พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 11

แต่ในความโชคร้ายก็ยังมีความโชคดี...

หลินซูเยียน บุตรสาวจากตระกูลพ่อค้าผู้ร่ำรวยในเมืองหลวงประสบอุบัติเหตุ และบังเอิญได้ซ่านเต๋อโหวช่วยชีวิตไว้ นางจึงตกหลุมรักและรบเร้าอยากตบแต่งเข้าจวนโหว

บิดาของหลินซูเยียนดีดลูกคิดรางแก้วในใจ แม้จวนซ่านเต๋อโหวจะว่างเปล่า แต่ก็ถือว่า เป็นตระกูลขุนนาง

คำว่า โหว คงจะช่วยเกื้อกูลการค้าของตนได้ไม่มากก็น้อย จึงได้ยินยอมตบปากรับคำบุตรสาว ยอมให้หลินซูเยียนออกเรือนสมความปรารถนา

เมื่อหลินซูเยียนแต่งเข้ามาในจวน ซ่านเต๋อโหวมีคำขอเพียงข้ออย่างเดียว คือ ห้ามไม่ให้หลินซื่อรังแกฉินเยี่ยนฟาง ลูกเลี้ยง ซึ่งหลินซื่อก็รับคำเป็นอย่างดี นางมอบความรักและดูแลฉินเยี่ยนฟางประหนึ่งลูกแท้ ๆ ของตนเอง

จนกระทั่งหลินซื่อตั้งครรภ์ และได้ให้กำเนิดบุตรสาวอย่าง ฉินเจียวเยี่ยน ให้แก่จวนโหว ความรักความทุ่มเททุกอย่างของนางจึงมามอบให้ฉินเจียวเยี่ยนทั้งหมด

ฉินเยี่ยนฟางในวัยห้าขวบที่ผ่านช่วงมรสุมของจวน จนถึงขนาดที่ต้องกัดก้อนเกลือกิน สวมใส่เสื้อผ้าบาง ๆ ในเหมันต์ฤดู จวบจนกระทั่งมีหลินซื่อก้าวเข้ามาในจวน ความเป็นอยู่โดยรวมของนางจึงได้ดีขึ้น และกลับมาเพียบพร้อมสมบูรณ์อีกครั้ง

ประกอบกับความรักในช่วงแรกของหลินซื่อ จึงทำให้ฉินเยี่ยนฟางให้ความเคารพหลินซื่อประหนึ่งมารดาแท้ ๆ และเมื่อหลินซื่อให้กำเนิดฉินเจียวเยี่ยนออกมา นางก็รักและเอ็นดูน้องสาวต่างมารดาคนนี้อย่างไม่มีเงื่อนไข

ฉินเจียวเยี่ยนได้สร้างความระอาให้แก่ทุกคนในจวนซ่านเต๋อโหว แต่ด้วยความรักของซ่านเต๋อโหวและหลินซื่อ ทุกสิ่งทุกอย่างที่ได้รับจะต้องให้ฉินเจียวเยี่ยนเป็นผู้เลือกก่อนเสมอ เพื่อรักษาความสงบสุขในจวน

ทำให้สิ่งใดที่ฉินเจียวเยี่ยนไม่เลือก จึงได้ตกเป็นของฉินเยี่ยนฟาง แต่ถ้าฉินเยี่ยนฟางสวมใส่แล้วสวยงามกว่า หากฉินเจียวเยี่ยนมาเห็นทีหลังแล้วเกิดอยากได้ ก็อาจจะดึงดันยึดมาเป็นของตัวเองอยู่ดี

กล่าวได้ว่า ฉินเจียวเยี่ยนเป็นน้องสาวตัวร้ายที่เอาแต่ใจ ในขณะที่ฉินเยี่ยนฟางสวมบทเป็นนางเอกผู้แสนดี ยอมอ่อนข้อให้น้องสาวในทุกเรื่อง จึงไม่แปลกที่จะมีแต่คนตกหลุมรัก

ตัวละครหลักของจวนโหวก็มีเพียงเท่านี้...