เวลาผ่านไปประมาณหนึ่งเค่อ บานประตูของเรือนสาวใช้ก็เปิดออก หมอหลวงต่งเดินออกมาด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก ฉินเยี่ยนฟางรีบถลาไปสอบถามอาการของเสี่ยวหงในทันที
“เสี่ยวหงมีอาการเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ? ท่านหมอสามารถรักษาได้หรือไม่เจ้าคะ? แล้ว...”
“พี่หญิงใจเย็น ๆ เจ้าค่ะ” ฉินเจียวเยี่ยนรีบพูดแทรกขึ้นมา “ให้หมอหลวงต่ง ท่านได้อธิบายเสียก่อน”
ฉินเยี่ยนฟางราวกับได้สติ คุมลมหายใจให้สงบลง “อา ขออภัยท่านหมอหลวงเจ้าค่ะ ข้าเสียมารยาทแล้ว”
“ข้าเข้าใจความเป็นห่วงของคุณหนูใหญ่ดีเจ้าค่ะ” หมอหลวงต่งระบายรอยยิ้มอ่อนโยน
ฉินเจียวเยี่ยนจึงได้ถามอาการแทน “แล้วอาการของเสี่ยวหงเป็นอย่างไรบ้าง?”
“เฮ้อ อาการของนางช่างพิกลนัก มีไข้ขึ้นสูง ร่างกายร้อนผ่าว แต่นางกลับบอกว่า หนาวสะท้านถึงกระดูกตลอดเวลา” หมอหลวงต่งอธิบายอาการด้วยสีหน้าท่าทางที่หนักใจ “อีกทั้งยังมีรอยผื่นที่บริเวณใต้ร่มผ้าอีกด้วย”
ฉินเยี่ยนฟางที่ยิ่งฟังอาการของสาวใช้คนสนิทก็ยิ่งมีสีหน้าซีดเผือด “ละ แล้วไม่ทราบว่า ท่านหมอหลวงมีวิธีรักษาอาการของเสี่ยวหงหรือไม่เจ้าคะ?”
“เรื่องนี้...” หมอหลวงต่งนิ่งไปอย่างครุ่นคิด “ข้าจะพยายามอย่างสุดความสามารถ แต่ข้าขอพูดตามความจริงสักคำเถิด”
“เชิญเจ้าค่ะ” ฉินเยี่ยนฟางตอบพลางกลืนน้ำลายเหนียวลงคอ
หมอหลวงต่งหันไปมองทางเรือนพักของสาวใช้แวบหนึ่ง แล้วระบายลมหายใจ “อาการของนางค่อนข้างหนักหนา อย่างไร ก็ขอให้คุณหนูใหญ่ทำใจไว้เสียบ้าง”
ลมหายใจของฉินเยี่ยนฟางขาดห้วง ร่างบางเซล้มไปทางด้านหลัง โชคดีที่มีเสี่ยงชิงรอรับประคองอยู่ “อะ อาการหนักถึงเพียงนั้นเชียวหรือ?”
“ชีพจรของนางเต้นอ่อนแรง ลมหายใจแผ่วเบา ใบหน้าซีดเซียว พูดจาเลื่อนลอย สิ่งเหล่านี้ ล้วนแต่เป็นสัญญาณอันตรายทั้งสิ้น” หมอหลวงต่งอธิบาย “แต่เห็นแก่คุณหนูใหญ่ เช่นนั้น ข้าจะขอตัวสาวใช้ของท่าน เพื่อไปดูแลรักษาอย่างใกล้ชิดที่จวนเฟิงอ๋องได้หรือไม่?”
ฉินเยี่ยนฟางรีบรับคำ “ดะ ได้เจ้าค่ะ”
เพราะแม้ว่าจะเป็นโอกาสที่น้อยนิดเพียงใด หากสามารถทำให้เสี่ยวหงหายจากอาการเจ็บป่วยได้ นางล้วนยินดี

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC