พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 114

เซียวชิงเฟิงปล่อยอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายออกจากตัว สะบัดปลายนิ้วเกี่ยวผ้าม่านผืนบางให้ตกลงปกคลุมรอบเตียง ราวกับกางอาณาเขต ไม่ให้ผู้ใดเข้ามารบกวนเวลาแสนรื่นรมย์ระหว่างเขากับคนที่นอนทอดร่างอยู่บนเตียง

เซียวชิงเฟิงคุกเข่าลงบนเตียงด้วยร่างที่เปลือยเปล่า สายตาเร่าร้อนจ้องมองพระชายาของตนไม่วางตา จนฉินเจียวเยี่ยนร้อนวูบวาบไปทั้งตัวด้วยเช่นกัน

“ข้าจะช่วยเจ้าถอด” น้ำเสียงแหบพร่าดังขึ้น พร้อมมือสากที่เลื่อนไปกระตุกปมเชือกกลางตัว รั้งเสื้อคลุมให้ร่วงหล่นลงบนเตียงอย่างไม่ใส่ใจ อวดเรือนร่างขาวเนียนที่นอนระทวยอยู่บนเตียง

เนินอกอวบอิ่มกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการหายใจ เซียวชิงเฟิงโน้มตัวเข้าหาราวกับต้องมนต์สะกด

ร่างสูงใหญ่ทิ้งตัวลงทาบทับ ริมฝีปากร้อนประกบเข้าหา ตวัดปลายลิ้นเลียไปตามเรียวปากบางอย่างหลงใหล

มือเล็กของฉินเจียวเยี่ยนยกขึ้นคล้องคอรั้งฝ่ายชายเข้ามาชิดใกล้มากยิ่งขึ้น แหงนศีรษะขึ้นสูง เพื่อให้เซียวชิงเฟิงสอดแทรกปลายลิ้นได้ง่ายขึ้น

เสียงจูบดื่มด่ำดังกังวานไปทั่วห้อง สี่มือต่างลูบไล้ไปตามตัวของอีกฝ่ายอย่างรักใคร่

“อ่ะ อา ทะ ท่านพี่ อืม” ฉินเจียวเยี่ยนครางแผ่วเบา เมื่อเซียวชิงเฟิงผละริมฝีปากไปกดจูบตามซอกคอ ทิ้งรอยจูบเป็นรอยช้ำ มือสากเลื่อนตะปบลงบนเนินเขาสองลูกกลางตัว ออกแรงบีบขยำ จนสร้างเสียงครางเป็นระลอก

เอวบางร่อนเสียดสีกายแกร่งด้านบนไปมา จนบางครั้ง จุดอ่อนไหวของนางก็สัมผัสโดนแท่งยาวส่วนตัวของเขา ร่างเล็กบิดเกร็งไปมาตามสัมผัสลูบไล้ของเขา

ชั่วขณะ เซียวชิงเฟิงพลันนึกถึงค่ำคืนแรกที่พวกเขาได้ร่วมอภิรมย์ แม่นางตรงหน้าเขากลับมีท่าทางที่แตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง

“หึ”

เสียงหลุดหัวเราะของเขาทำให้ฉินเจียวเยี่ยนหลุดจากภวังค์แสนหวานด้วยเช่นกัน “ท่านพี่หัวเราะอันใดเจ้าคะ?”

เซียวชิงเฟิงพลิกตัวนอนตะแคง ใช้มือเท้าศีรษะ มองพระชายาของตน “ข้านึกถึงคืนแรกที่เราเข้าหอ คืนนั้น เจ้าดูเชี่ยวชาญไม่เหมือนแม่นางในห้องหอเลยแม้แต่น้อย”

มือสากข้างหนึ่งเอื้อมไปเค้นคลึงความอวบอิ่มกลางตัว ปลายนิ้วมือปัดเม็ดอิงเถาอย่างตั้งใจจนเจ้าของเรือนกายสะดุ้ง “แต่คืนนี้ เจ้ากลับเหมือนแม่นางในห้องหอเสียเช่นนั้น”

ฉินเจียวเยี่ยนหรี่ตาลงอย่างอันตราย “เหมือนท่านพี่กำลังดูถูกหม่อมฉันเลยนะเพคะ”