“เพื่อนคุณให้กุญแจผมมา” ลุคบอกเธอว่าเขาได้กุญแจมาอย่างไร
เบียงก้าพยักหน้าในขณะที่ดวงตาของเธอยังคงแดงก่ำและบวมจากการร้องไห้
ลุคเดินเข้าไปหาเธอเพื่อตรวจสอบว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เบียงก้าตกใจและเดินถอยหลังออกไปหลายก้าว
เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ต้องการให้ลุคเข้าใกล้เธอ
ลุคไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงจึงหลีกเลี่ยงเขา
เขาจำได้ว่า เมื่อคืนนี้ในตอนที่พวกเขาอยู่ที่เมืองเล็ก ๆ เธอเองก็ไม่ได้ปฏิเสธจูบอันเร่าร้อนของเขาในรถก่อนที่จะเข้านอน ไม่เพียงเท่านั้น ท่าทีของเธอก็ยังตอบสนองต่อความต้องการของเขาเป็นอย่างดีอีกด้วย
เนื่องจากพวกเขาจะอยู่ในรถกับชายชราในตอนเช้า พวกเขาจึงไม่ได้คุยกันมากนัก เนื่องจากว่าชายชราอยู่ที่นั่นด้วย แต่พวกเขาก็ยังคงดูปกติและเธอก็ไม่ได้แสดงท่าทีเหินห่างกับเขาเลย
มันเพิ่งจะเริ่มขึ้นในตอนบ่าย ในตอนที่เขาพยายามโทรหาเธออยู่หลายรอบ แต่เธอก็ไม่ยอมรับสายเลย
เขาไม่มีทางเลือกอื่น ทางเดียวที่เขาจะทำได้คือการมาตามหาเธอที่บ้าน
เมื่อเขามาถึงในละแวกบ้านพักของเธอ เขาบังเอิญได้พบกับนีน่า
นีน่าไม่ลังเลที่จะพูดกับเขาว่า "บอสคะ ฉันรู้ว่าคุณกับบีกำลังคบหากันอยู่...แต่ทำไมวันนี้บีถึงได้ทำตัวแปลก ๆ ไปล่ะคะ? คุณสองคนมีปัญหาอะไรกันรึเปล่า?"
ลุคเองก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เขาจึงรีบมาทันทีหลังจากที่การประชุมจบลง
จิตใจของเขากระวนกระวายในระหว่างที่เขาเข้าประชุม
เหตุการณ์เช่นนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในบริษัท ที คอร์ปอเรชั่น
ฝ่ายเสนอที่เข้าร่วมประชุมได้ให้ความสำคัญกับการประชุมมาก แต่เจ้านายของพวกเขากลับขมวดคิ้วและจ้องมองออกไปภายนอกราวกับว่าจิตใจของเขากำลังล่องลอย
“นี่ก็ดึกแล้ว คุณมาทำอะไรที่นี่?” เบียงก้าพยายามปิดบังอารมณ์ เธอยังไม่อยากพูดถึงเรื่องนั้น
และที่สำคัญ มันยังไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมที่เธอจะบอกอะไรกับเขาในตอนนี้
คุณปู่ที่นั่งเล่นอยู่กับนกในกรงที่ระเบียงลุกขึ้นจากเก้าอี้โยก เขาปิดประตูระเบียงและเดินกลับเข้ามาที่ห้องนั่งเล่น
เมื่อเขาได้เห็นลุคยืนอยู่เขาก็แปลกใจ เขาจึงถามหลานสาวว่า “บี ฌองมานิ ทำไมไม่ให้เขาเข้ามานั่งข้างในก่อน?”
เบียงก้าหันไปมองคุณปู่
ถึงแม้ว่าจะมีหลายสิ่งที่ถูกฝังอยู่ภายในหัวใจของเธอ แต่เธอก็ต้องคำนึงถึงข้อดีและข้อเสียก่อน เธอรู้ดีว่าในเวลานี้เธอควรจะทำอะไรหรือไม่ควรทำจะอะไร เธอจึงสามารถแยกแยะอารมณ์ของเธอได้
เธอจะต้องคำนึงถึงพ่อที่กำลังล้มป่วยและสุขภาพของคุณปู่ ดังนั้น เรื่องระหว่างเธอกับลุค เป็นสิ่งที่พวกเขาสามารถคุยกันภายหลังได้
“ฌอง เข้ามานั่งก่อนสิ” คุณปู่พูดกับหลานเขยของเขา
ลุคพยักหน้าและเดินเข้ามา
เบียงก้ามองดูเขาที่กำลังเดินไปที่โซฟาในห้องนั่งเล่นและนั่งลง
“บี ไปเอาน้ำมาให้ฌองสิ” คุณปู่ที่นั่งอยู่อีกด้านของโซฟาสั่งหลานสาวที่ยังคงยืนนิ่ง
เบียงก้าไม่มีทางเลือกอื่น เธอจึงเดินไปที่ห้องครัวเพื่อเอาน้ำมาให้เขา
จากนั้น เธอก็ยื่นแก้วน้ำให้เขา
ลุครับแก้วน้ำมาและคว้าข้อมือของเธอเอาไว้
เบียงก้าดึงมือของเธอออกอย่างรวดเร็ว ราวกับว่าเธอถูกไฟฟ้าช็อต
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก