พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก นิยาย บท 11

เบียงก้าเดินกลับขึ้นไปชั้นบน

พนักงานทำความสะอาดกำลังเก็บกวาดห้องพักของเธออยู่

เบียงก้าค้อมศีรษะให้พนักงานทำความสะอาดอย่างสุภาพ ก่อนจะเดินไปยังตู้เสื้อผ้า เธอเปิดมันออกแล้วหยิบเสื้อผ้าที่เธอรีดเมื่อคืนออกมา

พนักงานสาวทำความสะอาดได้อย่างรวดเร็ว

ตอนที่เบียงก้าล้างหน้าล้างตาเสร็จแล้ว ทุกร่องรอยที่ลุค ครอว์ฟอร์ดทิ้งไว้ในห้องก็ถูกปัดกวาดจนเกลี้ยง

เธอถอนหายใจอย่างโล่งอก

สิบนาทีที่แล้ว ฌองส่งข้อความถึงเธอ “เบียงก้า ทีมของพี่ทำโครงการเสร็จหมดแล้วนะ พี่กำลังจะไปเมืองเอชบ่ายนี้ แล้วพรุ่งนี้เป็นวันหยุดพอดีด้วย พี่ว่าจะไปหาเธอที่โรงแรมสักหน่อย”

เบียงก้าส่งข้อความกลับไป “ยอดไปเลยค่ะ เดี๋ยวฉันจะส่งที่อยู่ของโรงแรมไปให้นะ”

ไม่รู้ว่าทำไม ตอนที่เธอมองไปรอบ ๆ ห้องที่ลุค ครอว์ฟอร์ดใช้เวลาอยู่ในนี้ทั้งคืนด้วยความรู้สึกผิดเล็ก ๆ ในใจ

ตอนที่พนักงานทำความสะอาดห้องเสร็จ เธอเห็นว่าเบียงก้ายืนนิ่งงันพร้อมด้วยสีหน้าดูบึ้งตึงและว้าวุ่นใจ

“เรียบร้อยแล้วค่ะ” พนักงานทำความสะอาดกล่าวด้วยรอยยิ้มพร้อมถุงขยะในมืออยู่หน้าประตู

เบียงก้าดึงสติตัวเองกลับมาอย่างรวดเร็ว “ขอบคุณมากนะคะ”

“ดิฉันวางชุดชั้นในที่ใช้แล้วไว้ในลิ้นชักเล็ก ๆ ในตู้เสื้อผ้านะคะ” พนักงานทำความสะอาดกล่าวเสริม

“ชุดชั้นในเหรอคะ?” เบียงก้าสับสน

เธอจำไม่เห็นได้ว่าตัวเองทิ้งชุดชั้นในใช้แล้วไว้อย่างนั้น

“ชุดชั้นในชายค่ะ ของสามีคุณใช่ไหมคะ? ดิฉันเจออยู่ตรงตะกร้าผ้าในห้องน้ำค่ะ”

พนักงานทำความสะอาดกล่าวด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะหมุนตัวเดินออกจากห้องไป

เบียงก้าชะงัก

ชุดชั้นในชาย? ของสามีฉันน่ะเหรอ?

ใบหน้าของเธอกลายเป็นแดงระเรื่อ เบียงก้าเม้มปากพลางสูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่ ใบหน้าของเธอร้อนวูบวาบ ไม่รู้ว่าจะจัดการกับชุดชั้นในนี้อย่างไรดี

เธอคงไม่ต้องส่งคืนเขาหรอกใช่ไหม?

ช่างมันเถอะ… โยนทิ้งไปน่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด

คงไม่ใช่ว่าเจ้านายของเธอจะคิดถึงชุดชั้นในตัวนี้หรอกนะ

เบียงก้าส่ายหน้า นี่คือสิ่งที่เธอคิดในหัวอย่างนั้นเหรอ?

ต้องขอบคุณเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นมา

เป็นสายเรียกเข้าจากซู คาร์เตอร์

“ไงคะ ซู” เบียงก้ารับสายแล้วตอบกลับไป

“เธอรับประทานอะไรรึยังคะ? เบียงก้า ถ้ายังไม่ได้รับประทานอะไร ก็ทานเสียนะ เราจะเจอกันที่บันไดหลังอาหารเช้าสิบนาที มีประชุมที่เธอต้องเข้าร่วมอยู่ด้วยนะะ”

“ได้จ่ะ เจอกันที่บันไดในอีกสิบนาทีนะ” เบียงก้ากังวลว่าจะถูกโยนงานพี่เลี้ยงเด็กให้ทำอีกครั้ง

เบียงก้าชอบลานี่กับเรนนี่มาก แต่อย่างไร งานก็คืองาน

ตอนที่เธอได้รับเงินเดือนจากบริษัท ที คอร์ปอเรชั่น เธอต้องการที่จะเป็นส่วนหนึ่งของบริษัท ในขณะเดียวกันเธอก็ต้องการเรียนรู้และพัฒนาตัวเอง

และนั่นเป็นสิ่งที่พ่อของเธอต้องการเช่นกัน

เมื่อนึกถึงพ่อ ปฏิกิริยาของเธอก็เปลี่ยนไป

เจนนิเฟอร์ ลี เป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างสวย และยิ่งได้รู้ความจริงที่ว่าอายุของเธอปาเข้าไปเกือบห้าสิบปีแล้ว นั่นแสดงว่าสมัยยังเป็นสาว เธอคงสวยหยาดเยิ้มเป็นแน่