ผมเป็นเขย(ผู้ไม่ธรรมดา) นิยาย บท 12

“อ้อ หลังจากเลิกงานอยู่บ้านไม่มีอะไรทำ ก็เลยแวะมาดูบริษัท” ฉินเฟยแสร้งทำเป็นว่าพูดด้วยน้ำเสียงที่แข็งแกร่งและธรรมชาติ ยิ้มอย่างขมขื่น : “บางทีคนอื่นอาจจะไม่รู้ คุณน่าจะรู้ ผมยังมีจุดบกพร่องเยอะอย่างมาก”

“ใช่ แต่ประธานฉินเป็นประธานที่อายุน้อยที่สุด ฉลาดที่สุด และขยันที่สุดที่ฉันเคยพบมา ไม่น่าแปลกใจที่ประธานจางเลือกคุณ” เสิ่นเจียเหวินยิ้มที่มุมปาก เสน่ห์พิเศษของสาวเซ็กซี่ เผยออกมาทางใบหน้า

และประธานจางที่เธอพูดถึง แน่นอนก็คือจางจงเยว่

คำพูดของเสิ่นเจียเหวิน ในทางกลับกัน มันทำให้ฉินเฟยรู้สึกขมขื่นมากขึ้น ตัวเองพยายามมากขนาดนี้ สิ่งที่ได้มาคืออะไร?

“เริ่มดึกแล้ว ประธานฉินยังไม่ได้กินข้าวใช่ไหม? สามารถเชิญประธานฉินไปร่วมทานมื้อเย็นได้หรือไม่?” ปากเชอรี่น้อยของเสิ่นเจียเหวินเม้มปากเล็กน้อย และพูด : “เป็นการแสดงคำขอโทษสำหรับเรื่องครั้งที่แล้ว”

เสิ่นเจียเหวินมีจิตใจที่ละเอียดอ่อน เธอสามารถมองออกได้ว่าฉินเฟยใจลอย แต่คนฉลาดจะไม่ถามมาก

“ครั้งที่แล้วอะไร? ผมลืมไปแล้ว” ฉินเฟยส่ายหน้า โยนความทุกข์และความสับสนภายในใจทิ้ง มองไปทางเสิ่นเจียเหวินอีกครั้ง ยิ้มหนึ่งที : “คำพูดนี้น่าจะเป็นผมมากกว่าที่ต้องพูด สามารถเชิญประธานเสิ่นไปร่วมทานมื้อเย็นได้หรือไม่ พอดีเลยจะได้ขอคำชี้แนะเกี่ยวกับเรื่องบางส่วนของบริษัท”

มุมปากของเสิ่นเจียเหวินยกขึ้นเล็กน้อย : “แน่นอนได้อยู่แล้ว”

หมู่บ้านเทียนหลัน

“คุณแม่ เกิดอะไรขึ้น? ฉินเฟย......ทำไมของของเขาถึงไปอยู่ข้างนอกทั้งหมด?” หลังจากที่เจียงเยว่ถงทำโอทีเสร็จกลับถึงบ้าน มองคุณแม่ด้วยความตะลึง ขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ความหมายของแม่เธอยังไม่เข้าใจอีกเหรอ? แน่นอนฉันต้องการขับไล่ฉินเฟยออกไป ฉันไม่อนุญาตให้เธอแต่งงานกับคนไร้ค่าแบบนี้ไปตลอดชีวิต ในเมื่อเธอใจอ่อน อย่างนั้นคนเลวแบบนี้ฉันจะเป็นแทนเอง!” เสิ่นหัวเดินออกมาจากห้องครัว พูดด้วยน้ำเสียงที่แน่วแน่

“แม่!”

เจียงเยว่ถงตะโกนหนึ่งที เธอเคยคิดที่จะหย่าจริงๆ นอกจากนี้ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวที่คิด แต่ว่า.....

“แม่คุณอาจจะไม่รู้ เมื่อวานฉินเฟยเพิ่งยืมเงินห้าล้านจากเพื่อนมาให้ฉัน เพื่อทดแทนเงินส่วนที่ว่างของบริษัทของฉัน พวกเราทำแบบนี้ได้ยังไง?” เจียงเยว่ถงรีบพูด เธอไม่ใช่คนที่เนรคุณ แบบนี้จะให้เธอเผชิญหน้าฉินเฟยได้อย่างไรในอนาคต

“ห้าล้านแล้วเก่งเหรอ? นอกจากนี้เขายังเป็นการยืมมา ไม่ใช่เงินที่เขาหามาด้วยตัวเองสักหน่อย!” เสิ่นหัวเริ่มโกรธแล้ว น้ำเสียงก็เพิ่มขึ้นหลายระดับเช่นกัน : “ลูกสาว เธอคิดให้ดี หลังจากที่เธอแต่งงานกับฉินเฟย ถูกคนอื่นดูถูกและดูหมิ่นมาเท่าไหร่แล้ว? แต่งงานมาสามปี พวกเราให้เขากิน ให้เขาใส่ ตอนนี้เขายืมเงินมา ก็ถือว่ามีจิตใจอยู่บ้าง ถือว่าเขารู้จักตอบแทนบุญคุณ ถือว่าบ้านของพวกเรากับเขาหายกันแล้ว อย่างน้อยๆเธอหาเงินได้แล้วค่อยเอาไปคืนเขาก็พอแล้ว ตอนนี้ฉันเพียงแค่ต้องการให้เธออยู่ห่างจากเขา ถอยห่างจากคนไร้ค่าคนนี้!”

“แม่!” เจียงเยว่ถงกัดริมฝีปาก

“ไปแล้วก็ไม่เป็นอะไร คืนนี้แม่ทำอาหาร เต็มไปด้วยอาหารอร่อยๆหนึ่งโต๊ะ” เสิ่นหัวไม่รู้คิดอะไรอยู่ หัวเราะและพูด

เจียงเยว่ถงเงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจ ดูเหมือนว่าหลังจากที่ฉินเฟยมาถึงบ้านหลังนี้ อยู่ที่บ้านแม่ไม่เคยเข้าห้องครัวเลย

“ใช่แล้ว โจวเซี่ยงเฉียนโทรศัพท์มาหาฉันแล้ว บอกว่าเพียงแค่พวกเธอแต่งงานกัน เขาจะมอบสินสอดทองหมั้นให้ครอบครัวเราสิบล้าน ฉันตอบตกลงไปแล้ว ถ้าหากภายในใจของเธอรู้สึกผิด ถึงเวลานั้นก็เอาเงินห้าล้านไปคืนคนไร้ค่าคนนั้น” เสิ่นหัวเปิดปากพูดอีกครั้ง : “อีกสองวันเป็นวันเกิดของคุณยายของเธอ เซี่ยงเฉียนบอกว่าเขาเตรียมของขวัญชิ้นใหญ่ให้คุณยาย ในวันนั้นจะพูดเรื่องแต่งงานกับตระกูลเจียงของพวกเรา”

“แม่! อะไรคือตอบตกลง? คุณตัดสินใจแทนฉันแบบนี้ได้อย่างไร?” เจียงเยว่ถงตะลึงอยู่กับที่ จู่ๆก็ตะโกนอย่างไม่เต็มใจ

โจวเซี่ยงเฉียนไม่เลวจริงๆ เมื่อเทียบกับฉินเฟยเขามีความสามารถมากกว่า หลายปีมานี้ ไม่เพียงแต่หลงใหลตัวเอง The chanrm of heavenที่มอบให้ชุดนั้นก็ทำให้ตัวเองหวั่นไหวไม่น้อยเช่นกัน

แต่เธอยังคงไม่อยากตอบตกลง และสิ่งที่เธอทำให้เธอรำคาญที่สุดคือ คาดไม่ถึงว่าคุณแม่จะขับไล่ฉินเฟยลับหลังตัวเอง กระทั่งยังตอบตกลงเรื่องแต่งงานของตัวเองกับโจวเซี่ยงเฉียน

“ตุงตุง......”

เสิ่นหัวเตรียมจะพูด ในเวลานี้ประตูห้องมีคนมาเคาะ

เจียงเยว่ถงตะลึง ยังคิดว่าฉินเฟยกลับมาแล้ว รีบไปเปิดประตู อึ้งอยู่กับที่ทันที

ก่อนอื่นสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้าคือ เป็นช่อกุหลาบแดงสดสวยงามเก้าสิบเก้าดอก แน่นอนคนที่มอบดอกไม้ไม่ใช่ฉินเฟย แต่เป็นโจวเซี่ยงเฉียน

โจวเซี่ยงเฉียนของวันนี้ แต่งตัวดีอย่างมาก สวมชุดสูทและรองเท้าหนัง ผูกเนกไท เห็นได้ชัดว่าเป็นทางการและมีจิตวิญญาณอย่างมาก บนใบหน้าของเขามีรอยยิ้มเล็กน้อย มองดูเจียงเยว่ถงที่มีความตะลึงเล็กน้อย ใบหน้าที่ละเอียดอ่อนและสวยงามนั้น ในดวงตาเต็มไปด้วยความรัก : “เยว่ถง มอบให้คุณ”

“คุณ.....โจวเซี่ยงเฉียน คุณมาได้ยังไง.....” ใบหน้าของเจียงเยว่ถงสับสน ร่างกายที่บอบบางอดไม่ได้ที่จะถอยหลังหนึ่งก้าว มองไปทางห้องครัว เข้าใจได้ทันที

แม่เป็นคนจัดการแน่นอน เชิญให้โจวเซี่ยงเฉียนมา

“ฮ่าฮ่า เซี่ยงเฉียนมาแล้วใช่ไหม” เสิ่นหัวก็ได้ยินเสียงภายในห้องเช่นกัน ออกมาจากห้องครัวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม เหลือบมองดูโจวเซี่ยงเฉียนที่เปร่งประกายในชุดสูทที่ยืนอยู่หน้าประตู ในดวงตาเต็มไปด้วยความสุข

เมื่อเทียบกับฉินเฟยที่แต่งตัวยากจนและยากจน เทียบกับโจวเซี่ยงเฉียนที่อยู่ตรงหน้าแล้ว อย่างกับราวกับฟ้ากับดิน เสิ่นหัวยิ่งมองยิ่งมีความสุข : “อย่าเอาแต่ยืนอยู่ข้างนอก รีบเข้ามาได้แล้ว!”