พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก นิยาย บท 145

ลุคยืนอยู่ที่ประตู

เบียงก้าไม่แน่ใจว่าชายผู้นั้นจงใจยืนขวางทางเธอรึเปล่า เนื่องจากร่างของเขาได้ขวางกั้นทางเข้าออกอยู่ที่ประตู...

อลิสันยังคงนั่งนิ่งอยู่บนโซฟา เธอปล่อยให้ครอบครัวแทนเนอร์พูดในสิ่งที่พวกเขาต้องการ เธอรู้ว่าพี่สะใภ้ของเธอต้องการจะพูดอะไร ในขณะที่ทางด้านของครอบครัวครอว์ฟอร์ดนั้นมีผู้อาวุโสครอว์ฟอร์ดที่อยู่ที่นี่ด้วย

เธอจึงไม่สามารถพูดอะไรได้

ทันใดนั้น เมื่อลูกชายของเธอซึ่งเป็นหัวหน้าครอบครัวเดินเข้ามา

ทุกคนที่อยู่ภายในห้องนั่งเล่นต่างก็นิ่งเงียบโดยไม่มีใครพูดอะไร

อลิสันไม่ต้องการทำให้เรื่องมันยืดเยื้ออีกต่อไป เพราะไม่มีใครต้องการกำจัดเบียงก้าไปมากกว่าเธออีกแล้ว

เธอทนไม่ได้อีกต่อไป เธอลุกขึ้นจากโซฟาและเดินไปที่ประตูเพื่อพาบลองช์ออกไปในขณะที่เธอพูดกับคนสองคนที่ยืนขวางทางอยู่ตรงประตูว่า “ไปนั่งลงซะ อีกเดี๋ยว ซาเวียร์ก็คงจะกลับมาแล้ว”

“คุณปู่โทรหาผมมีเรื่องอะไรรึเปล่า?” เสียงที่สงบของลุคดังขึ้น เขาเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นและนั่งลงตรงโซฟาตามที่แม่เขาบอก

เมื่อเขาเคลื่อนตัว ร่างที่สูงสง่าของเขาก็เว้นช่องว่างที่ตรงประตูในขณะที่เขาเดินเข้ามา

การกระทำของเขาแสดงให้เห็นว่าเธอสามารถจากไปได้

เบียงก้าก้มหน้าลงในขณะที่เธอคว้าประตูลูกบิด จากนั้น ก็ผลักประตูและเดินออกไป

…

มีเพียงครอบครัวครอว์ฟอร์ดและครอบครัวแทนเนอร์ ที่อยู่ภายในห้องนั่งเล่นในเวลานี้

คุณนายแทนเนอร์ระงับอารมณ์ไว้ไม่ได้อีกต่อไป เธอพูดจากระแทกแดกดันต่อหน้าทุกคนที่อยู่ภายในห้อง “ฉันเองก็อายุปูนนี้แล้ว ผ่านร้อนผ่านหนาวมามากมาย ฉันเห็นผู้คนมาหลายประเภทและสามารถบอกได้ว่าใครเป็นยังไง แต่ฉันต้องยอมรับจริง ๆ ว่าตัวเองตาบอด!”

แดเนียลไม่รู้ว่าทำไมจู่ ๆ ภรรยาของเขาถึงพูดเช่นนั้น

คุณนายแทนเนอร์เอ่ยถึงลูกชายของเธอที่ยังไม่กลับมา “พวกคุณเองก็รู้ว่าแฟนเก่าของซาเวียร์เป็นผู้หญิงประเภทไหน เธอเป็นผู้หญิงที่ถูกซุบซิบนินทาอยู่ตลอดเวลา แต่ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่า ผู้หญิงที่ดูไม่มีพิษมีภัยอย่างบีที่จู่ ๆ ก็ปรากฏขึ้น จนทำให้ซาเวียร์หลงรักเธอจนถอนตัวไม่ขึ้น ซาเวียร์พบกับเธอได้เพียงแค่ไม่กี่วันเท่านั้น แต่เธอสามารถเกลี้ยกล่อมให้ลูกชายของฉันแต่งงานกับเธอจนได้…”

ผู้อาวุโสครอว์ฟอร์ดเงยหน้าขึ้นมอง “เธอกำลังจะบอกว่า ลูกชายของเธอเป็นคนเสียเปรียบอย่างนั้นเหรอ?”

“ถ้าไม่ใช่แล้วจะอะไรอีก-” คุณนายแทนเนอร์มองดูผู้อาวุโสครอว์ฟอร์ดอย่างขมขื่น แต่ก่อนที่เธอจะพูดจบ แดเนียลก็หยุดเธอไว้

คุณนายแทนเนอร์ไม่มีทางเลือกอื่น เธอหยุดและกลืนคำพูดกลับลง

ผู้อาวุโสครอว์ฟอร์ดเหลือบมองหลานชายของเขาที่ดูไร้อารมณ์กับเรื่องนี้ “ลุค นายรู้ไหมว่าบีแต่งงานกับซาเวียร์?”

บลองช์จ้องไปที่พ่อของเขา...

ในเวลานั้น แม่บ้านของแทนเนอร์ได้ชงชาและรินชาลงในถ้วยให้กับทุกคนด้วยความเคารพ

ลุคมองดูชาตรงหน้าแต่ก็ไม่ได้ดื่มลงไป เขาจุดบุหรี่สูบและพูดว่า “คุณปู่ของบีหายตัวไปโดยไม่บอกไม่กล่าวเมื่อไม่นานมานี้ ผมกับบีจึงกลับไปตามหาเขาที่บ้านเกิดและเราก็ได้โทรแจ้งตำรวจเช่นกัน เรานอนด้วยกันในคืนก่อนวันแต่งงานของเธอ”

เมื่อชายชราได้ยินเช่นนั้น ดวงตาของเขาก็เบิกกว้าง...

เมื่อแดเนียลได้ยินคำพูดของหลานชาย เขาก็ต้องตกตะลึง...

คนหนึ่งเป็นลูกชาย อีกคนหนึ่งเป็นหลานชาย นี่มันเรื่องอะไรกัน?

ลุคสูบบุหรี่และกล่าวต่อ “ผมเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าทำไมบีถึงรีบแต่งงานในตอนที่คุณปู่ของเธอหายตัวไปและยังหาไม่พบ”

ชายชราวางถ้วยน้ำชาลง เขาไม่มีอารมณ์จะดื่มชาต่อไป

“แล้วหนูบีเจอคุณปู่ของเธอแล้วรึยัง?”

“หลังจากคืนที่เธอแต่งงาน ก็มีคนพบคุณปู่และถูกพาตัวไปส่งที่โรงพยาบาล” ลุคเหลือบมองไปที่ชายชราในขณะที่อธิบายเรื่องราว เห็นได้ชัดว่าเขาจงใจเปิดเผยข้อมูลบางอย่างเพื่อให้ทุกคนได้รับรู้

เขาเชื่อว่าคุณลุงและคุณป้าของเขาฉลาดพอ พวกเขาตามเช็ดล้างให้ซาเวียร์มานานนับสิบปี ดังนั้นพวกเขาจะต้องรู้ดีว่าลูกชายของเขาทำอะไรลงไป

จนถึงตอนนี้ ลุคไม่ต้องการทำให้เรื่องราวใหญ่โต เขาเพียงต้องการเตือนและชี้แจงกับคนเหล่านี้ให้กระจ่าง

ก่อนหน้านี้เมื่อเห็นว่าเบียงก้าถูกรังแก แต่เธอกลับเก็บทุกอย่างและกลืนความโกรธเอาไว้เพียงลำพัง ลุคจึงทนไม่ได้อีกต่อไป

คุณนายแทนเนอร์ยังคงตกใจด้วยมือที่สั่นเทา

“ฉันคิดว่าสถานการณ์ชัดเจนแล้ว ฉันหวังว่าพวกเธอจะสั่งสอนลูกชายของตัวเองและทำเรื่องนี้ให้ชัดเจนกับหนูบีเหมือนที่พวกเราได้รับรู้” ผู้อาวุโสครอว์ฟอร์ดหยิบไม้เท้าและพยุงตัวเองขึ้นยืนด้วยใบหน้าที่เย็นชา

แดเนียลเดินไปส่งครอบครัวครอว์ฟอร์ด

คุณนายแทนเนอร์ไม่ได้ตามพวกเขาออกไป

แม่บ้านที่ยืนอยู่ตรงประตูทางเข้าห้องครัวเองก็ไม่กล้าเข้ามาเก็บโถชาที่อยู่บนโต๊ะในเวลานี้

...

เมื่อครอบครัวครอว์ฟอร์ดกลับไปแล้ว แดเนียลที่ยืนอยู่ตรงประตูเป็นเวลานาน ก็หันหลังแล้วเดินกลับเข้าบ้าน

เมื่อเขาเข้ามาในบ้าน แดเนียลก็ชี้ไปที่โทรศัพท์และพูดขึ้นว่า “โทรตามลูกชายตัวดีมันกลับบ้านมาเดี๋ยวนี้! บอกมันว่าฉันตายแล้ว บอกให้มันกลับมาจัดการศพของฉันเดี๋ยวนี้!”

คุณนายแทนเนอร์รีบโทรหาลูกชายทันที

หลังจากที่โทรหาลูกชายของเธอเรียบร้อยแล้ว เธอก็ไม่กล้ายั่วยุแดเนียลอีกต่อไป เธอนั่งลงบนโซฟาอย่างประหม่าและคิดว่าจะแก้ปัญหาได้อย่างไร

ผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมง

มีเสียงรถมาจอดที่ด้านนอก และในไม่ช้าใครบางคนก็เดินเข้ามา

เพร้ง!

ทันทีที่ซาเวียร์เดินเข้าประตูมา พ่อของเขาก็โยนถ้วยน้ำชาใส่อย่างเต็มแรง

มันเป็นโถชาราคาแพงที่พ่อของเขาขอให้ญาติซื้อมาตอนที่เดินทางไปต่างประเทศเพื่อนำกลับมาให้กับพ่อของเขาโดยเฉพาะ และซาเวียร์เองก็รู้ว่าโถชาใบนี้มีราคาแพงแค่ไหน

พ่อของเขาเขวี้ยงถ้วยน้ำชาอย่างโกรธแค้น

โถชาที่กระแทกลงบนพื้นแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ และกระจัดกระจายไปทั่ว

เขารับรู้ได้ว่าพ่อของเขาโกรธมากเพียงใด

“ลูกทำอะไรลงไป? เข้ามาอธิบายให้พ่อของลูกฟังว่าทำไมบีถึงแต่งงานกับลูกเดี๋ยวนี้” คุณนายแทนเนอร์ลากสามีที่กำลังหงุดหงิดของเธอมานั่งลง

ซาเวียร์ขมวดคิ้ว “แม่หมายความว่ายังไงที่ถามว่าทำไมบีถึงแต่งงานกับผม? มันจะมีเหตุผลอะไรอีกถ้าไม่ใช่เพราะความรัก?”

“ไอ้ลูกเนรคุณ!” แดเนียลไม่สามารถควบคุมความโกรธได้

“ครอบครัวครอว์ฟอร์ดบอกอะไรกับพ่อแม่กันแน่?” ซาเวียร์นั่งลงบนโซฟาและหยิบโถชารินให้ตัวเองอย่างสบายใจ “พวกเขาบอกด้วยรึเปล่าว่าคุณปู่ของเบียงก้าหายตัวไปเพราะผม? และที่ผมทำเรื่องพรรค์นั้นลงไปก็เพื่อข่มขู่ให้เบียงก้าแต่งงานกับผม?”

