พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 147

“คาดว่า ทั้งเหล่าฮูหยิน ฮูหยิน อาสะใภ้ และบรรดาคุณหนูของจวนใต้เท้าซวี่ก็น่าจะใช้บริการกันทุกคนเลยเพคะ” ฉินเจียวเยี่ยนพยักหน้าเออออไปกับความคิดของตนเอง “ดังนั้น หม่อมฉันจึงมองว่า นี่อาจจะเป็นโอกาสอันดีที่สวรรค์เมตตา จัดหาช่องทางสืบข้อมูลมาให้เราอย่างพอดิบพอดี ท่านพี่ว่าเช่นนั้นหรือไม่เพคะ?”

“อืม” เซียวชิงเฟิงพยักหน้าอย่างเห็นด้วย “เช่นนั้น พรุ่งนี้ พวกเจ้าจะเข้าไปในจวนของใต้เท้าซวี่พร้อมคนนวดเหล่านั้นใช่หรือไม่?”

ฉินเจียวเยี่ยน “เพคะ”

เซียวชิงเฟิงย่นหัวคิ้วอย่างครุ่นคิด “แล้วฮูหยินมีแผนการใดที่จะเข้าไปสืบหรือตามหาหลักฐานเล่า? เจ้าคงมิได้คิดว่าจะเดินเข้าไปโต้ง ๆ หรอกนะ”

“แหม” ฉินเจียวเยี่ยนลากเสียง “หม่อมฉันย่อมมีแผนการอยู่แล้วเพคะ เพียงแต่อาจจะต้องขอความช่วยเหลือจากท่านพี่สักเล็กน้อย”

“หืม? เจ้าอยากให้ข้าช่วยเหลือสิ่งใดบ้าง?”

ฉินเจียวเยี่ยนเอียงหน้าไปกระซิบชิดริมหูเซียวชิงเฟิงสองสามคำ ลมหายใจอุ่นร้อนพัดผ่านที่ริมหู กลิ่นดอกเหมยอันเป็นเอกลักษณ์ประจำตัวนางลอยฟุ้งกระจายไปทั่ว ทำให้ร่างกายของเซียวชิงเฟิงเริ่มเครียดเกร็งขึ้นมา

“ท่านพี่สามารถช่วยได้หรือไม่เพคะ?”

“ห้ะ อ้ะ ได้สิ” ลมหายใจของเซียวชิงเฟิงขาดห้วง สติล่องลอยเคลิบเคลิ้มไปกับเสียงอ่อนหวานที่เคล้าเคลียชิดริมหู

ฉินเจียวเยี่ยนระบายรอยยิ้มเกลื่อนใบหน้า “หากท่านพี่จัดการส่วนนั้นให้หม่อมฉันเรียบร้อยแล้ว คาดว่า วันพรุ่ง เราก็จะได้หลักฐานทั้งหมดของใต้เท้าซวี่มาอยู่ในมือแน่ ๆ เพคะ”

“อา” เซียวชิงเฟิงเหม่อลอยไปกับรอยยิ้มสดใสของพระชายา ช่วงล่างของเขาเรียกร้องบางอย่างที่ห่างหายไปนานหลายราตรีให้มาเติมเต็ม “แล้วเจ้าจะไปนวดที่จวนของใต้เท้าซวี่ในยามใด?”

“อืม ถ้าหม่อมฉันจำมิผิด เหมือนจะนัดไว้ช่วงปลายยามอู่เพคะ” ฉินเจียวเยี่ยนเอียงศีรษะนึกทบทวนความจำ

สองแขนของเซียวชิงเฟิงกระชับร่างแน่งน้อยในอ้อมกอดแน่นขึ้น เป็นการส่งสัญญาณเตือนถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป ลมหายใจร้อนรุ่ม เสียงกระซิบเริ่มแหบพร่า “เช่นนั้น คืนนี้ เจ้าช่วยนวดให้ข้าก่อนได้หรือไม่?”

เสียงใสแจ๋วของฉินเจียวเยี่ยนเอ่ยสั่ง ครั้นเห็นเซียวชิงเฟิงเลิกคิ้วหนาขึ้นด้วยความสงสัย ก็ทำให้ฉินเจียวเยี่ยนต้องส่งเสียงกระตุ้นอีกครั้ง “เร็วสิเพคะ”

สรุปว่า เจ้าตั้งใจจะนวดให้ข้าจริง ๆ น่ะหรือ?

เซียวชิงเฟิงคลายอ้อมแขน โดยมีฉินเจียวเยี่ยนช่วยถอดเสื้อคลุมแล้วโยนลงบนพื้นอย่างไม่ไยดี เรือนร่างกำยำจึงต้องนอนพลิกคว่ำอย่างงงงวย

ภาพในความคิดของเซียวชิงเฟิงนึกถึงเหตุการณ์ที่ฉินเจียวเยี่ยนเข้ามานวดให้เขาเป็นครั้งแรกในจวนเฟิงอ๋องในฐานะหุ้นส่วนทางการค้า

ทุกอย่างเริ่มต้นด้วยการที่นางลงมือนวดให้เขา ก่อนที่จะจบลงด้วยการที่เขาใช้อย่างอื่นนวดให้นาง

*ยามอู่ หมายถึง ช่วงเวลา 11.00-12.59 น.