พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 146
“อา ขออภัยเพคะ” ฉินเจียวเยี่ยนก้มศีรษะเล็ก ๆ อย่างขออภัย “ช่วงหลัง หม่อมฉันอยู่กับอาหงมากเกินไป จึงติดภาษาที่พูดกับนางมาเพคะ”
'ไม่ได้การแล้ว สงสัยต้องบอกอาหงให้กลับมาพูดแบบที่นี่เถอะ'
'มิฉะนั้น จะดูแปลกหูแปลกตากับคนที่นี่ไม่น้อย'
เซียวชิงเฟิงอมยิ้มกับความคิดของแม่นางน้อยบนตัก แม้ว่าในใจของเขาอยากจะบอกนางเหลือเกินว่า ให้นางพูดตามที่นางคิดและถนัดเถิด แต่เมื่อตรองดูอีกครั้ง การที่นางดำรงตำแหน่งพระชายาย่อมต้องเป็นแบบอย่างที่ดีให้แก่ทุกคน
ความฉลาดล้ำของนางอาจจะเป็นที่ประจักษ์และได้รับความชื่นชมได้ แต่วาจาและความประพฤติ อย่างไรก็ต้องอยู่ในกรอบอันดี เพื่อมิให้ผู้ใดสามารถมาครหานางได้
“การที่เจ้าจะสนทนาส่วนตัวด้วยภาษาหรือสำเนียงใดกับอาหง เจ้าก็สามารถทำได้อย่างอิสระตามใจปรารถนาหรือตามความคุ้นชิน” เซียวชิงเฟิงกระชับอ้อมแขนตนให้แน่นขึ้น “แต่เมื่อเจ้าสนทนากับผู้อื่น เจ้าจักต้องระมัดระวังคำพูดคำจา เพราะบัดนี้ เจ้ามิได้เป็นเพียงคุณหนูรองของจวนซ่านเต๋อโหวอีกต่อไปแล้ว แต่เจ้าเป็นพระชายาของเฟิงอ๋องด้วย เข้าใจหรือไม่?”
ฉินเจียวเยี่ยนพยักหน้าอย่างว่าง่าย “หม่อมฉันเข้าใจแล้วเพคะ หม่อมฉันจะระมัดระวังให้มากขึ้นเพคะ”
แท้จริงแล้ว ฉินเจียวเยี่ยนเองก็สังเกตเห็นท่าทีของสาวใช้และบ่าวรับใช้ในจวนเฟิงอ๋อง ในยามที่พวกเขาเข้ามารับใช้ในระหว่างที่นางและหลี่ชิงหงสนทนากัน บ้างก็มีท่าทีงงงวย บ้างก็มีท่าทีอึดอัดใจ ด้วยคำพูดคำจาและท่าทางของพวกนางที่ก้าวล้ำความคิดของผู้คนในปัจจุบันไปมากโข
'พอแล้ว ไม่อยากกลายเป็นตัวประหลาด เป็นเป้าสายตาให้ใครมองอีกแล้ว'
พลันฉินเจียวเยี่ยนนึกถึงอดีตของ ‘ฉินเจียวเยี่ยน’ อีกคนที่ความรู้สึกถูกหยั่งรากลึก เพราะภายในจวนซ่านเต๋อโหว นอกจากคำพูดที่เสียดแทงจิตใจของฉินเจียวเยี่ยนในวัยเยาว์แล้ว ก็ยังมีสายตาเย้ยหยันในยามที่นางไม่สามารถบรรเลงพิณ เขียนอักษร หรือวาดภาพได้ดี
บทใหม่
ตอนฟรี
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC