พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก นิยาย บท 199

เธอไม่อาจต้านทานจุมพิตอันเร่าร้อนของชายผู้นี้ไม่ได้

บนใบหน้าของพวกเขา กลิ่นของทั้งสองเป็นเหมือนกับสิ่งที่คุ้นเคยแต่แปลกใหม่

อาจเป็นเพราะพวกเขาเกือบเสร็จกิจเมื่อเช้านี้เอง และตอนนี้พวกเขาก็มีโอกาสอีกครั้ง ลุครู้สึกราวกับว่าตัวเองได้แปลงร่างเป็นสัตว์ร้ายที่หิวกระหาย

ความปรารถนาที่ไม่ลดละของเขาบดขยี้ริมฝีปากอ่อนนุ่มของเธอ

แม้ว่าเขาจะไม่ลดความรุนแรงลง เขาสามารถรับรู้ได้ถึงความทรมานจากเสียงครางของเธอ เขาอยากจะกลืนกินร่างที่เขาหิวโหยไป

ชายหนุ่มดูราวกับเด็กที่เพิ่งได้ลองชิมขนมเป็นครั้งแรก

เขาปรารถนาร่างกายของเธอมานานแล้ว จนเมื่อเช้าที่เขาได้มีโอกาสได้ลิ้มรสความหวานอันเป็นเอกลักษณ์ของมัน

เมื่อได้รับขนมอร่อย ๆ เด็กที่ไหนก็เหมือนกันหมด พวกเขาจะแกะมันออกจากห่ออย่างตะกละตะกลาม แล้วเอาเข้าปาก ก่อนใช้ความอบอุ่นและน้ำลายละลายพวกมัน พวกเขาอาจจะอ่อนโยนหรือรุนแรง ก็แล้วแต่ระดับความกระหายของคนเป็นเจ้าของ...

ลุคกับเบียงก้า เปรียบได้กับเด็กตะกละกับขนมอร่อย ...

“อืมมม…”

ร่างของเบียงก้าอ่อนยวบเมื่อลุคกอดเธอในอ้อมแขนจนแน่น ช่องปากของเขาอุ่นชื้น เธอจมดิ่งลงไปในจูบอันป่าเถื่อนของเขา…

เธอกำลังจะเสียสติ ทั้งคุณธรรมและความรู้สึกผิดชอบทั้งหมดมลายหายไป มีเพียงเรียวลิ้นและฝ่ามือของเขาเท่านั้นที่ชักจูงเธอ…

อากาศในเมืองเล็ก ๆ นั้นสดชื่นเย็นสบาย แต่เบียงก้าพยายามสูดอากาศบริสุทธิ์รอบ ๆ ตัวเธอ ทั้งหมดที่เธอได้กลิ่นคือกลิ่นความเป็นชายของลุคที่ดูอันตราย

มันคือกลิ่นของฮอร์โมนที่สะท้อนมาจากสภาพจิตใจและร่างกายของเขา…

“อืม… อืม…” เบียงก้าพยายามหาจังหวะสำหรับการหายใจ ชายหนุ่มดูดดุนปลายลิ้นของเธอหลังจากครางสองครั้ง

ภาพนั้นฉายวนซ้ำแล้วซ้ำเล่า

สายลมพัดผ่านร่างกายของพวกเขา กลิ่นของหญ้าที่เปื้อนน้ำค้างกระทบจมูกของเธอ แต่แทนที่จะทำให้เธอสดชื่น กลิ่นนั้นกลับทำให้เธอมัวเมา…

จูบนั้นยิ่งเร่าร้อนมากขึ้นเรื่อย ๆ แม้แต่มือของเขาที่อยู่ใต้เสื้อผ้าของเธอก็รู้สึกอุ่นและแห้งกร้านมากขึ้นเช่นกัน…

“เราไปที่รถกันไหม?” ลุคถามด้วยน้ำเสียงพราวเสน่ห์

เบียงก้าเริ่มคืนสติในตอนลุคพูด เธอกะพริบตาและพยายามผลักร่างกายที่แข็งแกร่งของชายหนุ่มออกไป “คุณ… ไม่ได้กลับคืนนี้หรอกเหรอคะ?…”

ดูเหมือนว่าเธอจะเดาได้แล้วว่าเขาจะพูดอะไร ก่อนที่ชายหนุ่มจะทันได้ตอบ เธอจึงรีบพูดต่อ “คุณปู่ของคุณต้องไม่ชอบเรื่องนี้แน่…”

ลุคก็ฟื้นคืนสติของเขาเช่นกัน ทว่าแขนของเขายังคงโอบรอบเอวเธอไว้แน่น

เบียงก้ามั่นใจว่าเธอรักผู้ชายคนนี้จากก้นบึ้งของหัวใจ มันเริ่มต้นจากการชื่นชมของเด็กนักเรียนที่มีต่อรุ่นพี่ของเธอเท่านั้น ก่อนจะกลายเป็นความชื่นชมต่อผู้บังคับบัญชา เธอปลื้มใจมากเมื่อรู้ว่าผู้บังคับบัญชาคนนี้เป็นคนเดียวกันกับรุ่นพี่ที่เธอชื่นชม

แล้วต่อมา เธอก็ได้พบว่าตัวเองเป็นผู้หญิงของชายคนนั้น และได้ให้กำเนิดฝาแฝดแก่เขา

เธอรู้สึกราวกับว่าตัวเองถูกห้อมล้อมด้วยความสุขอันล้นพ้นทั้งหมดในโลก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพ่อของลูกยังคงสนใจเธอ

มันไม่ใช่รักข้างเดียว อ่อนหัด และไม่สมหวังอีกต่อไป แต่เป็นความรักที่เป็นผู้ใหญ่ เย้ายวนใจ และแนบชิด...

เป็นความปรารถนาที่เรียกร้องร่างกายและจิตวิญญาณของกันและกัน

สายตาของลุคทั้งครอบงำและเย้ายวน หากเธอต้องการ จะไม่มีใครขวางทางพวกเขาได้

“แล้วถ้าปู่ของผมไม่ชอบล่ะ?”