นเขย(ผู้ไม่ธรรมดา) นิยาย บท 10

“เจียงเฉิงเย่?” ฉินเฟยมองขึ้นอย่างประหลาดใจ สายตาแฝงความแปลกประหลาดอยู่บ้าง

"ให้เขาไสหัวไป!"

"ค่ะ" เหอฉิงพยักหน้า เธอเดินไปที่โต๊ะและวางเอกสารลง "นี่คือเอกสารทั้งหมดที่คุณต้องการของว่านเซียง มูวี"

“อืม สั่งการลงไป ห้ามไม่ให้ใครในบริษัทส่งต่อข้อมูลและรูปถ่ายของฉัน เรื่องนี้จะต้องถูกเก็บเป็นความลับอย่างเข้มงวด มิฉะนั้น ก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ในบริษัทอีกต่อไป”

เขาไม่อยากให้เจียงเยว่ถงรู้จักตัวตนของเขาในตอนนี้ อีกทั้งตอนที่เขามาก็พบว่ามีพนักงานบางคนในล็อบบี้ชั้นล่างกำลังแอบถ่ายรูปตัวเองด้วย

“ค่ะ ฉันจะรีบดำเนินการ”

……

ไม่กี่วันมานี้เจียงเยว่ถงล้วนอารมณ์ไม่ดีอย่างมาก

เงินบริษัทที่ขาดแคลนไปสามล้านหยวนยังไม่ได้รับการชดเชย อีกทั้งยังขาดทุนอยู่ตลอด หากเป็นแบบนี้ต่อไป เมื่อถึงสิ้นเดือนก็จะจ่ายเงินเดือนไม่พอแล้ว อีกทั้งตอนนี้ที่บ้าน เสิ่นหัวแม่ของเธอก็พยายามเกลี้ยกล่อมให้เธอหย่ากับฉินเฟย

เรื่องการหย่าร้าง เจียงเยว่ถงคิดเกี่ยวกับมันมานานแล้ว เธอไม่ต้องการแต่งงานกับผู้ชายขี้แพ้ไปตลอดชีวิต

แต่คนเรานั้นมีความรู้สึก ฉินเฟยทำงานหนักอยู่ในจตระกูลเจียงมาสามปีแล้ว แม้ว่าเขาจะไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน แต่เรื่องในบ้านเขาก็ไม่เคยทำให้เธอกังวลเลยและไม่เคยปริปากบ่น

ยิ่งไปกว่านั้น ฉินเฟยคือคนที่เอาเข้ามาเพื่อแก้ชงให้พ่อของเธอ

สามปีผ่านไปแล้วตนก็เตะส่งเขางั้นหรือ? เรื่องแบบนี้เจียงเยว่ถงไม่สามารถทำได้

เจียงเยว่ถงรู้สึกว่าไม่ว่าเรื่องอะไรก็ล้วนติดขัดไปเสียหมด เธอจึงเลิกคิดถึงมัน หลังเลิกงานเธอก็โทรหาเพื่อนสนิทสองคนของเธอคือโจวลู่และซุนเสี่ยวเจี๋ย ทั้งสามคนกำลังพูดคุยกันอยู่ที่บ้าน

แน่นอนว่าหลังจากที่เพื่อนของเธอมาและได้พูดคุยเกี่ยวกับหัวข้อแบบผู้หญิงๆ เธอก็รู้สึกดีขึ้นมาก

“พี่ถง ขยะในบ้านคุณไปอยู่ที่ไหนแล้ว?” โจวลู่นั่งบนโซฟาและจิบไวน์แดงหนึ่งคำ

ขยะที่เธอเอ่ยถึง เจียงเยว่ถงย่อมรู้ดีว่าหมายถึงอะไร เธอเอ่ยหัวเราะ "หลังทานอาหารเช้าเสร็จก็รีบร้อนออกไปแล้ว ไม่รู้ว่าไปทำอะไรข้างนอก"

“จะไปทำอะไรได้อีก? ก็คงเอาเงินหนึ่งร้อยหยวนที่คุณให้มา ไปเอ้อระเหยอยู่ข้างนอกน่ะสิ” ซุนเสี่ยวเจี๋ยพูดขึ้นมา

ผู้หญิงสามคนมองหน้ากันและหัวเราะทันที

“พี่ถง ฉันนับถือคุณจริงๆ สำหรับความอดทนของคุณ” โจวลู่ฝืนหัวเราะออกมา

“ฉินเฟยนั่นขี้แพ้ขนาดนั้น ผู้หญิงที่ไหนก็คงทนไม่ไหว ตอนนี้บริษัทของคุณขาดแคลนเงินทุน ถ้าคุณมีสามีที่มีความสามารถ อย่างน้อยถึงจะหาเงินสามล้านไม่ได้ แต่อย่างน้อยๆ ก็น่าจะหาเงินได้หนึ่งหรือสองล้านหยวนแน่ แต่ฉินเฟยนั่น แม้กระทั่งร้อยหยวนเกรงว่าก็คงควักออกมาให้ไม่ได้”

