พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก นิยาย บท 191

อลิสันเกลียดเบียงก้า เธอเกลียดเบียงก้าตั้งแต่ที่เธอรู้ว่าเบียงก้าคือคนของตระกูลเรย์น และเป็นลูกสาวของเควิน

ผู้หญิงหน้าไหนก็สามารถแต่งงานกับลุคและเป็นลูกสะใภ้ของเธอได้ทั้งนั้น แต่ต้องไม่ใช่เบียงก้า!

อลิสันจำต้องปกปิดความรู้สึกที่แท้จริงที่เธอมีต่อเบียงก้า เพราะคำนึงถึงความรู้สึกของลูกชายและความแน่นแฟ้นของครอบครัว เธอต้องวางแผนเพื่อกีดกันเบียงก้าออกไป

เธอรู้สึกผิดเล็ก ๆ เมื่อเห็นว่าลูกชายของเธอโกรธเพียงใด แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็รู้สึกว่าเธอไม่จำเป็นต้องใส่ใจเสียหน่อย

เธอจะกีดกันผู้หญิงคนนั้นให้อยู่ห่างจากลุคอย่างโจ่งแจ้งทีเดียว!

แม้ว่าเธอจะเป็นคนเผาสะพานรักของเบียงก้ากับลุคลง อย่างไรเสีย เลือดย่อมข้นกว่าน้ำ ความสัมพันธ์แม่ลูกจะไม่ถูกสะบั้นทิ้งและจะยังคงอยู่ตลอดไป

"ลูกต้องการคำอธิบายหรือ? เรื่องอะไรล่ะ? เรื่องที่แม่ไปกับเศษขยะอย่างเควิน เรย์นนั่น หลังจากที่แม่ถูกพ่อแกทิ้งงั้นเหรอ?" อลิสันสารภาพเมื่อพิจารณาถึงความเฉลียวฉลาดและอารมณ์ที่ไม่หยุดยั้งของลูกชายของเธอ

อย่างที่คิดไว้ ลุคดูตกใจเป็นอย่างมาก

อลิสันนิ่วหน้าและเริ่มร้องไห้ “แม่ไม่อยากให้ใครรู้เรื่องอดีตที่ไม่น่าจดจำนั่น ตอนที่พ่อของลูกยังมีชีวิตอยู่ พ่อของลูกไร้ความปรานี แถมยังมีอำนาจล้นฟ้า พ่อของลูกจะไม่มีทางยกโทษให้แม่แน่ ถ้าพ่อเขารู้ว่าแม่หนีไปหาคนไม่เอาอ่าวอย่างเควิน เรย์นคนนั้น และพ่อเขาจะไม่ยอมรับว่าลูกเป็นลูกของเขาเองด้วยซ้ำ! แม่น่ะพยายามเก็บงำความลับนี้จากทุกคนมาตั้งยี่สิบปีเชียวนะ!”

“ถึงตอนนี้พ่อของลูกจะไม่อยู่แล้ว แต่แม่ก็ยังหวังว่าลูกจะไม่ต้องมารับรู้เรื่องน่าสมเพชพวกนั้น นี่คือเหตุผลที่แม่พยายามทำทุกอย่างเพื่อหยุดลูกไม่ให้ติดต่อกับเบียงก้า แม่คิดว่าลูกไม่ได้จริงจังกับเธอและในตอนนี้ลูกควรรีบทิ้งเธอไปให้เร็วที่สุด แม่ไม่ต้องการให้ลูกตกอยู่ในสภาพเดียวกันกับแม่ที่ถูกตระกูลเรย์นทำให้รู้สึกเหมือนตายทั้งเป็นแบบนี้… "

ขณะที่อลิสันกล่าว เธอเดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้งและเปิดตู้นิรภัยออก

นอกจากกองใบเสร็จรับเงินที่อยู่ข้างในแล้ว เครื่องประดับและข้าวของราคาแพงอื่น ๆ หายไปหมด

“ดูนี่สิ!” เธอส่งกองใบเสร็จให้ลูกชาย

ลุคมองไปที่ใบเสร็จเหล่านั้น มันเป็นใบเสร็จรับเงินของเครื่องประดับที่ถูกขายเพื่อเปลี่ยนเป็นเงิน

อลิสันชอบเครื่องประดับไม่ต่างจากผู้หญิงส่วนใหญ่

ตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมา ลุคเข้าร่วมงานการกุศลหลายครั้ง และมักร่วมประมูลเครื่องประดับอยู่เสมอ เพราะไม่มีผู้หญิงคนอื่นในบ้านอีกนอกจากผู้เป็นแม่และลูกสาวตัวน้อยของเขา

และเขาก็ว่าอลิสันชอบเครื่องประดับ เขาจึงไม่ลังเลเลยที่จะประมูลสิ่งของพวกนั้นให้แม่ของตัวเอง

เขาประหลาดใจที่เครื่องประดับทั้งหมดนั้นถูกขายเพื่อแปลงเป็นเงินเสียหมด

ตามหลักแล้ว แม่ของเขาไม่น่าจะตกอยู่ในสภาวะร้อนเงินอย่างนี้ และตามธรรมเนียมของตระกลูครอว์ฟอร์ด ค่าใช้จ่ายทั้งหมดจะต้องถูกบันทึกและติดตามที่มาที่ไป

เมื่อคนในครอบครัวใช้เงินออกไป ค่าใช้จ่ายเหล่านั้นจะถูกบันทึกไว้เพื่อกันไม่ให้ใครใช้เงินของครอบครัวในทางที่ผิดกฎหมาย เป็นธรรมเนียมที่สืบทอดมาตั้งแต่รุ่นพ่อของผู้อาวุโสครอว์ฟอร์ด

เมื่อเครื่องประดับราคาแพงถึงเปลี่ยนเป็นเงิน แล้วเงินพวกนั้นไปอยู่ไหนกัน?

เมื่อดวงตาของเธอสบเข้ากันสายตาที่เคลือบแคลงสงสัยของลูกชาย เธอถอนหายใจ “เควิน เรย์น ป่วยและเขาก็ต้องใช้เงินค่ารักษาเป็นจำนวนมาก ตอนนั้นแหละที่แม่บังคับให้ เบียงก้า เรย์นทิ้งลูกไป”

“เธอรู้เรื่องราวในอดีตที่เลวร้ายของแม่กับเควิน แล้วเธอก็พยายามสร้างปัญหาให้แม่เสมอเท่าที่เธอจะทำได้…”

“ตั้งแต่นั้นมา พ่อลูกคู่นั้นก็ข่มขู่แม่นับครั้งไม่ถ้วน”