ซวี่เฉาพยักหน้าเห็นด้วยกับความคิดของพ่อบ้านเฉิน “แล้วเจ้าคิดว่า จะนำจดหมายลับเหล่านี้ไปเก็บไว้ที่ใด?”
พ่อบ้านเฉินก้มหน้าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ดวงตาของเขากวาดมองไปที่พื้นห้องราวกับกำลังค้นหาคำตอบในความว่างเปล่า ก่อนที่ใบหน้าของเขาจะสว่างวาบขึ้นด้วยความคิดหนึ่ง “ข้านึกออกแล้วขอรับ!! ข้ามีญาติห่าง ๆ อยู่นอกกำแพงเมืองขอรับ นายท่าน”
“ญาติผู้น้องของข้าคนนี้ เป็นชายตาบอด อาศัยอยู่กับน้องสาวที่สติไม่ดีผู้หนึ่งขอรับ” พ่อบ้านเฉินรีบบอกด้วยน้ำเสียงมั่นใจ “ข้าคิดว่า ข้าจะทำทีไปเยี่ยมเยียนความเป็นอยู่ของพวกเขาพี่น้อง แล้วนำจดหมายลับเหล่านี้ไปซ่อนในเรือนของพวกเขา โดยที่ไม่ให้พวกเขารู้ หากแม้แต่เจ้าของเรือนยังไม่รู้ แล้วผู้อื่นจะรู้ได้อย่างไรเล่าขอรับ”
“อืม” ซวี่เฉาผงกศีรษะอย่างครุ่นคิด “แล้วถ้าหากน้องสาวที่เจ้ากล่าวว่า สติไม่ดีมาพบเข้า แล้วเกิดคลุ้มคลั่งฉีกทำลายจดหมายเหล่านี้เล่า เจ้าจะรับผิดชอบเยี่ยงไร?”
“เอ่อ นายท่านนำจดหมายเหล่านี้ใส่ลงในกล่องไม้แล้วคล้องกุญแจไว้ดีหรือไม่ขอรับ?” พ่อบ้านเฉินเสนอขึ้นอีกครั้ง “หากนายท่านยังไม่วางใจ อาจจะใส่ในกล่องไม้ใบเล็กแล้วคล้องกุญแจ จากนั้นก็นำมาใส่ในกล่องไม้ใบใหญ่แล้วคล้องกุญแจอีกครั้งหนึ่ง เพียงเท่านี้ ต่อให้นางบ้าเพียงใดก็ไม่อาจทำลายจดหมายลับของนายท่านได้โดยง่าย”
เขากล่าวพร้อมรอยยิ้มอย่างภาคภูมิใจที่ตนเองคิดแผนการนี้ขึ้นได้ “นอกจากนี้ กุญแจทั้งสองดอก นายท่านก็เป็นผู้พกติดตัว ผู้ใดก็ไม่สามารถช่วงชิงไปได้ง่าย ๆ แน่ขอรับ!!”
ซวี่เฉาพยักหน้าเห็นด้วยอย่างเต็มที่ “เข้าท่า!! เอาตามที่เจ้าว่า”
“ขอรับ!!” พ่อบ้านเฉินรับคำอย่างกระตือรือร้น “เช่นนั้น ข้าขอตัวออกไปเตรียมกล่องไม้และกุญแจนะขอรับ”
เมื่อสามารถรับมือกับสุนัขโง่ที่กัดพวกเขาไม่ปล่อยได้แล้ว ความเครียดที่เคยฉาบอยู่บนใบหน้าก็เลือนหายไป ดวงตาของซวี่เฉาก็พลันเย็นเยียบลงราวกับคมดาบที่เพิ่งลับมา
ซวี่เฉาจ้องมองกุญแจสองดอกที่วางอยู่บนโต๊ะด้วยความท้าทาย
มาสิ! ต่อให้เจ้าพลิกทั้งจวนซวี่ของข้า พวกเจ้าก็ไม่มีทางได้หลักฐานใดกลับไปหรอก!!
เจ้าพวกสุนัขโง่!!

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC
เมื่อไหร่ตอนใหม่จะมาหรอคะ รอนานจุงเบย อดใจไม่ไหว 🥹...