พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 102

ฉินเจียวเยี่ยนก้มหน้ามองต่ำไปที่หลี่ชิงหง ซึ่งกำลังนั่งหมดท่าอยู่บนพื้นเย็น ความหวาดกลัวที่มีต่อเซียวชิงเฟิงยังคงฉายแววเด่นชัดในดวงตา

'เอาเถอะ จะกลัวก็ไม่แปลก'

'ท่าทางของเฟิงอ๋องก็สมกับที่เป็นแม่ทัพหน้ากากเหล็กนั่นแหละนะ'

คิ้วของเซียวชิงเฟิงขมวดมุ่น นี่ เขาทำให้นางกลัวไปด้วยหรือนี่?

“ละ แล้วเธอจะเอายังไง? ฉันก็เล่าให้ฟังไปหมดแล้ว” หลี่ชิงหงแผดเสียงออกมา

เมื่อครู่ เธอตกใจกลัวแทบตาย พระเอกของเรื่องนี่ โหดใช่ย่อย

หลี่ชิงหงลืมไปเสียสนิทว่า เซียวชิงเฟิง คือ คนในยุคโบราณ

การฆ่าคนไม่ใช่เรื่องยาก ที่นี่ใช้ดาบจริงที่คมกริบ แตกต่างจากดาบปลอมพลาสติกเหมือนในกองถ่ายละคร

อาจจะเป็นเพราะเธออยู่กับฉินเยี่ยนฟาง นางเอกผู้ใจดีในจวนซ่านเต๋อโหวที่มีอำนาจเพียงแต่เปลือก ไม่ได้ซ่องสุมกำลังใด ๆ เป็นขุนนางที่สะอาดหมดจด จึงทำให้หลี่ชิงหงรู้สึกเหมือนได้ใช้ชีวิตในยุคปัจจุบัน เพียงแต่ลดสถานะทางสังคมลงก็เท่านั้น

แต่พอมาวันนี้ วันที่ได้เจอแม่ทัพที่ออกรบในสงครามขึ้นมาจริง ๆ รังสีอำมหิตแผ่ซ่าน จนคนธรรมดาแบบเธอตกใจจนขวัญอ่อน ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะยืนขึ้นเลยทีเดียว

“นั่นสิ ฉันจะเอายังไงกับเธอดีนะ” ฉินเจียวเยี่ยนเอียงคอใช้ความคิด “หรือจะจับเธอส่งทางการดีนะ โทษมอมเหล้าท่านหญิง มัดคุณหนูจวนโหว แถมยังวางยาท่านอ๋องอีก จุ๊ ๆ โทษเธอนี่ ไม่น้อยเลยนะ”

หลี่ชิงหงรีบเสนอ “ฉะ ฉันยอมเป็นคนของเธอ จะให้ทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น แต่อย่าส่งฉันไปให้ทางการเลยนะ”

เพราะที่นี่ คือ เรื่องจริง หากเธอถูกจับส่งทางการ เข้าคุก บรรดาการลงทัณฑ์ที่เธอเคยเห็นในละครต่าง ๆ ย่อมต้องเกิดขึ้นกับตัวเธอแน่ ๆ

แค่คิดก็จะเป็นลมแล้ว...

“เธอเป็นสาวใช้ของจวนซ่านเต๋อโหว นั่นหมายความว่า ยังไงก็เป็นคนของฉันอยู่แล้ว”

หลี่ชิงหงรีบเอ่ยขึ้นมา “ให้ฉันเป็นคนรับใช้เธอก็ได้”