พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก นิยาย บท 32

“คุณบอกว่าคุณชอบมันเหรอ?” ลุคถามเธอด้วยน้ำเสียงต่ำก่อนที่จะดึงเธอขึ้นมานั่งในบนบัลลังก์ของเขาในคราวเดียว การกระทำของเขาเร่งรีบและรุนแรงราวกับพายุ

เธอรู้สึกถึงบัลลังก์ราวกับว่ากำลังจะถูกเขาพิพากษา ร่างกายของเธอชนเข้ากับกำแพงกล้ามเนื้อของเขา เขาตรึงตัวเธอไว้ดั่งเชลย

เธอใช้เวลาครู่หนึ่งจึงรู้ว่าเธอตกอยู่ในอ้อมกอดอันแนบแน่นของชายผู้นี้

“ผมจะทำให้คุณชอบมันมากขึ้นกว่านี้อีก!” ด้วยคำพูดเหล่านั้น ลุคกดเธอเข้ากับกระจกหน้าต่างภายในห้องกระเช้าอีกครั้ง สูงขึ้นไปในอากาศ เขาจุมพิตริมฝีปากอันอ่อนโยนและเป็นสีดอกกุหลาบของเธอ

สัมผัสที่นุ่มนวลและเยือกเย็นถูกฉาบลงบนผิวของเธอ

“อืม…” เธอรู้สึกว่าเขากำลังดูดดื่มริมฝีปากของเธออยู่

ด้วยความเย้ายวนชวนฝัน เธอเอื้อมมือไปโอบรัดเอวอันแข็งแกร่งของเขา…

เมื่อรู้สึกว่าหญิงสาวในอ้อมแขนของเขาเอื้อมมาใกล้ เขาเปิดปากและใช้ริมฝีปากอันเบาบางของเขาและเชื้อเชิญเธอไป

มือน้อย ๆ ของเบียงก้าจับเอวของชายคนนั้นก่อน จากนั้นจึงปีนขึ้นไปบนไหล่ที่กว้างและแข็งแรงของชายคนนี้ ร่างกายของเธอตอบสนองอย่างตรงไปตรงมา เห็นได้ชัดว่าเธอชอบร่างชายที่ทรงพลังนี้เหลือเกิน

ลิ้นเล็ก ๆ ของเธอเล็ดลอดเข้าไปในปากที่เจ้ากี้เจ้าการของเจ้านาย และลิ้นทั้งสองผูกติดกันเพื่อระบายแรงปราถนาอันเอ่อล้นของตัวเอง

เพียงแค่เธอหายใจหอบขึ้น ในที่สุด เขาก็ยอมผละริมฝีปากของเธอออกมาเล็กน้อย วินาทีถัดมา เธอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยก่อนริมฝีปากอุ่นชื้นของชายคนนั้นกระชั้นเข้าใกล้หูของเธอแทน

ลมหายใจของลุคร้อนผ่าวตรงริมฝีปากของเขา และเขาก็กดมันไว้กับติ่งหูที่เล็กเรียวสวยของเธอ…

“อ่า…” เบียงก้าอดใจไม่ไหวและร้องครางออกมา

ใบหน้าสวยของเธอแดงก่ำด้วยความใคร่ ก่อนที่เธอจะรู้ตัว เสื้อผ้าของชายผู้นั้นดูหลุดลุ่ยกว่าเธอเสียอีก ชายเสื้อถูกดึงออกจากกางเกง และกระดุมเพียงสี่เม็ดยังคงไม่บุบสลาย

ขณะที่ชายคนนั้นหยอกเย้าอยู่กับติ่งหูของเธอ ขณะที่เขาแทะโลมผิวหนังของเธอทุกตารางนิ้ว ตั้งแต่คอไปจนถึงปกเสื้และส่วนอื่น ๆ เธอรู้สึกปีติยินดีอย่างมากจนร่างกายของเธอสั่นสะท้าน