ส่วนฉินเฟยที่โดนเอ่ยถึง ตอนนี้ก็กำลังฟังอยู่ที่ประตู

ฉินเฟยยุ่งอยู่กับบริษัทจนดึกดื่น หลังจากอยู่ว่างมาสามปี เขาก็รู้สึกว่าความคิดหลายอย่างของตนไม่สามารถตามทันกาลเวลาได้แล้ว ดังนั้นเขาจึงต้องพยายามทุ่มเทอย่างหนัก

เมื่อถึงค่ำ เขาก็ไปถอนเงินที่ธนาคาร

หลังจากขี่จักรยานยนต์ไฟฟ้ากลับมาที่ชุมชน ฉินเฟยก็กลัวว่าจะมีใครตามเขามา ดังนั้นเขาจึงแทบจะวิ่งเหยาะๆ กลับบ้านพร้อมกับกระเป๋าใบใหญ่หลายชั้นบนหลังของเขา เหนื่อยแทบตาย!

เจียงเยว่ถงเงยหน้าขึ้นและเห็นฉินเฟยเปิดประตูเข้ามา ด้านหลังของเขาสะพายกระเป๋าสีดำใบใหญ่ ซึ่งดูใหญ่และหนักมาก ไม่รู้ว่ามีอะไรอยู่ข้างในนั้น

“ทำไมนายเพิ่งกลับมาตอนนี้? ในกระเป๋าพังๆ นั่นมีอะไรกัน? โยนมันทิ้งไปซะ!” เจียงเยว่ถงที่อยู่บนโซฟาเหลือบมองฉินเฟย และขมวดคิ้ว

เธอชอบความสะอาด กระเป๋านั้นทั้งพังทั้งสกปรก แต่ไอ้เวรนี่กลับวางมันลงบนโต๊ะน้ำชาตรงหน้าเธอโดยตรง

“ได้ยินมาว่านายออกไปทั้งวันไม่กลับมา คงไม่ได้ไปเก็บขยะหรอกนะ? ไปเอาขยะของใครมา?” โจวลู่เอ่ยเสียดสีอย่างปากร้าย

เมื่อได้ยินแบบนั้น ซุนเสี่ยวเจี๋ยที่อยู่อีกด้านก็ฝืนยิ้ม

ใบหน้าของเจียงเยว่ถงเปลี่ยนไปทันที เมื่อมองใกล้ๆ มันคือถุงขยะสีดำใบใหญ่จริงๆ ใบหน้าสวยๆ ของเธอเย็นชาขึ้นในทันใด "ฉินเฟย ตอนนี้นายยิ่งอยู่ยิ่งเละเทะขึ้นเรื่อยๆ แล้วนะ เข้าบ้านไม่ต้องถอดรองเท้าหรือไง? สกปรกมาก!"

ฉินเฟยวางถุงลงแล้วยืดตัวขึ้นก่อนจะถอนหายใจยาว เป็นความจริงที่ร่างกายของเขาไม่สะอาดเท่าไหร่ อีกทั้งถุงของเขาก็ไม่สะอาดด้วย แต่ว่าหลายปีมานี้งานบ้านทั้งหมดก็เป็นตนที่ทำความสะอาดไม่ใช่หรือไง?

ฉินเฟยไม่ได้โกรธอะไร เขาหยิบถ้วยบนโต๊ะมาแล้วดื่มไปสองสามคำ

ถ้วยนั้นเป็นของเจียงเยว่ถง

ดวงตางามของเจียงเยว่ถงแทบจะถลึงออกมา ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเยียบเย็นราวกับน้ำแข็ง!

หรือว่าฉินเฟยรู้แล้ว ว่าแม่ของตนต้องการให้หย่ากับเขา ดังนั้นก็เลยไม่สนใจอะไรอีกต่อไป?

ฉินเฟยวางถ้วยลงแล้วเดินไปที่เจียงเยว่ถง เขายิ้มและพูดว่า "ภรรยา บริษัทของคุณต้องการเงินสามล้านหยวนอย่างเร่งด่วนไม่ใช่เหรอ? ผม..."

“โอ๊ะ!” โจวลู่ที่อยู่ข้างๆ เอ่ยเยาะเย้ยและขัดจังหวะฉินเฟย เธอมองเขาอย่างเย้ยหยัน "ขยะก็คือขยะ สิ่งเดียวที่มีก็คือหนังหน้าหนาๆ ตัวเองเป็นขยะก็ต้องยอมรับ พี่ถงขาดเงินสามล้านหยวน แต่นายช่วยอะไรไม่ได้สักนิด ยังมีหน้ามาพูดเรื่องนี้อีก?”