“พี่หญิงเจ้าคะ” เสียงเรียกจากด้านหลังดังขึ้น ทำให้ฉินเยี่ยนฟางที่กำลังจะก้าวเท้าออกจากจวนต้องหยุดชะงัก แล้วหันไปมองต้นเสียงอย่างไม่เชื่อหู “เยี่ยนเอ๋อร์ น้องเรียกพี่หรือ?”
สมกับเป็นไข่มุกแห่งเมืองหลวง ไม่ว่าน้ำเสียง กริยา วาจาล้วนไพเราะเสนาะหู
แล้วฉินเจียวเยี่ยนจะเอาสิ่งใดไปสู้กัน?
เพ้อฝันชัด ๆ
“เจ้าค่ะ” ฉินเจียวเยี่ยนส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตร “พี่หญิงจะไปงานเทศกาลโคมไฟหรือเจ้าคะ?”
เอาเถิด ข้าก็เป็นดารานะ เรื่องแสดงละครน่ะ ข้าถนัดนักล่ะ
ถึงจะยังหาคนหลังม่านไม่เจอ แต่แผนการเป็นคนดีของสังคมก็ยังต้องดำเนินต่อไป
“ใช่แล้ว พี่จองห้องที่หออาหารเจินซิ่วไว้” ฉินเยี่ยนฟางเอ่ยชวน “เยี่ยนเอ๋อร์อยากไปด้วยหรือไม่?”
“อยากไปเจ้าค่ะ ได้ยินว่า เป็ดทอดกรอบของหออาหารเจินซิ่วรสดีที่สุดในเมืองหลวงแล้ว จองห้องก็ยากเย็นนัก หากไม่มีพี่หญิง ข้าคงไม่มีวาสนาได้กินแน่เจ้าค่ะ”
ประจบเข้าไว้ ฉินเจียวเยี่ยนเอ๊ย
ฉินเยี่ยนฟางหัวเราะเล็กน้อย “พูดอะไรเช่นนั้น หากเจ้าอยากกิน มีหรือ ท่านแม่จะไม่หามาให้เจ้ากิน”
เอ๊ะ... เหมือนโดนหลอกด่า หรือเราจะคิดมากไป
“ช่างเถิด ๆ เป็ดจากท่านแม่คงไม่น่าอร่อยเท่าเป็ดในค่ำคืนนี้หรอกเจ้าค่ะ”
ฉินเจียวเยี่ยนตัดบท ก่อนจะเดินไปคล้องแขนฉินเยี่ยนฟางอย่างเป็นธรรมชาติ ทำให้เสี่ยวชิงและเสี่ยวหง สองสาวใช้ของฉินเยี่ยนฟางสบตากันด้วยความสงสัย
เสี่ยวชิงกระซิบถาม “วันนี้ คุณหนูรองต้องการกลั่นแกล้งสิ่งใดคุณหนูใหญ่อีกหรือไม่นะ?”
เสี่ยวหง “ไม่รู้สิ ข้ากับเจ้าระวังไว้ก่อนจะดีกว่า”
ในระหว่างที่เสี่ยวชิงและเสี่ยวหงจ้องเจ้านายของตนตรงหน้าไม่วางตา ฉินเยี่ยนฟางเองก็เดินตัวเกร็งตามแรงลากของฉินเจียวเยี่ยนไปที่หออาหารเจินซิ่ว
เสี่ยวเอ้อร์พาเหล่าคุณหนูเดินขึ้นบันไดไปที่ห้องอาหารชั้นสองของหออาหารที่ฉินเยี่ยนฟางสั่งจองเอาไว้
ฉินเจียวเยี่ยนรีบเดินไปดูที่หน้าต่างบานใหญ่ พลางกวาดสายตามองไปตามถนนร้านรวงต่าง ๆ ที่กำลังขายของกันอย่างคึกคัก เต็มไปด้วยฝูงชนทุกพื้นที่ของถนน “ว้าว ห้องที่พี่หญิงจองไว้ สามารถมองเห็นได้ทั้งงานเทศกาลเลยเจ้าค่ะ”
ฉินเยี่ยนฟางหัวเราะเล็กน้อย “เจ้าก็เป็นแม่นางในห้องหอ อย่าไปยืนที่หน้าต่างเช่นนั้นเลย” พลางย่อตัวลงนั่งบนเก้าอี้
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC