ผมเป็นเขย(ผู้ไม่ธรรมดา) นิยาย บท 71

จิตใจของฉินเฟยอยู่ในความสับสนวุ่นวาย ได้แต่กำลังลังเลว่าจะเป็นคนหรือสัตว์เดรัจฉาน！

ขงจื๊อกล่าวไว้ว่า: การขโมยอาหารก็เหมือนสัตว์ร้าย แต่ถ้ามีหญิงสาวสวยอยู่ต่อหน้าคุณ ถ้าคุณไม่กินมัน คุณก็ไม่ดีไปกว่าสัตว์เดรัจฉาน！

ฉินเฟยพยักหน้า แล้วยิ่งรู้สึกว่าคำพูดของขงจื้อมีเหตุผล

“ติ๊งต่อง”

เวลานี้เอง รูปโปรไฟล์ของเสิ่นเจียเหวินก็สั่นไหวอยู่หลายครั้ง“หลิวป๋อเหวินเป็นคนพาล หลายวันมานี้นายจะต้องดูแลตัวเองให้ดีนะ วันนี้โชคดีที่มีนาย แต่ว่านะฉันไม่พูดขอบคุณหรอกนะ หึ เพราะนายแตะอั๋งฉันไปทั้งตัวแล้ว”

เมื่อเห็นเสิ่นเจียเหวินส่งข้อความมา ฉินเฟยก็หน้าแดงอีกครั้ง

รูปโปรไฟล์ของเสิ่นเจียเหวินเหมือนกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ทำแก้มป่องปากบูดเบี้ยวผมเปียท่าทางเหมือนคนกำลังโกรธอย่างน่ารัก เป็นการยากที่จะจินตนาการว่าบุคคลในวีแชท เป็นผู้หญิงมืออาชีพที่เซ็กซี่และมีเสน่ห์

โดยเฉพาะชื่อเล่นวีแชทของเธอทำให้ฉินเฟยยิ่งรู้สึกขำ——ชิงอีคนขี้เซา！

จะเห็นได้ว่าผู้หญิงคนนี้ชอบนอนเพียงใด แต่เมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ถ้าไม่นอนจะมีรูปร่างหน้าตาสวยขนาดนี้ได้อย่างไร และสิ่งที่กินเข้าไปมันไปอยู่ที่ไหน

ทั้งๆที่เซ็กซี่มีเสน่ห์ แต่กลับมีด้านที่น่ารัก ฉินเฟิยไม่รู้จริงๆว่าจะเวทนาสงสารหญิงสาวที่ชีวิตขมขื่นผู้นี้อย่างไร

ฉินเฟยเดินไปตามถนนนอกชุมชนชั่วขณะ จากนั้นเขาก็ระงับความร้อนที่แผดเผาในใจของเขาได้ เสิ่นเจียเหวืนไม่เหมือนกับเจียงเยว่ถง เธอสามารถอยู่นิ่งๆไม่ขยับ ขณะที่ตนเองรังแกเธออยู่ แต่เจียงเยว่ถงไม่อาจทำได้ ถ้าสัตว์ร้ายในกายของเขาไม่อาจระงับควบคุมได้ แล้วกลับไปทำท่ามือไม้อยู่ไม่สุขกับเจียงเยว่ถง

เขาไม่เคยลืมเขาไปสัมผัสโดนของที่ไม่ควรสัมผัส และก็ถูกเจียวเยว่ถงถีบจนตกเตียง

เมื่อคิดถึงจุดนี้ ฉินเฟยก็รีบหาเบอร์โทรศัพท์ของเจียวเยว่ถง แล้วโทรออกทันที

เสียงโทรศัพท์ดังอยู่หลายครั้ง ฉินเฟยได้ยินเจียงเยว่ถงพูดด้วยน้ำเสียงกระวนกระวายใจ

“หึๆ เมียจ๋ามีอะไรหรอครับ？”ฉินเฟยพยายามทำให้น้ำเสียงเป็นธรรมชาติที่สุด

“นายทำอะไรลงไป？”เสียงของเจียงเยว่ถงที่อยู่ปลายสายรู้สึกโกรธเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเธอรู้สึกไม่พอใจที่ฉินเฟยตัดสายไป

“ผมกำลังออกกำลังกาย”ฉินเฟยกล่าว ด้วยความตื่นเต้น เจียงเยว่ถงมาถึงก็ถามว่าเขาอยู่ไหน ทำให้หัวใจที่รู้สึกกังวลใจยิ่งรู้สึกกลัวมากยิ่งขึ้น เขาคิดในใจว่าตนพึ่งเตรียมจะแอบแซ่บกับคนอื่น คงไม่ได้ถูกเมียจับได้หรอกนะ？

“ตอนนี้ฉันอยู่ที่ซูเปอร์ นายยังไม่ได้กินอะไรใช่ไหม คืนนี้จะกินอะไรล่ะ？”