จังหวะหัวใจที่สม่ำเสมอของชายคนนั้น การหายใจเริ่มค่อย ๆ ไม่เป็นจังหวะ เอวที่เรียวเล็กของเขา กล้ามเนื้อหน้าอกที่หนักแน่นของเขา ทั้งหมดเป็นมีดที่สามารถคร่าชีวิตเธอได้

“ขอให้ฉันได้...” เธอร้องออกมาอย่างไร้ยางอาย

น้ำตาของเธอเอ่อนองเปื้อนขนตา เธอใกล้จะร้องไห้

ลุคขบไปที่ไหปลาร้าที่สวยงามของเธออย่างอ่อนโยน

เขาหายใจหอบ เอามือข้างหนึ่งวางบนหลังศีรษะของเธอแล้วเอื้อมมืออีกข้างหนึ่งจับเข็มขัด และปลดมันออกอย่างง่ายดาย หลังจากนั้นเขาก็ดึงซิปลง

ผ่าม!

มีบางอย่างเด้งออกมาจากกางเกงของเขา

มีเส้นเลือดเต้นเป็นจังหวะ และมันเจ็บตอนที่มันกระทบกับช่องท้องส่วนล่างที่อ่อนนุ่มของเธอ

“อืด อืด อืด”

โทรศัพท์สั่นในเวลาที่ไม่ควรที่สุด

ลุคไม่สนใจขณะที่อยู่ท่ามกลางลิ้นและริมฝีปากที่คร่ำครวญอย่างต่อเนื่องของหญิงสาว…

โทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง

ลุคดึงออกมาและมองดูเหมายเลขคนที่โทรเข้ามาในความมืด

มันคือเจสัน ดอยล์

สายตาของเขาเย็นชายิ่งขึ้นไปอีก ที่เขาทำก็เพียงแค่โยนโทรศัพท์ไปข้างหลังศีรษะของเขา…

โทรศัพท์ยังคงดังขึ้นอีกครั้ง

เจสันอยู่ในรถของเขา ถือโทรศัพท์ในมือข้างเดียวและขมวดคิ้วอย่างบึ้งตึง เขาลืมไปแล้วว่าเขาโทรหาเจ้านายกี่ครั้ง

แปดครั้ง เก้าครั้ง หรือสิบครั้งกัน?

ในที่สุดก็มีคนมารับสาย!

เจสันจัดเรียบเรียงคำพูดของเขาในหัวอย่างระมัดระวัง เขากำโทรศัพท์ของเขาแน่นในขณะที่เขา “ขออภัยครับ คุณครอว์ฟอร์ด แต่ผมจำเป็นต้องโทรสายนี้จริง ๆ ครับ เราพบขวดยานี้ในถังขยะที่โรงแรม จากนั้นเราก็ส่งของเหลวนี้ไปทดสอบ ผลลัพธ์ออกมาเร็วมาก ยาปลุกกำหนัดนี้ส่งผลร้ายแรงกับผู้หญิงจริง ๆ เพราะผู้หญิงคนไหนที่กินมันเข้าไป ไม่สามารถมีเพศสัมพันธ์กับผู้ชายได้ ถ้าเธอมี…”

“จะเกิดอะไรขึ้นถ้าหากเธอมี?” เสียงของลุคเหมือนใบมีดน้ำแข็ง แทงเข้าไปในแก้วหูของเจสัน

เหงื่อเย็นเยียบไหลอาบศีรษะของเจสัน “ถ้าเธอทำอย่างนั้น เธอก็มีโอกาสตกเลือดครับ…”

มันเป็นช่วงต้นฤดูร้อนในขณะนี้ แต่เจสันรู้สึกเหมือนมีดาบที่จ่ออยู่ที่คอของเขา หลังคอของเขารู้สึกเย็นยะเยือก

“ไปตามแพทย์หญิงมา” หลังจากหยุดไปนาน ลุคก็ออกคำสั่งอย่างเย็นชา

…