พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 107

ฉินเจียวเยี่ยนร่อนเอวไปมาตามจังหวะปลายนิ้ว มือเล็กขยำผ้าปูเตียงเพื่อระบายอารมณ์ที่ถูกปลุกเร้า ดวงตาจิ้งจอกหลับพริ้มเพื่อสะกดอารมณ์

“เจ้าไม่อยากรู้แล้วรึ ว่าเหตุใดข้าจึงหาเจ้าเจอ?”

เสียงทุ้มต่ำดังขึ้น ยั่วยวนให้ฉินเจียวเยี่ยนต้องลืมตาขึ้นมามอง

'อึก เสียวจัง ตะ แต่ก็อยากรู้...'

“ยะ อยากสิเพคะ อ่า”

เซียวชิงเฟิงโน้มตัวไปคร่อมร่างเล็ก กักขังฉินเจียวเยี่ยนไว้ใต้ร่าง พร้อมทั้งขยับปลายนิ้วแทรกกระแทกเข้าไปอย่างต่อเนื่อง

“หลังจากที่ข้าทำให้ฉินเยี่ยนฟางสลบไป ข้าจึงได้รู้ว่า ประตูถูกคล้องกุญแจจากด้านนอก มีคนจงใจขังข้าไว้กับฉินเยี่ยนฟาง”

ฉินเจียวเยี่ยนกัดฟันเอ่ยถามขึ้น “ละ แล้วท่านออกมาได้อย่างไร?”

“ข้าหนีออกมาทางหน้าต่าง”

ฉินเจียวเยี่ยนแทบสำลักน้ำลายกับทางออกที่ไม่คาดคิดของเฟิงอ๋อง “...”

'หลี่ชิงหง ช่างน่าสงสารนัก...'

'วางแผนขังท่านอ๋องเสียดิบดี ปิดตายประตู แต่ไม่ได้ปิดตายหน้าต่าง...'

“เมื่อข้าออกมาจากตำหนักข้าง ตงไฮ่ก็กลับมารายงานข้าพอดี”

เมื่อเขาสบสายตาเปล่งประกายของฉินเจียวเยี่ยน จึงได้รู้ว่า หญิงสาวเริ่มปรับตัวเข้ากับจังหวะนิ้วของเขาได้แล้ว เซียวชิงเฟิงจึงขยับนิ้วเข้าไปใหม่อีกครั้ง

“อ๊ะ ทะ ท่านอ๋อง” ฉินเจียวเยี่ยนบิดสะโพกไปมา แอ่นอกขึ้นอย่างไม่อาจทนไหว “ท่าน ยะ อย่าเพิ่มจำนวนนิ้วสิเพคะ อ่ะ อ่า”

“ข้าทำก็เพื่อเจ้านะ เสี่ยวเยี่ยน” เซียวชิงเฟิงตอบด้วยน้ำเสียงลิงโลด “เพราะอย่างไร เจ้าจะต้องรองรับสิ่งที่ขนาดใหญ่กว่าสองนิ้วนี้”

ฉินเจียวเยี่ยนอดไม่ได้ที่จะมองค้อนเขา แต่นางไม่สามารถโต้เถียงสิ่งใดได้เลย ได้แต่นอนครวญครางอยู่เช่นนั้น

“ตงไฮ่ย้อนกลับมา เพราะไม่เจอร่องรอยใด ๆ จึงคิดว่า น่าจะเป็นแผนล่อเขาออกมา” เซียวชิงเฟิงเล่าต่อ “เมื่อออกจากตำหนักข้าง ก็เห็นร่องรอยของสาวใช้ของฉินเยี่ยนฟาง พวกข้าจึงได้สะกดรอยตามไปเจอเจ้า”

'บทจะเจอก็เจอง่ายเสียจริง...'

ฉินเจียวเยี่ยนเหยียดแขนออกไป ต้องการจะโอบเขาเข้าสู่อ้อมกอด

“ท่านอ๋อง...”

เซียวชิงเฟิงยกมุมปากขึ้นสูง ก่อนจะทิ้งตัวลงไปแนบชิด เสียงทุ้มต่ำกระซิบแหบพร่าที่ริมหู “ข้าจะหยุดมือในยามเหม่า”

'ยามเหม่า...'

'ท่านแม่จะมาในยามเฉิน...'

สรุปก็คือ จะไม่ยอมให้นางได้นอนสินะ!!

แม้ในใจฉินเจียวเยี่ยนจะกรีดร้องประท้วงเสียงดังแค่ไหน แต่สุดท้ายก็ทำได้เพียงส่งเสียงครางกระเส่าดังไปทั่วเรือน จนหยางเซิง ตงไฮ่ ชุนเถา และชุนหลิ่วที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าเรือน พากันหน้าแดงไปตลอดคืน

*ยามเหม่า หมายถึง ช่วงเวลา 05.00-06.59 น.

*ยามเฉิน หมายถึง ช่วงเวลา 07.00-08.59 น.