หลายวันมานี้ฉินเฟิยเอาแต่ออกกำลังกาย ในหลายๆครั้งจะออกกำลังกายจนดึกดื่น จุดนี้เจียงเยว่ถงรู้ดี เมื่อได้ยินเขาอธิบายจึงไม่โกรธอีก เพียงแต่น้ำเสียงยังคงเรียบเฉย

เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ ฉินเฟยกลับเบิกตากว้าง อ้าปากค้าง ตอนนี้ยังไม่ถึงหนึ่งทุ่มเลยนะ จากลักษณะนิสัยการทำงานของเจียงเยว่ถงในหลายวันที่ผ่านมาเธอมักจะทำโอทีไม่ใช่หรอ ทำไมถึงไปซูเปอร์ได้ล่ะ？อีกทั้ง ตกลงผู้หญิงคนนี้เป็นอะไร？ถามตนว่าอยากกินอะไร？หรือเธอจะลงมือทำอาหารให้เขากิน？

โอ้โห พระอาทิตย์ขึ้นมาจากทิศตะวันตกแล้ว แต่งงานมาสามปี ผู้หญิงคนนี้ไม่เคยเข้าครัวเลยแม้แต่ครั้งเดียว คาดว่าประตูห้องครัวอยู่ไหนเธอคงลืมไปแล้ว ถึงแม้จะตกใจ แต่ฉินเฟยก็รู้สึกดีใจมาก รู้สึกความมีความสุขมาก

หลังจากสามปีแห่งความยากลำบาก วันของตัวเองก็มาถึงแล้ว ？

“ช่างเถอะ ฉันซื้อเองแล้วกัน”ไม่รอให้ฉินเฟยตอบกลับ เจียงเยว่ถงก็พูดประโยคหนึ่งแล้วตัดสายไป

ไกลออกไปประมาณห้ากิโลเมตรมีซูเปอร์ขนาดใหญ่เจียงเยว่ถงที่สวมชุดกระโปรงทำงานถึงกับขมวดคิ้ว เมื่อมองดูผักและเนื้อสัตว์ที่อัดแน่นอยู่ตรงหน้า ด้วยความกังวล

ตั้งแต่เล็กจนถึงโตเธอยังไม่เคยเข้าครัวเลยแม้แต่ครั้งเดียว แต่หลังจากที่แต่งงานมาหลายวันก็มีแต่ฉินเฟยเป็นคนซื้อของในบ้าน เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าควรซื้ออะไร ดังนั้นหลังจากที่เดินไปรอบหนึ่งพึ่งนึกได้ว่าต้องโทรสอบถามฉินเฟย

ที่แท้เธออยากจะโชว์ฝีมือปลายจวักของตัวเองเพื่อเป็นรางวัลให้กับผู้ชายคนนี้ แต่ตาบ้านี่กลับไม่พูดอะไรสักคำ

เจียงเยว่ถงส่ายหัวไปมา แล้วพูดในใจ：ช่างเถอะ ในเมื่อมาแล้ว งั้นก็ซื้ออย่างละนิดอย่างละหน่อยแล้วกัน แบบนี้ไม่ว่าไอ้หมอนี่จะชอบกินอะไรก็จะได้กินทั้งหมด

มือเล็กๆของเจียงเยว่ถงผลักรถเข็นไปตรงหน้า เข้าไปสู่กลุ่มฝูงชนบรรดาป้าๆ เริ่มซื้อผักครั้งใหญ่เป็นครั้งแรกของชีวิต……

หลังจากเดินออกจากชุมชนหมิงเจียฮุ่ย ฉินเฟยก็พึ่งสังเกตเห็นว่าไม่ไกลจากหมู่บ้านเทียนหลันมีถนนสองเส้น

“ติ๊งต่อ……”เวลานี้เอง ชิงอีคนขี้เซาส่งข้อความมาอีกครั้ง

ฉินเฟยเปิดข้อความอ่านด้วยความประหลาดใจ

“คืนนี้ฉันอาบน้ำไม่ได้จริงๆ？แต่ถ้าไม่อาบฉันก็รู้สึกไม่สบายตัว”เสิ่นเจียเหวินพูดจบ ด้านหลังก็มีตัวอิโมจิน่าสงสาร

ฉินเฟยตอบกลับอย่างทำอะไรไม่ได้“ถ้าเธออาบน้ำจะต้องใช้น้ำร้อนแน่ ถือซะว่าเป็นการประคบร้อน ซึ่งจะทำให้ข้อเท้าของเธอบวมขึ้น”

“งั้นฉันก็ยื่นเท้าออกไปนอกอ่างก็พอแล้วหนิ？”

ฉินเฟย“……”

ฉินเฟยพูดไม่ออก จึงพิมพ์ไปสี่คำ“ฉลาดจริงๆ！”

“ฉันไม่สนใจหรอก ฉันถอดเสื้อผ้าแล้ว”