ผมเป็นเขย(ผู้ไม่ธรรมดา) นิยาย บท 11

เมืองซงไห่หลายวันที่ผ่านมา ค่อนข้างไม่สงบ

ทุกคนต่างรู้ดี บริษัทบันเทิงที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งได้ย้ายมาที่เมืองซงไห่ ประธานยังอายุน้อยอย่างมาก และลึกลับอย่างมาก บริษัทโฆษณานับไม่ถ้วนมาที่หน้าประตู ขอความร่วมมือ

ใต้แบนเนอร์ว่านเซียง มูวีมีหลายโครงการ ไม่เพียงแต่ทำละครและภาพยนตร์เท่านั้น แต่ยังมีรายการวาไรตี้อีกสองรายการด้วย 《ฉันเป็นดาราดัง》และ《สุดยอดชายหญิง》 เพียงแค่สร้างหนังหนึ่งเรื่อง ทรัพยากรต่างๆ ที่จำเป็นมีเยอะอย่างมาก มีผู้ที่ให้ความร่วมมือมากมาย

ความร่วมมือมีเจรจาสำเร็จ และมีเจรจาไม่สำเร็จ แต่บริษัทบางส่วนเพียงแค่มีอำนาจนิดหน่อย ไม่มากก็น้อยล้วนแล้วได้รับความร่วมมือของโครงการบ้างเล็กน้อย

แต่ว่าเถ้าแก่ใหม่คนนี้ลึกลับเกินไปแล้ว ระดับสูงสุดที่ออกมาเจรจาเกี่ยวกับความร่วมมือคือเสิ่นเจียเหวินรองประธานของว่านเซียง มูวี จนถึงตอนนี้ล้วนแล้วไม่มีใครเคยเห็นประธานใหม่คนนี้ กระทั่งคนในบริษัทที่เคยเห็นประธานใหม่คนนี้ล้วนแล้วมีไม่มาก

แต่ว่า พวกเขาเพียงแค่แปลกใจเท่านั้น ประธานใหม่เป็นใครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับพวกเขา เพียงแค่เจรจาความร่วมมือสำเร็จก็พอแล้ว

เพียงแต่ มีคนมีความสุขบ้างมีคนทุกข์บ้าง!

ช่วงเย็นของวันถัดมา วิลล่าตระกูลเจียง คุณยายจัดประชุมฉุกเฉินอย่างกะทันหัน

คนในครอบครัวเกือบร้อยคน ในเวลานี้รวมตัวอยู่ด้วยกันทั้งหมด

“คุณยาย ว่านเซียง มูวีนี้ ทำเกินไปแล้ว!” เจียงเฉิงเย่ยิ่งคิดยิ่งโมโห โกรธจนใบหน้าแดงก่ำ : “ผมไปเจรจาความร่วมมืออย่างจริงใจ คาดไม่ถึงว่าพวกเขาจะขับไล่ผม! เห็นได้ชัดว่าว่านเซียง มูวีดูถูกตระกูลเจียงของพวกเรา!”

เจียงเฉิงเย่โกรธแน่นอน แม้ว่าจะมีบริษัทโฆษณาจำนวนมากที่เจรจาความร่วมมือไม่สำเร็จ แต่อย่างน้อยก็ได้เจอหน้าผู้รับผิดชอบ เป็นเพราะอิทธิพลและทรัพยกรทางบริษัทของพวกเขาไม่เพียงพอ หรือทั้งสองฝ่ายไม่พอใจกับการแบ่งผลประโยชน์ เลยทำให้ไม่ประสบความสำเร็จ

แล้วเขาล่ะ? ยังไม่ได้แสดงความแข็งแกร่งของตระกูลเจียงออกมาเลย ปรากฏว่าอีกฝ่ายขับไล่ตัวเองออกไปโดยตรง!

สิ้นสุดเสียงของเจียงเฉิงเย่ ลูกหลานของตระกูลเจียงพยักหน้าทีละคน แม้ว่าเจียงเฉิงเย่จะพูดด้วยน้ำเสียงของความโกรธ กลับเป็นความจริง เพราะว่าว่านเซียง มูวีมีอำนาจนี้ คนอื่นเขาดูถูกตระกูลเจียงจริงๆ ตระกูลเจียงทำได้แค่กล้าโกรธแต่ไม่กล้าพูด!

“พอได้แล้ว” คุณยายเจียงโบกมือ : “ฉันได้ยินมาว่า ประธานคนใหม่ของว่านเซียง มูวี เพิ่งอายุยี่สิบกว่าปี สามารถนั่งตำแหน่งแบบนี้ได้ แน่นอนว่ามีความสามารถ คนอื่นเขายังหนุ่มยังแน่น มีความเย่อหยิ่งเป็นทุน เพียงแต่ ในเมื่อมีบริษัทอื่นสามารถเจรจาความร่วมมือได้สำเร็จ อย่างนั้นบ่งบอกได้ว่าประธานคนนี้ ก็ไม่ใช่ว่าดูถูกบริษัทในซงไห่ของพวกเราทั้งหมด แม้ว่าทัศนคติของพวกเขาจะไม่ดี ยังคงต้องไปหาความร่วมมือกับพวกเขาต่อ”

“การเริ่มต้นของทุกสิ่งนั้นยากลำบาก เพียงแค่สามารถเอามาได้หนึ่งโครงการ นอกจากนี้ร่วมมือกันอย่างมีความสุข ในอนาคตจะต้องมีความร่วมมือมากขึ้นแน่นอน พวกเราไม่สามารถปล่อยโอกาสนี้หลุดไปได้ พวกคุณมีใครยินดีไปไหม?” ระหว่างที่คุณยายเจียงวิเคราะห์ เงยหน้ามองดูคนข้างล่าง

ทุกคนต่างพยักหน้า สิ่งที่คุณยายเจียงพูดนั้นสมเหตุสมผลอย่างมาก แต่ต่างมองหน้ากัน กลับไม่มีใครยินดีไปเจรจาความร่วมมืออีก คนอื่นล้วนแล้วขับไล่เจียงเฉิงเย่แล้ว ยังจะไปขอความร่วมมืออีก ใครจะยินดีไปอีกล่ะ?