“แกยอมรับแล้วใช่ไหม?” แดเนียลโกรธมากจนหน้าแดงก่ำ เขาหยิบถ้วยชาขึ้นมาและพยายามจะขว้างใส่ลูกชายของเขาอีกครั้ง

“ใจเย็น ๆ วางลงก่อน” คุณนายแทนเนอร์รีบเข้ามาหยุดสามีด้วยความตื่นตระหนก “คุณให้โอกาสเขาพูดก่อนได้ไหม?”

ซาเวียร์ยกถ้วยชาขึ้นจิบ จากนั้นเขาก็วางถ้วยชาลงและมองไปที่พ่อของเขา "ผมไม่ได้ลักพาตัวคุณปู่ของเบียงก้ามานะและผมก็มั่นใจว่าใครก็ตามที่เป็นคนทำจะต้องถูกจับกุมในไม่ช้า แต่ผมเพียงแค่ใช้ประโยชน์ในเรื่องคุณปู่ของเธอที่กำลังตกอยู่ในอันตรายเพื่อบังคับให้เธอเป็นภรรยาของผมก็เท่านั้น"

“ไอ้ลูกบ้า!”

แดเนียลกำลังจะลุกขึ้นไปทุบตีลูกชายเนรคุณของเขา

คุณนายแทนเนอร์รีบคว้าแขนของสามีและพูดว่า “แต่ลูกชายของเราไม่ได้ทำผิดกฎหมาย มันเป็นฝีมือของคนอื่น คุณไม่ได้ยินที่เขาพูดรึยังไง?”

ซาเวียร์จิบชาและกระซิบด้วยเสียงทุ้มต่ำ “ถ้าผมไม่ติดคุก เบียงก้าคงจะได้เป็นลูกสะใภ้ของพ่อกับแม่ตั้งแต่ห้าปีก่อนแล้ว”

“แกเพิ่งจะพูดว่าอะไรนะ?”

คุณนายแทนเนอร์ไม่รู้ว่าที่ลูกชายของตนพูดเช่นนั้นต้องการจะสื่อว่าเป็นตระกูลครอว์ฟอร์ดรึเปล่าที่ต้องโดนตราหน้า แต่ดูเหมือนเขาต้องการจะบอกว่า ถึงแม้ว่าครอบครัวครอว์ฟอร์ดจะไม่ได้ถูกตราหน้าใด ๆ แต่มันก็เป็นความผิดของบี และในท้ายที่สุดแล้ว ดูเหมือนว่าตระกูลแทนเนอร์จะไม่มีความผิด…

ซาเวียร์ลุกขึ้นและพูดว่า "ไม่มีอะไร เลิกยุ่งกับชีวิตของผมได้แล้ว"

คุณนายแทนเนอร์มองตามลูกชายที่กำลังออกไปข้างนอก "ลูกกำลังจะไปไหน?"

“ไปรับภรรยามานอนด้วย” ซาเวียร์มั่นใจว่า เบียงก้าจะต้องอยู่ที่โรงพยาบาลเพื่อดูแลคุณปู่ของเธอในเวลานี้

เขาขับรถตรงไปที่โรงพยาบาล และขึ้นไปที่ชั้นบน เมื่อไปถึง เขาก็ผลักประตูวอร์ดเพื่อเดินเข้าไป ซาเวียร์ไม่แปลกใจกับสิ่งที่เขาได้เห็น เขาเห็นบลองช์อยู่ที่นี่กับเธอด้วย...

เมื่อบลองช์เห็นใครบางคนเดินเข้ามา เขาก็รีบเอียงหน้าขึ้นไปหอมแก้มเบียงก้าทันที