เจียงเฉิงเย่เหลือบมองเจียงเยว่ถงที่มีใบหน้าเย็นชา จู่ๆก็เผยให้เห็นถึงรอยยิ้มของการเยาะเย้ย ลุกขึ้นพูด : “คุณยาย เอาแบบนี้ให้เจียงเยว่ถงไปลองดู? เธอแต่งงานกับสามีที่ไร้ค่าคนหนึ่ง แต่งงานมาสามปี ความอดทนต้องดีอย่างมากแน่นอน”

“เจียงเฉิงเย่ คุณ!” เจียงเยว่ถงเงยหน้าขึ้นทันที เธอรู้ว่าเจียงเฉิงเย่มักจะชอบหาเรื่อง ครั้งที่แล้วฉินเฟยทำให้เขาขุ่นเคือง คนถ่อยคนนี้เป็นคนที่จดจำความแค้นได้ดีจริงๆ!

“ผมทำไม?” เจียงเฉิงเย่เหลือบมองเจียงเยว่ถงหนึ่งที พูดเยาะเย้ย : “คุณก็เป็นคนของตระกูลเจียง บริษัทเครื่องแต่งกายที่คุณจัดการ ช่วงที่ผ่านมาขาดทุนตลอด คิดว่าผมไม่รู้เหรอ? บริษัทกำลังไปได้ไม่ดีก็แล้วไป ให้คุณออกแรงเพื่อตระกูลเจียงยังจะหาข้ออ้างต่างๆนาๆอีก?”

ระหว่างที่พูด เจียงเฉิงเย่วิ่งไปด้านข้างคุณยาย พูดประจบสอพอ : “ผมขอแนะนำให้มอบภารกิจเจรจาความร่วมมือนี้ให้เจียงเยว่ถงจัดการ ไม่ว่าจะพูดยังไงเธอถือได้ว่าเป็นทายาทของตระกูลเจียงของพวกเรา ประการแรกนี่คือการแสดงความเคารพนับถือต่อว่านเซียง มูวี ประการที่สอง ยังสะท้อนถึงความจริงใจและความอุตสาหะของพวกเราอีกด้วย คุณยาย คุณคิดว่ายังไง?”

คุณยายเจียงพยักหน้า ท่ามกลางลูกหลานหลายคนในครอบครัว เธอรักเจียงเฉิงเย่มากที่สุด ตอนนี้ได้ยินการวิเคราะห์ของเขา มองไปทางเจียงเยว่ถงทันที : “ถงถง ภารกิจนี้มอบให้เธอ พรุ่งนี้ไปเจรจาความร่วมมือที่ว่านเซียง มูวีตรงเวลา”

“คุณยาย ฉัน.....” เจียงเยว่ถงอ้าปาก สุดท้ายกัดริมฝีปากและก้มหน้าลง : “รับทราบ”

เมื่อเห็นเจียงเยว่ถงตอบตกลง คุณยายเจียงค่อยพยักหน้าอย่างพอใจ โบกมือ : “เอาล่ะ แยกย้ายกันได้แล้ว”

สิ้นสุดเสียง หลายร้อยคนลุกขึ้นทีละคนและจากไปอย่างรวดเร็ว ภายในใจของแต่ละคนพูดว่าโชคดีอย่างลับๆ โชคดีคนที่ถูกเลือกไม่ใช่พวกเขา

“คนไร้ค่า ใครให้เขาไปทำให้เจียงเฉิงเย่ขุ่นเคือง ตอนนี้ดีแล้วสินะ!” เสิ่นหัวลุกขึ้นด้วยใบหน้าที่เย็นชา ที่ปากยังคงอดไม่ได้ที่จะด่า : “คนไร้ค่า เป็นตัวซวยจริงๆเลย”

ช่วงเวลาประชุม เสิ่นหัวไม่พูดตลอด ท้ายที่สุดแล้วเธอเป็นคนว่างงานคนหนึ่ง สำหรับเรื่องของความร่วมมือระหว่างบริษัทเหล่านี้แล้วเธอก็แทรกแซงไม่ได้ ยิ่งกว่านั้น เธอเป็นแค่ลูกสะใภ้ของตระกูลเจียง ล้วนแล้วไม่ใช่คนหลักของตระกูลเจียง

“ที่บริษัทยังมีงาน ฉันขอไปบริษัทก่อน” สำหรับคำด่าของคุณแม่ เจียงเยว่ถงไม่ได้พูดอะไร

จากมุมมองของเธอ เรื่องนี้โทษฉินเฟยไม่ได้ด้วยซ้ำ เป็นเพราะเจียงเฉิงเย่เป็นคนคิดเล็กคิดน้อย